ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Η νομιμοποιημένη «υποβοηθούμενη αυτοκτονία» δεν χρησιμοποιείται για την εξόντωση ανθρώπων, που ενδέχεται να αποτελούν βάρος για την κοινωνία. Αυτό ανέφεραν χθες Αμερικανοί επιστήμονες, διασκεδάζοντας τις ανησυχίες ότι αν δοθεί το πράσινο φως για την ευθανασία, οι γιατροί θα μπορούσαν να προτρέπουν τα πλέον ευάλωτα μέλη της κοινωνίας να την υιοθετήσουν. Η ιατρική επιθεώρηση Journal of Medical Ethics, που ασχολείται με την ηθική της ιατρικής, επισημαίνει πως δεν υπάρχουν ενδείξεις στο Ορεγκον των ΗΠΑ και στην Ολλανδία, όπου επιτρέπεται η «υποβοηθούμενη αυτοκτονία».
Η οργάνωση Pro-life Alliance, που μάχεται κατά της πρακτικής, επιμένει ωστόσο ότι αν νομιμοποιηθεί η υποβοηθούμενη αυτοκτονία θα μπορούσε να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας. Αντίθετα, ο υπέρμαχος της πρακτικής, μέλος της ομάδας «Αξιοπρέπεια στο Θάνατο», Ασλεϊ Ράιλι, επιμένει ότι η υποβοηθούμενη αυτοκτονία μόνο θετικά μπορεί να λειτουργήσει, δίνοντας στον ασθενή δικαίωμα επιλογής.
Η «υποβοηθούμενη αυτοκτονία» σημαίνει είτε μια μορφή αυτοκτονίας, στην οποία ο γιατρός παρέχει φάρμακα γνωρίζοντας ότι θα χρησιμοποιηθούν για να δώσει τέλος στη ζωή του ένας ασθενής, είτε ενεργή ευθανασία, όπου ένας γιατρός συνδράμει και στη λήψη αυτών των παρασκευασμάτων. Σύμφωνα με έρευνες του Πανεπιστημίου της Γιούτα, η μέση ηλικία των ανθρώπων που επιλέγουν υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι γύρω στα 70 και οι περισσότεροι πάσχουν από καρκίνο. Από τη σχετική μελέτη προκύπτει ότι δεν είναι περισσότεροι οι άνθρωποι, που δεν είχαν ιατρική ασφάλιση και θεωρητικά θα ήθελαν να απαλλάξουν την οικογένειά τους από το οικονομικό βάρος των ιατρικών εξόδων.