Ο πλέον αμφιλεγόμενος πολιτικός ηγέτης στο Ισραήλ αναμένεται να είναι και ο μεγάλος κερδισμένος των σημερινών εκλογών, εφόσον βεβαίως επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων εβδομάδων. Πρόκειται για τον Αβιντγκορ Λίμπερμαν, επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος «Ισραήλ Μπεϊτινού» (Το Ισραήλ είναι το Σπίτι μας). Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το Μπεϊτινού θα αυξήσει σημαντικά τα ποσοστά του, καταλαμβάνοντας 16 έως 19 έδρες στο Κοινοβούλιο (επί συνόλου 120), αναδεικνύοντας τον Λίμπερμαν σε ρυθμιστή των μετεκλογικών εξελίξεων.
Γεννημένος πριν από 50 χρόνια στη Μολδαβία της τότε Σοβιετικής Ενωσης, ο Λίμπερμαν μετανάστευσε με τους γονείς του στο Ισραήλ το 1978. Ο πατέρας του, βετεράνος του Κόκκινου Στρατού, είχε αιχμαλωτιστεί από τους Ναζί και αργότερα εξορίστηκε στη Σιβηρία, όπου γνώρισε και τη μητέρα του. Ο Λίμπερμαν υπηρέτησε τη θητεία του στο στρατό και σπούδασε κοινωνικές επιστήμες στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο.
Στα φοιτητικά του χρόνια, προσχώρησε στο συντηρητικό κόμμα Λικούντ και εργάστηκε, μεταξύ άλλων και ως σωματοφύλακας σε νυχτερινό κέντρο. Αναρριχήθηκε γρήγορα στην κομματική ιεραρχία του Λικούντ και την περίοδο 1996-97 διορίστηκε προσωπάρχης του πρωθυπουργού Μπένζαμιν Νετανιάχου.
Το 1999, ίδρυσε το Ισραήλ Μπεϊτινού, η ατζέντα του οποίου επικεντρώνεται σε θέματα ασφάλειας. Αρχικά, η βασική δεξαμενή ψηφοφόρων του κόμματος ήταν οι μετανάστες από την πρώην Σοβιετική Ενωση και οι έποικοι, αφού και ο ίδιος ο Λίμπερμαν προέρχεται από οικισμό εποίκων και είναι πολέμιος οποιασδήποτε υπαναχώρησης του Ισραήλ. Τα τελευταία δέκα χρόνια, το Μπεϊτινού αυξάνει την επιρροή του, υιοθετώντας θέσεις που έχουν χαρακτηριστεί και ως φασιστικές.
Τι πρεσβεύει
Ο Λίμπερμαν θεωρεί ότι οι Αραβες πολίτες του Ισραήλ θα πρέπει να ορκίζονται ότι θα είναι πιστοί στην πατρίδα τους, αλλιώς να τους αφαιρείται η υπηκοότητα. Πρότεινε επίσης να ανταλλαγούν οι περιοχές της χώρας, όπου παρατηρείται υψηλή συγκέντρωση Αράβων, με εδάφη της Δυτικής Οχθης όπου βρίσκονται εβραϊκοί εποικισμοί. Θεωρεί ότι η Ιερουσαλήμ οφείλει να παραμείνει η αδιαίρετη πρωτεύουσα του κράτους και κατηγορεί το πολιτικό κατεστημένο της χώρας για μονομερείς υποχωρήσεις, χωρίς ανταλλάγματα από τους Παλαιστίνιους. Δεν δίστασε, σε συνέντευξή του να υπονοήσει ότι το Ισραήλ νομιμοποιείται να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα εναντίον της Γάζας και συχνά αποκαλεί τους Αραβες συναδέλφους του, στο κοινοβούλιο, «τρομοκράτες».
Από το 1999 έως το 2002, υπηρέτησε ως υπουργός Δημοσίων Εργων και στη συνέχεια ως υπουργός μεταφορών. Το 2004 όμως, αποπέμφθηκε από την κυβέρνηση επειδή διαφώνησε με την απόφαση του Αριέλ Σαρόν, για την απόσυρση των Ισραηλινών εποίκων από τη Γάζα. Εχει βρεθεί αρκετές φορές στο στόχαστρο δικαστικών ερευνών για απάτη, χωρίς ωστόσο να του απαγγελθούν ποτέ κατηγορίες.