Πριν από δύο χρόνια, άνδρες της Χεζμπολάχ έστησαν ενέδρα σε περίπολο του ισραηλινού στρατού, πυροδοτώντας έναν πόλεμο που κόστισε τη ζώη σε περισσότερους από 1.200 ανθρώπους. Την ίδια ημέρα που οι δύο Ισραηλινοί στρατιώτες, Ελντάντ Ρεγκέβ και Εχούντ Γκόλντβασερ, σύρονταν σοβαρά τραυματισμένοι από το φλεγόμενο τζιπ τους, ο ηγέτης της σιιτικής οργάνωσης ορκιζόταν ότι θα επέστρεφαν στα σπίτια τους μόνο στο πλαίσιο μιας ανταλλαγής κρατουμένων. Απαντώντας, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Εχούντ Ολμερτ είχε τότε υπογραμμίσει ότι το εβραϊκό κράτος δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να διαπραγματευτεί με οποιαδήποτε τρομοκρατική οργάνωση τις ζωές των στρατιωτών του. Το Ισραήλ, ωστόσο, υποχρεώθηκε να διαπραγματευτεί και την περασμένη Τετάρτη αποδείχτηκε ότι ο Νασράλα ήταν εκείνος που κράτησε την υπόσχεση του.
Αφού πρώτα παραδόθηκαν τα μαύρα φέρετρα με τις σορούς των Ρέγκεν και Γκόλντβασερ και εξακριβώθηκαν οι ταυτότητες τους, η ισραηλινή κυβέρνηση διέταξε την απελευθέρωση πέντε κρατουμένων, στους οποίους συγκαταλεγόταν ο Λιβανέζος Σαμίρ Κουντάρ. Πρόκειται για τον Δρούζο, που κατά τη διάρκεια επιδρομής της οργάνωσης «Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης», τον Απρίλιο του 1979, στη Ναχαρίγια, σκότωσε εν ψυχρώ ένα νεαρό Ισραηλινό πατέρα και την τετράχρονη κόρη του. Σύμφωνα, μάλιστα, με το ισραηλινό δικαστήριο που τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη, ο 17χρονος τότε Κουντάρ προπηλάκισε τη μικρή Εϊνάν Χάραν μέχρι θανάτου με το κοντάκι του τουφεκιού του.
Θρήνος
Η Χεζμπολάχ και οι υποστηρικτές της πανηγύριζαν, ενώ το Ισραήλ θρηνούσε. Οπως, σωστά, παρατήρησε ο αναλυτής, Αμάλ Σάαντ – Γκοράγιεμπ, η ανταλλαγή κρατουμένων αποτελεί μια στρατηγική, αλλά και ηθική ήττα για το Ισραήλ. Στρατηγική, διότι αποτελεί μια έμμεση παραδοχή της ευθύνης για τον πόλεμο των τριάντα τεσσάρων ημερών του 2006. Υπενθυμίζεται ότι το Ισραήλ επέμενε ότι ο πόλεμος ήταν η φυσιολογική απάντηση στην απαγωγή των δυο στρατιωτών, τη στιγμή που η Χεζμπολάχ υποστήριζε εξ αρχής ότι προσέβλεπε στην ανταλλαγή κρατουμένων. Συμφωνώντας να ανταλλάξει τις σορούς των δύο στρατιωτών με τον Κουντάρ και τέσσερις ακόμα μαχητές της Χεζμπολάχ, η ισραηλινή κυβέρνηση παραδέχεται, εμμέσως πλην σαφώς, ότι κήρυξε τον πόλεμο, στοχεύοντας στον αφοπλισμό της Χεζμπολάχ και όχι στην απελευθέρωση των Ρεγκέβ και Γκόλντβασερ. Εν τέλει, το Ισραήλ δεν πέτυχε ούτε την επιστροφή των δύο στρατιωτών, ούτε την καταστροφή της Χεζμπολάχ. Μπορεί η σιιτική οργάνωση να έχει απομακρυνθεί από τα νότια σύνορα του Λιβάνου, είναι ωστόσο πιο ισχυρή απ’ ότι προ διετίας. Εχει εξοπλιστεί με εκατοντάδες πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς, έχει ανοικοδομήσει τα καταφύγια της και απέδειξε ότι είναι διατεθειμένη να προστατέψει το ασφαλές συστήμα τηλεπικοινωνιών που εγκατέστησε προ μήνων με κάθε κόστος, ακόμα και αν αυτό είναι η πρόκληση ενός ακόμα εμφυλίου πολέμου στη Χώρα των Κέδρων.
Ακόμα χειρότερα, η ανταλλαγή αιχμαλώτων αναγνωρίζει ουσιαστικά τη Χεζμπολάχ ως διαπραγματευτικό εταίρο του Ισραήλ στη θέση της λιβανικής κυβέρνησης. Ετσι, ενισχύεται η λογική της Χεζμπολάχ ότι η πρακτική της ένοπλης αντίστασης παράγει χειροπιαστά αποτελέσματα που δεν μπορεί να αποφέρει η ήπια προσέγγιση της αναγνώρισης του εβραϊκού κράτους. Ακολουθώντας τον δρόμο της ένοπλης βίας, η Χεζμπολάχ κατάφερε να πετύχει την απελευθέρωση κρατουμένων από το Ισραήλ, κάτι στο οποίο ο φιλοδυτικός πρωθυπουργός του Λιβάνου, Φουάντ Σινιόρα, απέτυχε παταγωδώς. Το εύλογο ερώτημα που γεννιέται πλέον είναι το εξής: Αν το Ισραήλ είναι διατεθειμένο να απελευθερώσει τον Κουντάρ -έναν άνθρωπο τα χέρια του οποίου είναι βαμμένα με το αίμα αθώων- με αντάλλαγμα δύο άψυχα σώματα, τότε ποιο μπορεί να είναι το τίμημα που προτίθεται να καταβάλει, προκειμένου να εξασφαλίσει την επιστροφή του ζωντανού, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, δεκανέα Γκιλάντ Σαλίτ, ο οποίος απήχθη από τη Χαμάς τον Ιούνιο του 2006;
Αδικοχαμένες ψυχές
Το καλύτερο που θα μπορούσε να ειπωθεί για τη συμφωνία είναι ότι, προς το παρόν τουλάχιστον, Ισραήλ και Χεζμπολάχ διευθέτησαν τις μεταξύ τους εκκρεμότητες. Αν το Ισραήλ ήταν πρόθυμο να προβεί σε ανταλλαγή αιχμαλώτων, όφειλε να το έχει πράξει αμέσως μετά την αιχμαλωσία των Ρεγκέβ και Γκόλντβασερ από τη Χεζμπολάχ. Περισσότεροι από 1.200 Λιβανέζοι και 159 Ισραηλινοί θα ήταν ακόμα ζωντανοί σήμερα.