Κάθε φορά που μαθαίνουμε για κάτι καινούργιο που κυκλοφορεί σε σχέση με τους Μπιτλς, κάτι παθαίνουμε. Είτε πρόκειται για ένα βιντεογκέιμ είτε για ανέκδοτο (;) τραγούδι είτε ακόμη και για το εισιτήριο μιας συναυλίας ή τη δημοπρασία του καφέ σακακιού που φορούσε ο Τζον Λένον, θέλουμε να μάθουμε κάθε πληροφορία που συνδέεται με το μπαούλο με τα μεμοραμπίλια από την ιστορία των «Σκαθαριών», ιστορία που μάλλον δεν θα εξαντληθεί ποτέ.
Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Οι τιμές έχουν δεκαπλασιαστεί από τη δεκαετία του ’80. Η κιθάρα του Πολ Μακάρτνεϊ (με ζωγραφισμένα λουλουδάκια στο χέρι και αυτόγραφο του τραγουδιστή) από το 1964 πουλήθηκε για 81.000 δολάρια σε δημοπρασία. Πορτρέτα και των τεσσάρων μελών με τις υπογραφές τους ξεπέρασαν τις 5.500 δολάρια, ενώ ένα γράμμα του σερ -να μην ξεχνιόμαστε- Πολ Μακάρτνεϊ αγοράστηκε από κάποιον ανώνυμο Μπιτλ-άκια για 9.000 δολάρια, με γραμματόσημο, διεύθυνση αποστολέα, παραλήπτη, φωτογραφίες, όλα στο ίδιο πακέτο.
Αυτόν τον καιρό τα «Σκαθάρια» είναι παντού. Στις 16 και 21 του μηνός δημοπρατούνται από τον οίκο Μπόναμς, τον Ιούνιο του 2010 θα είναι τα φαβορί στο ροκ και ποπ παζάρι του οίκου Christie’s, η National Portrait Gallery του Λονδίνου φιλοξενεί μέχρι τον Ιανουάριο έκθεση από τους Μπιτλς στον Μπάουι.
Και να σκεφτεί κανείς ότι η τελευταία εμφάνιση του συγκροτήματος ήταν τον Ιανουάριο του 1969. Κι όμως, σήμερα περισσότερο ίσως από ποτέ, οι θαυμαστές τους αναζητούν με πάθος, μαζί και μανία, κάτι δικό τους για να αποκτήσουν και να προσθέσουν στη συλλογή τους με περούκες, προγράμματα, εισιτήρια, δισκάκια. Οσοι ξέρουν το παρασκήνιο, λένε πως οι Μπιτλς θεωρούνται πιο περιζήτητοι ακόμη και από τον Ελβις Πρίσλεϊ ή τους Ρόλινγκ Στόουνς. Ισως γιατί αγγίζουν, όπως λένε, απευθείας τις ψυχές των ανθρώπων.
Αρχιτέκτονες, επιστήμονες, σκηνοθέτες, δικηγόροι, σύμβουλοι επιχειρήσεων μιλούν για το δικό τους… ναρκωτικό. Εθισμό που έχει γίνει κομμάτι της ζωής τους. Γιατί, πώς αλλιώς να εξηγήσουν αυτή την εμμονή με τους Μπιτλς μετά από τόσα χρόνια; Σήμερα όλοι είναι καλύτερα ενημερωμένοι για ό, τι αξίζει, γνωρίζοντας ποιες είναι σίγουρες πηγές για να ανακαλύψει κανείς αυθεντικούς θησαυρούς. Τα αυτόγραφα σίγουρα είναι επιθυμητά, όμως τα υπογεγραμμένα προγράμματα, οι δίσκοι και τα πόστερ μπορούν να πιάσουν διπλάσια ή τριπλάσια ποσά.
Αν είναι καλοδιατηρημένα… Οι χειρόγραφες επιστολές. Αλλά και οι στίχοι γραμμένοι στο χέρι. Προσωπικά αντικείμενα, ρούχα, μουσικά όργανα, ειδικά του Τζορτζ Χάρισον και του Τζον Λένον, γίνονται ανάρπαστα. Για όποιον αντέχει να τα αγοράσει. Αντί να επενδύσει σε ένα σπίτι, αγοράζει ένα χαρτί με νότες. Αφιερωμένο εξαιρετικά από το 1964: «I should have known better».