Οι περισσότεροι άνθρωποι αποδέχονται ότι ο θάνατος και οι φόροι είναι αναπόφευκτοι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να τα αναβάλουμε. Ενας καλός λογιστής μπορεί να βοηθήσει με τους φόρους, ενώ η συνταγή της μακροζωίας φαίνεται πως είναι ένας τρόπος ζωής χωρίς υπερβολές.
Η παραπάνω συμβουλή μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική απ’ ό,τι νομίζουν αρκετοί από τους υποστηρικτές της, μιας και είναι γνωστό, καιρό τώρα, ότι περιορίζοντας τη διατροφή σε διάφορα είδη ζώων σε εργαστήρια καθυστερείται η διαδικασία της γήρανσης. Δεν αναφερόμαστε απλά στην αποφυγή της παχυσαρκίας, αλλά στη μείωση της πρόσληψης θερμίδων σε σημείο χαμηλότερο από το φυσιολογικό- κοντά, αλλά όχι ακριβώς, στα όρια του υποσιτισμού. Η Θερμιδική Απαγόρευση, όπως είναι το σωστό όνομα αυτής τις δίαιτας, δοκιμάστηκε από τον Ρίτσαρντ Βάιντρουχ και την ομάδα του στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν σε πίθηκους, τα ζώα που χρησιμοποιούνται συνήθως σε εργαστηριακές μελέτες. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Science. Παράλληλα, το αντίπαλο του Science, το περιοδικό Nature, φιλοξενεί έρευνα του Ντέιβιντ Χάρισον και των συναδέλφων του από το Εργαστήριο Τζάκσον στο Μέιν, για τα αντιγηραντικά αποτελέσματα του φαρμάκου rapamycin. Εδώ το πείραμα έγινε σε ποντίκια.
Η μελέτη του δρος Βάιντρουχ ήταν αποτέλεσμα 20 χρόνων δουλειάς. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εκείνος και η ομάδα του ασχολήθηκαν με 76 πιθήκους Τα μισά από τα ζώα έμειναν ως ομάδα ελέγχου, χωρίς καμία αλλαγή στη διατροφή τους και πειραματίστηκαν με τα υπόλοιπα μισά. Παρατηρούσαν το κάθε ζώο στην πειραματική ομάδα για σχεδόν έξι μήνες, ώστε να δουν πόσο έτρωγε όταν το φαγητό ήταν διαθέσιμο. Στη συνέχεια μείωναν τη θερμιδική αξία της δίαιτάς του σε τρεις μηνιαίες δόσεις, μέχρις ότου οι θερμίδες να μειωθούν κατά 30%.
Μέχρι τώρα, 14 από τα 38 ζώα στην ομάδα ελέγχου έχουν πεθάνει από ηλικιακές ασθένειες όπως διαβήτης, καρκίνος και καρδιακές ασθένειες, ενώ μόνο 5 από τα ζώα στην πειραματική ομάδα πέθαναν από κάτι αντίστοιχο. Μία στατιστική ανάλυση έδειξε ότι σε οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια του πειράματος ένα ζώο από την ομάδα ελέγχου είχε τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνει από ηλικιακή ασθένεια, από ένα ζώο στην πειραματική ομάδα. Προφανής νίκη, λοιπόν, για την θερμιδική απαγόρευση – παρόλο που τίποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί σίγουρο μέχρι να πεθάνουν όλα τα ζώα και από τις δύο ομάδες προσδιοριστούν ακριβώς πόσα χρόνια ζωής έδωσε η δίαιτα.
Μια ζωή στα όρια της λιμοκτονίας δεν θα την επέλεγαν οι περισσότεροι άνθρωποι ελπίζοντας ότι θα αυξήσουν τα χρόνια ζωής τους. Θα ήταν όμως πρόθυμοι να πάρουν ένα χάπι. Ο δρ Χάρισον και οι συνάδελφοί του επέλεξαν τη ραπαμυκίνη, μια ουσία που παρέτεινε τη ζωή κατά 38% στα θηλυκά ποντίκια και κατά 28% στα αρσενικά.
Αυτό δεν σημαίνει ότι προτείνουμε σε ανθρώπους να πάρουν χάπια ραπαμυκίνης, μιας και η βασική ιατρική της χρήση είναι η καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές μολύνσεις. Αλλά φέρνει την ελπίδα ότι στο μέλλον μπορεί, παίρνοντας ένα χάπι να προσθέτεις δεκαετίες στη ζωή σου.
