Ο Μπεν Αλι μπορεί να ανετράπη, αλλά η επανάσταση ακόμη αναμένεται… Οσο ιστορικά κι αν θεωρούνται τα γεγονότα του τελευταίου μήνα στην Τυνησία -που έτρεψαν σε φυγή τον πρόεδρο μετά 23 χρόνια εξουσίας, μεταδίδοντας κλίμα ανατροπής στον αραβικό κόσμο- η πολυσυζητημένη αλλαγή αργεί να έρθει σε μια μετέωρη χώρα χωρίς ανεξάρτητα ΜΜΕ, χωρίς ημερομηνία εκλογών, χωρίς σχέδιο ανακούφισης των νέων ανέργων και με ένα τεχνητά αναδομημένο πολιτικό σκηνικό, που μοιάζει μάλλον με τη Λερναία Υδρα παρά με κατευναστικό μεταβατικό σχήμα εξουσίας.
Τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας δεν ήταν τόσο καθησυχαστικά. Την Τετάρτη, μετά και το κύμα των νέων ταραχών που στοίχισαν τη ζωή σε τουλάχιστον πέντε άτομα, ο μεταβατικός πρόεδρος, Φουέντ Μεμπαζάα, ανήγγειλε ότι «θα διεξαχθούν σύντομα» συνομιλίες με τα εργατικά συνδικάτα αφού ο ίδιος εξασφάλισε διευρυμένες εξουσίες με απόφαση της Βουλής, «προκειμένου να αποκαταστήσει την τάξη μετά την ανατροπή του Μπεν Αλι». Διεύρυνση εξουσιών σημαίνει ότι ο πρόεδρος μπορεί να παρακάμπτει τη Βουλή, που είναι γεμάτη με συμμάχους του Μπεν Αλι, δεν σημαίνει όμως ότι και οι θέσεις του διαφέρουν απαραιτήτως από αυτές του σώματος… Ο προσωρινός αντικαταστάτης του Μπεν Αλι έχει υποσχεθεί μεν εκλογές (χωρίς να ορίσει ημερομηνία) και αμνηστία για τους πολιτικούς κρατούμενους, αλλά δεν εκδηλώνει ενδιαφέρον μπροστά σε άλλα αιτήματα του λαού, όπως π.χ. η καθαίρεση αξιωματούχων, εκπροσώπων και υπηρετών του παλαιού καθεστώτος. Ενας από αυτούς είναι ο υπουργός Εξωτερικών, Αχμέντ Ουναΐς, ο οποίος ένιωσε πρόσφατα την ανάγκη να υπερασπιστεί τη Γαλλίδα ομόλογό του, Αγιό-Μαρί, αφού η τελευταία υπερασπίστηκε πρώτη με δηλώσεις αλληλεγγύης («θα σας στείλουμε δακρυγόνα») το καθεστώς Μπεν Αλι.
Στην Τύνιδα, οι υπάλληλοι του υπουργείου Εξωτερικών απεργούν ζητώντας την παραίτηση του υπουργού. Στην περιοχή Γκασρίν, περίπου 250 χλμ. νοτιοδυτικά της Τυνησίας, εκατοντάδες άτομα απέκλεισαν οδική αρτηρία καταγγέλλοντας την κυβέρνηση ότι τους αγνοεί. Ο νέος κυβερνήτης της περιοχής αναγκάστηκε να παραιτηθεί, αφού οι διαδηλωτές κατέλαβαν το γραφείο του. Εν μέσω διαμαρτυριών, αναγκάστηκε να παραιτηθεί και ο επίσης νεοδιορισθείς κυβερνήτης της επαρχίας Γκαφσά, ενώ ήδη το μεγαλύτερο εργατικό συνδικάτο της χώρας είχε συμφωνήσει με την κυβέρνηση να απομακρύνει όλους τους κυβερνήτες συμμάχους του προηγούμενου καθεστώτος. «Δεχόμαστε κοινωνική πίεση εξαιτίας των αιτημάτων του λαού, αλλά δεν είμαστε μάγοι», δήλωσε, βαλλόμενος, ο πρωθυπουργός της μεταβατικής κυβέρνησης, Μοχάμεντ Γκανούτσι, σύμμαχος ο ίδιος του Μπεν Αλι, «αξιοσέβαστος, πραγματιστής τεχνοκράτης» στα μάτια των Αμερικανών.
Το ποσοστό της ανεργίας στην Τυνησία μεταξύ των νέων από 15 έως 29 ετών ξεπερνά το 30%. «Τα 3/4 των εξαγωγών της Τυνησίας προορίζονται για την Ευρώπη και η κρίση του ευρώ έριξε λάδι στη φωτιά»… «Οι συνθήκες οι οποίες οδήγησαν στην εξέγερση ήταν εμφανείς», παρατήρησε το μπλογκ NDItech Democracy Works. Εκείνο που αποκαλύφθηκε με την εξέγερση είναι o πόλεμος της επικοινωνίας, η απουσία ανεξάρτητων ΜΜΕ, όπως και η απροθυμία του δυτικού Τύπου να καλύψει επαρκώς τα γεγονότα. Ενας από τους λόγους μπορεί να αναζητηθεί στον συσχετισμό των γεγονότων της Τυνησίας με την ιρανική επανάσταση.
Ενας άλλος είναι η δράση του ίδιου του καθεστώτος, το οποίο επιστρατεύει χάκερ έναντι των επικριτών του «και αποδύεται με ενθουσιασμό στη λογοκρισία».
«Η λογοκρισία της Τυνησίας είναι η πλέον εξελιγμένη και η πλέον διεισδυτική στον κόσμο», έγραψε η συγγραφέας και μπλόγκερ Τζίλιαν Γιορκ. «Παρότι λειτουργούν υπό την κάλυψη της Δημοκρατίας και του κοσμικού χαρακτήρα του κράτους, οι λογοκριτές της Τυνησίας δρουν στα ΜΜΕ και στο Ιντερνετ και συχνά οδηγούν σε φυλάκιση όσους διαμαρτύρονται. Η Τυνησία είναι ένα από τα χειρότερα μέρη του κόσμου για να είσαι μπλόγκερ»…
Στο πλαίσιο της διαδικασίας μετάβασης, πάντως, ο αντιφρονών μπλόγκερ Σλιμ Αμάρου, ο οποίος είχε συλληφθεί στη διάρκεια των ταραχών και παραλίγο να γίνει μάρτυρας, αποφυλακίστηκε και διορίστηκε υπουργός Νεολαίας και Αθλητισμού…