Αρκετοί από αυτούς έζησαν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη διαίρεση της Γερμανίας, άλλοι είναι γνήσιοι εκπρόσωποι της «έκρηξης των γεννήσεων και της ευημερίας» του ’60, άλλοι πέρασαν από τον Χίτλερ στον ιδιότυπο κομμουνισμό ανατολικογερμανικών προδιαγραφών. Είναι «οι πάνω από τα ’60», που αντιστοιχούν στο ένα τρίτο των 62 εκατομμυρίων ψηφοφόρων της ενωμένης σήμερα Γερμανίας.
Ολοι αυτοί αναμένεται να επηρεάσουν και τούτη τη φορά -όπως συνέβη στις αμέσως προηγούμενες- την έκβαση των ομοσπονδιακών εκλογών της 27ης Σεπτεμβρίου. Αυτοί οι εκπρόσωποι της «κραταιάς τάξης των συνταξιούχων» σε μια χώρα όπου οι γεννήσεις φθίνουν ραγδαία και το προσδόκιμο ζωής αυξάνεται, αυτοί οι συνεπείς ψηφοφόροι -το 85% επιτέλεσε με ευλάβεια το εκλογικό του καθήκον το 2005- αυτοί οι άνθρωποι της κριτικής σκέψης και του κοινού νου, εξελίσσονται σε κόρη των οφθαλμών Χριστιανοδημοκρατών, Σοσιαλδημοκρατών – και άλλων. Εξ ου και η απερχόμενη κυβέρνηση του Μεγάλου Συνασπισμού τους εξασφάλισε την επ’ αόριστον ετήσια αύξηση των συντάξεων, αρχής γενομένης με «αυξησούλα» 2,4% τον περασμένο Ιούλιο.
«Τους κανακεύουν», λένε πικρόχολα κάποιοι επικριτές του κράτους-πρόνοιας γερμανογαλλικού προτύπου, διακρίνοντας το ειδικό βάρος των «άνω των εξήντα» στην προεκλογική εκστρατεία της καγκελαρίου Μέρκελ και του αντιπάλου της, αντικαγκελάριου Φ. Β. Σταϊνμάγερ. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι καλύτερα να φροντίζεις τους παλαιότερους και ταλαιπωρημένους σε πολέμους και δυστυχίες, αντί να τους πετάς στον Καιάδα της ανέχειας και του περιθωρίου.
«Ποιος φταίει στις άλλες ηλικιακές ομάδες, αυτές που δεν ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα; Σίγουρα όχι οι ηλικιωμένοι, που ψηφίζουν αδιαλείπτως», απαντά ο Γ. Πάουλικ, δήμαρχος της ανατολικογερμανικής πόλης Γκέρλιτς, γνωστής και ως «Συνταξιούπολη». Μικρή, βολική και παραδοσιακή η πόλη κοντά στα γερμανοπολωνικά σύνορα έλκει τους συνταξιούχους που ασκούν ακατανίκητη έλξη στα πολιτικά κόμματα, τα όχι και τόσο ελκυστικά στους νέους, που φοβούνται ότι δεν θα πάρουν ποτέ σύνταξη, ή και αν την πάρουν θα είναι στα εβδομήντα τους.