Η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ φαίνεται πως έχει συνειδητοποιήσει ότι ενίοτε είναι μάλλον εύκολο να είναι κανείς «πράσινος». Η Μέρκελ απέφυγε τη μεγαλύτερη μάχη στο εσωτερικό της χώρας: τη βαθιά οικονομική ανασυγκρότηση, την οποία ευαγγελιζόταν στη διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας πριν από δύο χρόνια. Επίσης στην υπόθεση των αποτυχημένων τρομοκρατικών επιθέσεων στην καρδιά της Γερμανίας, που εξιχνιάστηκε από την αστυνομία, παρέμεινε στο παρασκήνιο, παραχωρώντας ευχαρίστως τα φώτα της δημοσιότητας στον υπουργό Εσωτερικών της, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Τον τελευταίο μήνα όμως η καγκελάριος βρέθηκε να επιθεωρεί τα παγόβουνα στη Γροιλανδία και να ζητά νέα μέτρα για την καταπολέμηση των κλιματολογικών αλλαγών σε συνέδριο στο Κιότο της Ιαπωνίας. Ηταν λες και ο Ρόναλντ Ρέιγκαν μετατράπηκε σε Αλ Γκορ μετά την εκλογή του. Ωστόσο, οι ψηφοφόροι λάτρεψαν αυτήν την αλλαγή και της χάρισαν τα υψηλότερα ποσοστά δημοτικότητας καγκελαρίου στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας.
«Εχει μάθει το μάθημά της» σχολιάζει ο Γιόζεφ Γιόφε, εκδότης και συντάκτης της εβδομαδιαίας επιθεώρησης Die Zeit. «Οχι άλλη νεοφιλελεύθερη ρητορική, όχι άλλο αίμα, δάκρυα και ιδρώτας, όχι άλλες μεταρρυθμίσεις» προσθέτει. «Δεν χρειάζεται να βρωμίσει τα χέρια της με ζητήματα, που είναι ακανθώδη στη Γερμανία, όπως η τρομοκρατία και οι παρακολουθήσεις» επισημαίνει ο Πάουλ Νόλτε, καθηγητής σύγχρονης ιστορίας στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.
Η τρομοκρατία δεν είναι το θέμα, με το οποίο κερδίζονται εκλογές στη Γερμανία, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στις ΗΠΑ. Τα πολιτικά της ένστικτα αποδεικνύονται σαφώς οξύτερα από ό,τι περίμεναν οι πολιτικοί παρατηρητές στη χώρα. Στις εβδομάδες, που προηγήθηκαν των εκλογών του 2005, η Μέρκελ εμφανιζόταν να έχει εξασφαλίσει τη νίκη. Αντ’ αυτού πέτυχε πύρρειο νίκη με οριακή διαφορά, γεγονός που την ανάγκασε να προχωρήσει στη σύναψη εύθραυστης συμμαχίας με τους παραδοσιακούς αντιπάλους της και τη συγκρότηση του επονομαζόμενου «μεγάλου συνασπισμού». Ηταν η μέρα που οι αναλυτές προέβλεψαν πως είναι αδύνατη οιαδήποτε δραστική αλλαγή στους νόμους της απασχόλησης, στο σύστημα υγείας και στο συνταξιοδοτικό.
Οι ντόπιοι αναλυτές θεωρούν ότι οι Γερμανοί δεν ήθελαν πραγματικά επιθετικές μεταρρυθμίσεις. Ηταν παραπάνω από ευτυχείς που το κράτος φροντίζει για εκείνους, από τον παιδικό σταθμό μέχρι τον τάφο. Η Μέρκελ κατάφερε να μετατραπεί σε ηγετική φυσιογνωμία, κυβερνώντας από το κέντρο με μία οικονομία να ανθίζει σταθερά. Η ανάδειξη της υπερθέρμανσης του πλανήτη σε δημοφιλές πολιτικό ζήτημα απέβη υπέρ της λόγω του επαγγέλματός της και της εμπειρίας της στην πολιτική σκηνή. Ηταν υπουργός Περιβάλλοντος από το 1994 ώς το 1998 και επικεφαλής της ομάδας, που διαπραγματεύτηκε τη σύνταξη του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Το σημαντικότερο επίτευγμά της στα μάτια της κοινής γνώμης είναι η βελτίωση της εικόνας στην αγορά εργασίας. Η ανεργία έπεσε στο 9% από 12% το 2005 και οι περισσότεροι αναλυτές αποδίδουν εν μέρει μόνο τη θετική αυτή εξέλιξη στην αμφιλεγόμενη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας από τον προκάτοχό της, Γκέρχαρντ Σρέντερ.
Ελάχιστοι θα μπορούσαν να προδιαγράψουν τη σημερινή επιτυχία της καγκελαρίου πριν από δύο χρόνια. Η δημοτικότητά της ξεπερνά το 70% ενώ το προβάδισμά της από τον σοσιαλδημοκράτη ηγέτη, Κουρτ Μπεκ, κυμαίνεται στο 42%! Ωστόσο, δημοσκοπήσεις σαν κι αυτές προϋποθέτουν άμεση εκλογή καγκελαρίου, το οποίο δεν ισχύει στη Γερμανία. Η μάχη για τις εθνικές εκλογές διεξάγεται μεταξύ κομμάτων και οι σφυγμομετρήσεις εμφανίζουν χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες σχεδόν ισόπαλους. Ο Μπεκ θα μπορούσε να αποσυρθεί και η δημοτικότητα, ακόμη και για τη Μέρκελ, είναι πιθανό να αποδειχθεί εξαιρετικά ευμετάβλητο ποιοτικό στοιχείο.