Επιβάλλοντας στρατιωτικό νόμο στο Πακιστάν, ο στρατηγός Περβέζ Μουσάραφ, επανέφερε στη μνήμη τα δραστικά μέτρα που έλαβε ο Αβραάμ Λίνκολν προκειμένου να διασώσει την Ενωση κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου. Υπάρχει, βέβαια, μια θεμελιώδης διαφορά: o Λίνκολν έδινε την ύστατη μάχη για να σώσει την πατρίδα του, ενώ ο Μουσάραφ προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατηθεί στην εξουσία σε πείσμα της λαϊκής απαίτησης για αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Το πακιστανικό Σύνταγμα ορίζει υπό ποιες συνθήκες μπορεί να κηρυχθεί «καθεστώς εκτάκτου ανάγκης» προς όφελος της αντιμετώπισης απειλών, αλλά ο στρατηγός Μουσάραφ το αγνόησε, λειτουργώντας περισσότερο ως στρατιωτικός ηγέτης και όχι ως πρόεδρος. Πρόκειται για πραξικόπημα διά της επιβολής στρατιωτικού νόμου από έναν άνθρωπο που αισθάνεται ότι απειλείται περισσότερο από την προοπτική των εκλογών, πάρα από τους φανατικούς ισλαμιστές.
Το 2001, ο Μουσάραφ είχε εκμεταλλευτεί την τρομοκρατική απειλή προκειμένου να εξασφαλίσει την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας. Πολλές δυτικές κυβερνήσεις απέφυγαν να εκφράσουν ανησυχία για το δημοκρατικό έλλειμμα λόγω της αξίας των μυστικών πληροφοριών γύρω από τη δράση της Αλ Κάιντα και της υποστήριξης στον αγώνα κατά της διεθνούς τρομοκρατίας. Δεν είχαν τότε κατανοήσει ότι το μεγαλύτερο όπλο κατά του εξτρεμισμού είναι οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις. Η πλειοψηφία των Πακιστανών θέλει μια ευνομούμενη πολιτεία, ειρήνη και οικονομική ανάπτυξη.
Οι δυτικές κυβερνήσεις καλούνται πλέον να εγκαταλείψουν την πολιτική υπέρ του Μουσάραφ και να υιοθετήσουν μια νέα υπέρ του Πακιστάν. Για να επανέλθει η ασιατική χώρα στον ορθό δρόμο πρέπει ο Μουσάραφ να ανακαλέσει την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, να παραιτηθεί από το στρατιωτικό του αξίωμα, να αποκαταστήσει την ανεξαρτησία των δικαστικών αρχών, να διορίσει μεταβατική κυβέρνηση και να επιτρέψει τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων στις εκλογές.
Απειλή κυρώσεων
Θεωρείται δεδομένη η επικράτηση είτε του Λαϊκού Κόμματος της Μπούτο, είτε της Μουσουλμανικής Λίγκας του εξόριστου Ναουάζ Σαρίφ σε περίπτωση διεξαγωγής ελεύθερων εκλογών. Πρόκειται για δύο μετριοπαθή κόμματα που αντιτίθενται στον ισλαμικό εξτρεμισμό και συνεπώς η Δύση δεν έχει τίποτα να φοβηθεί αν ένα από τα δύο αναρριχηθεί στην εξουσία.
Οι ΗΠΑ και η Ε. Ε., λοιπόν, οφείλουν να στείλουν το μήνυμα ότι δεν θα ανεχθούν αυτό το πραξικόπημα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα επιβάλουν κυρώσεις κατά συγκεκριμένων ατόμων.
*Οι συγγραφείς του άρθρου είναι μέλη του think – tank, International Crisis Group.