Σε καταλύτη που επιτείνει τις αρρυθμίες οι οποίες παρουσιάζονται στον γαλλογερμανικό κινητήρα, εξελίσσεται η δημοσιονομική κρίση της Ελλάδας και άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Το Βερολίνο πιέζει για μια πιο αυστηρή εκδοχή του Συμφώνου Σταθερότητας, ενώ κερδίζουν έδαφος οι σκέψεις για μια Ενωση πολλών ταχυτήτων, που θα ξεκινάει από τον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης για να φτάσει έως την «προνομιακή συνεργασία» με περιφερειακές χώρες, όπως η Τουρκία.
Αντιθέτως, η Γαλλία δυσφορεί για την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τάσσεται υπέρ της ενεργητικότερης κοινοτικής αλληλεγγύης, με πολιτική εποπτεία της Ευρωζώνης.