Το τηλέφωνο του Λευκού Οίκου χτυπάει. Κρυμμένος κάτω από το χαρακτηριστικό πάπλωμα με τη μορφή του Μίκι Μάους, ο πρόεδρος Μπους απαντάει προσποιούμενος ότι είναι ο προσωπικός τηλεφωνητής. «Μην προσπαθείς να με κοροϊδέψεις Μπους, σε κατάλαβα», ακούγεται να λέει από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ο πρόεδρος του Πακιστάν, στρατηγός Περβέζ Μουσάραφ. «Δεν έχω μονάδες, οπότε ας μη χρονοτριβούμε», του λέει σε έντονο ύφος. «Εντάξει, λοιπόν, πιάσε έναν τρομοκράτη και στειλ’ τον μου πακέτο στο Γκουαντάναμο», απαντάει ο πρόεδρος των ΗΠΑ. «Α, και μην ξεχάσεις να κολλήσεις στο κουτί και ένα σημείωμα που να γράφει, «στον Μπους με αγάπη»», προσθέτει και κλείνει το τηλέφωνο.
Δεν πρόκειται, φυσικά, για πραγματικό διάλογο μεταξύ των δύο ηγετών, αλλά για μια χαρακτηριστική σκηνή από την πακιστανική κωμική σειρά κινουμένων σχεδίων με τον ευφάνταστο τίτλο, «Λόγια του Μαξιλαριού». Είναι μια από τις πολλές σατιρικές σειρές που, εν μέσω της πολιτικής αναταραχής, εμφανίστηκαν ξαφνικά για να κάνουν τους Πακιστανούς να πνίγονται από τα γέλια την ώρα του απογευματινού τους τσαγιού. Στο παρελθόν, βέβαια, τέτοιου είδους αστεία θα οδηγούσαν τους δημιουργούς σειρών, όπως τα «Λόγια του Μαξιλαριού» στη φυλακή. Σήμερα, ωστόσο, η κατάσταση έχει αλλάξει ριζικά, καθώς η τηλεοπτική επανάσταση βρίσκεται στο απόγειό της.
Καθώς, ο στρατηγός Μουσάραφ προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία και η χώρα μαστίζεται από διαδοχικές κρίσεις, τα τηλεοπτικά δίκτυα παρέχουν εικοσιτετράωρη κάλυψη των πολιτικών εξελίξεων με αποτέλεσμα όχι μόνο να καλύπτουν εκτενώς την ειδησεογραφία, αλλά και εν μέρει να τη δημιουργούν. «Τους τελευταίους μήνες, οι τηλεοπτικοί σταθμοί μετέφεραν την πολιτική μάχη σε κάθε σαλόνι με αποτέλεσμα ο κόσμος να πολιτικοποιηθεί πλήρως και τίποτα να μην μένει κρυφό», υποστηρίζει ο Αντνάν Ρεχμάτ του ιδρύματος Internews για την προώθηση των ανεξάρτητων μίντια.
Οταν κατέλαβε την εξουσία το 1999, ο στρατηγός Μουσάραφ συνειδητοποίησε ότι οι Πακιστανοί ενημερώνονταν για τις εξελίξεις από τα δορυφορικά δίκτυα της Ινδίας και όχι από το απαρχαιωμένο κρατικό κανάλι της χώρας. Ετσι, λοιπόν ο στρατηγός Μουσάραφ ενέκρινε την αδειοδότηση περισσότερων από πενήντα σταθμών, δίχως να αντιληφθεί ότι άνοιγε τον ασκό του Αιόλου.
Ελεγχοι και διώξεις
Σήμερα, ο Πακιστανός ηγέτης προσπαθεί απεγνωσμένα, επιβάλλοντας αυστηρότατους ελέγχους στα μίντια, να βάλει το τζίνι πίσω στο λυχνάρι, αλλά είναι ήδη αργά. Τελευταία, μάλιστα, τα στελέχη της κυβέρνησης διατάσσουν τον ξυλοδαρμό όσων δημοσιογράφων τολμούν να επικρίνουν την πολιτική του κ. Μουσάραφ. Είναι, βέβαια, γνωστό ότι οι Πακιστανοί δημοσιογράφοι δολοφονούνται, βασανίζονται και απειλούνται σε καθημερινή βάση. Είκοσι τέσσερις έχουν βρεθεί νεκροί την τελευταία επταετία και η αστυνομία έχει εξιχνιάσει μόλις μία υπόθεση.