Το σημερινό Ιράκ είναι μια χώρα σκούρων αποχρώσεων, κυρίως του μαύρου. Ταξιδεύοντας στην περιοχή της Βαγδάτης, τις περασμένες μέρες, ελάχιστα πράγματα μου έδωσαν την ελπίδα ότι οι διαφορετικές ομάδες και εθνότητες στο Ιράκ μπορούν να ζήσουν ειρηνικά μεταξύ τους. Η μόνη φορά που ένιωσα αισιοδοξία στο Ιράκ, ήταν στη μόνη περιοχή όπου οι ιρακινές εθνότητες δεν ζουν μαζί: στο Κουρδιστάν.
Φανταστείτε προς στιγμήν το αποτέλεσμα της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ να ήταν η δημιουργία αμερικανικού πανεπιστημίου στη χώρα. Φανταστείτε να είχαμε προκαλέσει επενδύσεις σε ξενοδοχεία, σε συνεδριακό κέντρο, σε Ιντερνετ καφέ, σε δύο διεθνή αεροδρόμια και σε εμπορικά κέντρα. Να είχαμε προκαλέσει άνθηση νέων εφημερίδων. Να είχαμε δημιουργήσει ένα Ιράκ που οι γυναίκες δεν θα φορούσαν ισλαμική μαντίλα, ένα Ιράκ χωρίς νεκρούς Αμερικανούς στρατιώτες, μια χώρα όπου θα διδάσκονταν το μετριοπαθές Ισλάμ. Ολα αυτά συμβαίνουν στο Ιρμπίλ και τη Σουλεϊμανίγια, τις δύο μεγαλύτερες πόλεις του Κουρδιστάν, στο βόρειο Ιράκ, την περιοχή στην οποία ζουν τέσσερα εκατομμύρια Κούρδοι. Οχι το Κουρδιστάν δεν είναι δημοκρατία. Στο Κουρδιστάν διεξάγονται βουλευτικές εκλογές αλλά στην εκτελεστική εξουσία κυριαρχούν δυο αντίπαλες φατρίες, οι Ταλαμπανί και οι Μπαρζανί. Το Κουρδιστάν διαθέτει ελεύθερες εφημερίδες -για όσο δεν επικρίνουν τους ηγέτες του- και μεγάλη διαφθορά. Ομως, προχωρεί στην οδό του εκδημοκρατισμού, ενισχύει την κοινωνία των πολιτών και τη μεσαία τάξη.
Στις 17 Οκτωβρίου, το νέο αμερικανικό πανεπιστήμιο στο Ιράκ θα εγκαινιαστεί στη Σουλεϊμανίγια. Ο,τι συμβαίνει στο Ιράκ είναι πραγματική καταστροφή, όμως τουλάχιστον η αμερικανική επίθεση πέτυχε κάτι εντυπωσιακό στο Κουρδιστάν. Εμείς δημιουργήσαμε τις συνθήκες και οι Κούρδοι έκαναν τα υπόλοιπα. Οι Κούρδοι απελευθέρωσαν την περιοχή τους από τον στρατό του Σαντάμ στη δεκαετία του 1990 -με την αμερικανική στήριξη-,, όμως η τωρινή αναγέννησή τους επετεύχθη χάρη στην ανατροπή του Σαντάμ. Γιατί είναι το Κουρδιστάν το καλύτερα φυλαγμένο μυστικό της Αμερικής; Επειδή η ομάδα του Μπους φοβάται ότι οι Κούρδοι θα αποσχισθούν από το Ιράκ, κάτι που επί του παρόντος δεν ενδιαφέρει τους Κούρδους. Και αυτό γιατί τα σύνορα του Ιράκ προστατεύουν τους Κούρδους από την Τουρκία, το Ιράν και τη Συρία. Η αυτόνομη περιοχή των Κούρδων στο Ιράκ θα έπρεπε να αποτελεί το πρότυπό μας για όλο το Ιράκ. Εχουν καμιά καλύτερη ιδέα, ο Μπους και η κ. Ράις; Η μόνη ελπίδα για το Ιράκ είναι ο φεντεραλισμός -οι σουνίτες, οι σιίτες και ο Κούρδοι να ρυθμίζουν τις υποθέσεις τους, και η Βαγδάτη να λειτουργεί σαν μηχάνημα ΑΤΜ, να δίνει χρήματα σε όλους αυτούς. Ας εξετάσουμε αυτή τη λύση- τώρα.