Επειτα από δεκαετίες κυριαρχίας, ο νεοφιλελευθερισμός αμφισβητείται. Και όχι μόνον από τις απανταχού «κοινωνίες των πολιτών» που διαψεύδουν τη ρήση της Μάργκαρετ Θάτσερ, ότι δεν υφίσταται κοινωνία, ή τους οργισμένους πολέμιους της παγκοσμίοποιησης. Ακόμη και αν δεν συμφωνεί κανείς με το ενίοτε πύρινο ύφος του αρθρογράφου Τζορτζ Μονμπάιοτ, της βρετανικής εφημερίδας The Guardian, μια ματιά στον δυτικού τύπου ανεπτυγμένο κόσμο, είναι αρκετή για να διαπιστώσει αυτή την αμφισβήτηση, ακόμη και εκεί που είναι λιγότερο αναμενόμενη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το προπύργιο του φιλελευθερισμού, αρκεί η μελέτη μιας μόνο περίπτωσης διαχείρισης μείζονος κρίσης όπως αυτή του τυφώνα Κατρίνα -από τον οποίο συμπληρώθηκαν προ ημερών δύο χρόνια- για να καταδειχτούν οι αδυναμίες του νεοφιλελεύθερου συστήματος. Στην Ευρώπη, συντηρητικοί ηγέτες όπως η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ και ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, υπερασπίζονται μεν το φιλελεύθερο μοντέλο, δεν αποστρέφουν όμως το βλέμμα από τον κρατικό παρεμβατισμό, κόκκινο πανί για τους υπέρμαχους της νεοφιλελεύθερης σκέψης. Η Μέρκελ έλαβε συγκεκριμένα μέτρα κοινωνικής προστασίας, ενώ ο Σαρκοζί κάνει λόγο για πειθαρχημένο κράτος που θα στηρίζει τους εθνικούς πρωταθλητές, τις επιχειρήσεις-«φάρους» ανάπτυξης της γαλλικής οικονομίας.
Ο φιλελευθερισμός αμφισβητείται διεθνώς
53" χρόνος ανάγνωσης
