Τον περασμένο Μάιο, όταν οι Αμερικανοί προσφέρθηκαν για πρώτη φορά να συμμετάσχουν σε απευθείας συνομιλίες με το Ιράν, Γάλλοι διπλωμάτες ξέσπασαν σε χειροκροτήματα. Επιτέλους, οι Αμερικανοί έδιναν μια ευκαιρία στη διπλωματία, υπέρ της οποίας ανέκαθεν συνηγορούσε η γαλλική κυβέρνηση. Συνεπώς, τι εξυπηρετούσε ακριβώς η δήλωση του Μπερνάρ Κουσνέρ, υπουργού Εξωτερικών και συνιδρυτή των Ιατρών Χωρίς Σύνορα» ότι «είναι αναγκαίο να προετοιμαστούμε για το χειρότερο», δηλαδή τον πόλεμο;
Ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας ανέκαθεν υποστήριζε την τήρηση σκληρότερης πολιτικής έναντι του Ιράν από εκείνη του προκατόχου του, Ζακ Σιράκ, ο οποίος έλεγε, μάλιστα, ότι η απόκτηση πυρηνικών όπλων από το Ιράν δεν θα εγκυμονούσε και τόσο μεγάλο κίνδυνο. Ο κ. Σαρκοζί, αντίθετα, αποκάλεσε την προοπτική «τρομακτική» και διακήρυξε, μιμούμενος σκοπίμως τη φρασεολογία Μπους, ότι για να αποτραπεί κάτι τέτοιο «όλα τα ενδεχόμενα πρέπει να μείνουν ανοιχτά». Ο δε κ. Κουσνέρ κλιμάκωσε τις πιέσεις μιλώντας όχι απλώς για πόλεμο αλλά και για «σχέδια» Γάλλων αξιωματικών, με ύφος ακόμη πιο τολμηρό από αυτό της κυβέρνησης Μπους. Τι σημαίνει αυτή η πολεμοχαρής στάση των Γάλλων; Ορισμένοι διπλωμάτες σχολίασαν ότι οι δηλώσεις Κουσνέρ ήταν εκτός θέματος και ότι δεν υπάρχει αλλαγή πολιτικής. Στην πραγματικότητα, οι Γάλλοι, υπό την υπερδραστήρια προεδρία Σαρκοζί, ανυπομονούν να κερδίσουν την υποστήριξη των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας για μια νέα απόφαση. Η Ρωσία και η Κίνα χρονοτριβούν, γι’ αυτό και οι Γάλλοι πιέζουν για κυρώσεις εκτός ΟΗΕ, μέσω της Ε.Ε. Η ιδέα είναι οι ευρωπαϊκές χώρες να δώσουν εντολή στις εταιρείες τους και στις τράπεζες να σταματήσουν τις δραστηριότητες στο Ιράν, όπως έκανε η Αμερική. Ηδη, οι εταιρείες εκλήθησαν να αναζητήσουν νέα συμβόλαια. Ενα ευρωπαϊκό καθεστώς κυρώσεων, που υποστηρίζεται και από τους Βρετανούς, θα βοηθούσε σε δύο πράγματα: να πειστεί η Αμερική ότι υπάρχουν περιθώρια στη διπλωματία και να καταλάβουν οι Ιρανοί ότι η τακτική της καθυστέρησης δεν θα τους απαλλάξει από τις πιέσεις. Οι Γάλλοι δεν πιέζουν για στρατιωτική λύση. Αυτό που θέλουν σ’ αυτή τη φάση είναι να πείσουν το κοινό για τον ιρανικό κίνδυνο, να δημιουργήσουν περιθώρια για διπλωματικούς ελιγμούς και να βεβαιωθούν ότι οι Ιρανοί γνωρίζουν ότι η Γαλλία υπό τον πρόεδρο Σαρκοζί θα τους ασκήσει σοβαρές πιέσεις.