Σπανιότατα, κάποιες μορφές καρκίνου μπορούν να αυτοϊαθούν χωρίς καμία ιατρική παρέμβαση. Ανάμεσά τους το μελάνωμα και ο καρκίνος των νεφρών, αλλά και το νευροβλάστωμα, ένας παιδικός καρκίνος. Στην πλειοψηφία τους τα περιστατικά αυτά αποτελούσαν τις παραδοξότητες μίας νόσου, τους μηχανισμούς της οποίας αγνοούμε. Αλλωστε, οι ειδικοί αδυνατούσαν έως σήμερα να πραγματοποιήσουν τέτοιες έρευνες, καθώς ήταν εντελώς αδύνατον να ζητήσουν από τους αρρώστους να παραμείνουν χωρίς θεραπευτική αγωγή για να παρακολουθήσουν την εξέλιξη της νόσου.
Νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση The Archives of Internal Medicine, υποδεικνύει ότι και ο διηθητικός, ο μεταστατικός, καρκίνος του μαστού αυτοϊάται πολύ συχνότερα απ’ ότι αρχικώς πιστεύαν οι ειδικοί. Επί του παρόντος η ιατρική διαπίστωση δεν έχει πρακτική εφαρμογή αφού οι ειδικοί- ακόμα και όσοι πείστηκαν από τη μελέτη- αγνοούν κατά πόσο ο καρκίνος που ανιχνεύουν θα εξαφανιστεί ή όχι.
Κάποιοι άλλοι, όπως ο δρ Ρόμπερτ Κάπλαν, διευθυντής του τμήματος Υγιεινής της Σχολής Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, έχουν πεισθεί για την ορθότητα των συμπερασμάτων και πιστεύουν ότι οι επιπτώσεις θα είναι τεράστιες. Ο δρ Κάπλαν και ο συνάδελφός του στο πανεπιστήμιο της Ουλμ, δρ Φραντζ Πόρζσολτ, επισημαίνουν στο κύριο άρθρο που συνοδεύει τη μελέτη ότι «αν η υπόθεση της αυτόματης θεραπείας της νόσου επαληθευθεί, πρέπει να επαναξιολογήσουμε εκ βάθρων τις ερευνητικές και θεραπευτικές προσεγγίσεις όσον αφορά τον καρκίνο του μαστού».
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από τον δρα Η. Τζίμπερτ Ουέλτς, της ιατρικής σχολής Ντάρμουθ, τον δρα Περ Χένρικ Ζαλ του Νορβηγικού Ινστιτούτου Δημόσιας Υγείας και τον δρα Γιάν Μέλεν του πανεπιστημιακού νοσοκομείου του Οσλο. Η μελέτη συνέκρινε δύο ομάδες γυναικών ηλικίας από 50 έως 64 ετών σε δύο διαδοχικές περιόδους διάρκειας έξι ετών.
Η κατάσταση της υγείας της μίας ομάδας (119.472 γυναίκες) μελετήθηκε κατά την περίοδο 1996- 2001. Ολες έκαναν σε τακτά διαστήματα μαστογραφία. H άλλη ομάδα (109.784 γυναίκες) παρακολουθήθηκε από το 1992 έως το 1997. Η προληπτική μαστογραφία ξεκίνησε στη Νορβηγία το 1996. Ολες οι γυναίκες εξετάστηκαν την περίοδο 1996 και 1997.
Οι ειδικοί υπέθεταν ότι και στις δύο ομάδες θα έβρισκαν τον ίδιο αριθμό καρκινικών νεοπλασιών του μαστού. Αντιθέτως, όμως, διαπίστωσαν ότι στην ομάδα που εξεταζόταν τακτικά είχαν κατά 22% περισσότερα κρούσματα καρκίνου των μαστών. Για κάθε 100.000 που εξετάζονταν τακτικά, 1.909 έπασχαν από διηθητικό καρκίνο του μαστού, ενώ στις γυναίκες που δεν υποβάλλονταν σε τακτικές διαγνωστικές εξετάσεις ο αριθμός των καρκινοπαθών δεν ξεπερνούσε τις 1.564. Οι ερευνητές αποδίδουν την καταγραφόμενη διαφορά στην αυτοΐαση ενός ποσοστού των διηθητικών καρκίνων. Οι καρκίνοι μέσα στην εξαετία είχαν εμφανιστεί χωρίς να γίνουν αντιληπτοί και είχαν αυτοθεραπευτεί.
Οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι επ’ ουδενί το συμπέρασμα δεν σημαίνει ότι οι μαστογραφίες προκάλεσαν τους καρκίνους στην ομάδα που εξεταζόταν συχνότερα και ομολογούν ότι δεν μπορούν να αποκλείσουν άλλες ερμηνείες για την κατάσταση που κατέγραψαν.
Να επαναληφθεί η έρευνα
Μία τέτοια ερμηνεία θα μπορούσε να είναι ότι οι γυναίκες που έκαναν συχνότερα εξετάσεις ακολουθούσαν ορμονοθεραπεία για την αντιμετώπιση της κλιμακτηρίου,
ενώ οι γυναίκες της ομάδας που δεν εξετάζονταν δεν το έπρατταν. Οι επιστήμονες πάντως υποστηρίζουν ότι συνυπολόγισαν και έλαβαν υπόψη τη χρήση ορμονών. Επίσης, κάποιοι λένε ότι οι μαστογράφοι που χρησιμοποιήθηκαν τη δεύτερη εξαετία είχαν μεγαλύτερη ευαισθησία και γι’ αυτό ανίχνευσαν περισσότερους καρκίνους. Οι συντάκτες της έκθεσης επιμένουν ότι η ευαισθησία των τομογράφων ήταν η ίδια.
Οι περισσότεροι ειδικοί επισημαίνουν ότι τα αποτελέσματα της νορβηγικής έρευνας θα πρέπει να επαναληφθούν για να είναι αξιόπιστα και επ’ ουδενί δεν θα πρέπει οι γυναίκες να αμελήσουν να υποβάλλονται τακτικά σε μαστογραφία.