Ξαγρυπνούν τις νύχτες. Προσεύχονται. Μαζεύουν χρήματα για να δωροδοκήσουν. Είναι ένας δύσκολος χειμώνας για τους γονείς των νηπίων της Ινδίας, ειδικά στην ευημερούσα και ταχέως αναπτυσσόμενη πρωτεύουσά της, όπου οι απαιτήσεις των φιλόδοξων κηδεμόνων έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις δημογραφικές συνθήκες, καθώς υπάρχει μεγάλη έλλειψη σε σχολεία.
Φέτος, οι εγγραφές σε παιδικούς σταθμούς στο Νέο Δελχί αφορούν τα παιδιά ηλικίας τριών ετών και άνω. Το πού θα γίνουν δεκτά θα διασφαλίσει ή θα καταστρέψει τελείως την εκπαιδευτική τους μοίρα.
Αφού είχε ήδη κάνει αίτηση σε 15 ιδιωτικούς σταθμούς για τον γιο του, 4 ετών, ένας επιχειρηματίας, 36 ετών, ονόματι Αμίτ, έτρεξε ένα πρωινό προς τις πύλες της αναγνωρισμένης ακαδημίας του Νέου Δελχί για να δει εάν το όνομα του παιδιού του περιλαμβάνεται στον κατάλογο των δεκτών αιτήσεων. Αλίμονο, το όνομα δεν ήταν εκεί και καθώς επέστρεφε στο αυτοκίνητό του, ο οργισμένος πατέρας αναρωτήθηκε εάν θα ήταν καλύτερα για τα ζεύγη των Ινδών να τεκνοποιούν μόνο εάν έχουν εξασφαλίσει μια θέση στο σχολείο.
Η αγωνία για τις εγγραφές στα σχολεία βασανίζει πολλές οικογένειες σε μια χώρα με την πολυπληθέστερη νεολαία του κόσμου. Περίπου το 40% των πολιτών της Ινδίας είναι κάτω των 18 ετών.
Δεν θέλουν το δημόσιο
Στη σημερινή εποχή, όλοι εκτός από τους πολύ φτωχούς, θεωρούν τα δημόσια σχολεία κακή επιλογή. Το πρόβλημα αντανακλά τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Οι μαχόμενες τάξεις δαπανούν γενναία ποσά ή δανείζονται για να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις παιδιά που κατοικούν σε μικρές πόλεις διανύουν καθημερινά έως και 40 χιλιόμετρα για να πάνε σχολείο. Νέα ιδιωτικά σχολεία κάνουν την εμφάνισή τους, καθώς η εκπαιδευτική αγορά ελκύει το ενδιαφέρον των κτηματομεσιτών και μιας χούφτας ξένων εταιρειών.
Η μανιώδης αναζήτηση της αναβαθμισμένης εκπαίδευσης αποτελεί στοιχείο ενός ευρύτερου φαινομένου. «Ο στιγματισμός έχει καταλάβει την κοινωνία μας. Ολοι κοιτούν τι αυτοκίνητο οδηγείς, τι φοράς και σε ποιο σχολείο πάει το παιδί σου», εξηγεί ο Αμίτ.
Ο Βιρ Σινχ, 68 ετών, συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος αναγνώρισε την ίδια αλλαγή στη δική του οικογένεια. Ο γιος του, απόφοιτος ιδιωτικού σχολείου στο Νέο Δελχί, εργάζεται τώρα σε πολυεθνική εταιρεία και αρνείται πεισματικά να στείλει την κόρη του στο Δημόσιο. «Τώρα όλοι θέλουν τα καλύτερα σχολεία»… «Είναι μια μεταμορφωμένη κοινωνία».