Τον Απρίλιο του 2009, ο συγγραφέας και μουσικός Ερικ Σέγκαλσταντ μιλάει στον δημοσιογράφο Νταν Μπολς, της εβδομαδιαίας εφημερίδας του Βερμόντ, «Seven Days» για το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Οι 27άρηδες». Ο νορβηγικής καταγωγής Σέγκαλσταντ υποστηρίζει ότι είναι δύσκολο να εκλογικεύσει κανείς τη «στατιστική ανωμαλία» που θέλει έναν διόλου αμελητέο αριθμό μελών ροκ συγκροτημάτων να εγκαταλείπει τα εγκόσμια σε αυτήν την ηλικία! Στη συνέχεια ο μουσικός ερωτάται από τον Μπολς αν έχει σκεφτεί ότι κάθε φορά που κάποια διασημότητα του πενταγράμμου αποβιώνει, εκείνος θα πρέπει να εκδίδει μια νέα, «αναθεωρημένη» έκδοση του βιβλίου. Ο Σέγκαλσταντ διστάζει λίγο, θεωρώντας μάλλον ανέφικτη αυτήν την πιθανότητα, καθώς η ιστορία με τους 27άρηδες αστέρες της ροκ βρίσκεται σε εξέλιξη, ωστόσο αναφέρεται στην Μπρίτνεϊ Σπίαρς, μια διασημότητα η οποία βρέθηκε ένα βήμα πριν από το τέλος, αλλά κατάφερε να σταθεί στα πόδια της. «Πέρυσι θα λέγαμε ότι βρίσκεται με το ένα πόδι στον τάφο, αλλά τώρα έχει κλείσει τα 27 και μοιάζει να έχει βάλει μια τάξη στη ζωή της», σχολίασε πριν αναρωτηθεί: «Τι γίνεται, όμως, με την Εϊμι Γουάινχαουζ;». Στο σημείο αυτό ο Μπολς παρεμβαίνει για να παρατηρήσει ότι η Βρετανίδα τραγουδίστρια είναι 25 ετών. «Ναι, είναι 25…», επανέλαβε σκεπτικός ο Σέγκαλσταντ, αποφεύγοντας άλλους σχολιασμούς. Δύο χρόνια και τρεις μήνες αργότερα, η Γουάινχαουζ βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της στο Λονδίνο και ο νεαρός συγγραφέας καλείται τώρα να προσθέσει ένα νέο κεφάλαιο στο βιβλίο του.
Η «λέσχη των 27άρηδων» δεν έχει μόνο διάσημα μέλη, αλλά έχοντας πλέον αποκτήσει την εικόνα επουράνιου ροκ συγκροτήματος έχει και φανατικούς οπαδούς. Οι περισσότεροι, μάλιστα, αρνούνται να αποδεχθούν ότι δεν πρόκειται για τίποτε περισσότερο από μια «στατιστική ανωμαλία» και στο συλλογικό τους υποσυνείδητο η λέσχη προ πολλού έχει προσλάβει μεταφυσικές διαστάσεις. Στην ιστοσελίδα «Forever 27» (www. forever27.co.uk) γίνεται αναφορά σε «διαβολικές» συμπτώσεις -ο Μπράιαν Τζόουνς και ο Τζίμι Χέντριξ απεβίωσαν με διαφορά ενός ακριβώς έτους στις 3 Ιουλίου- σε εξωφρενικές θεωρίες, όπως ότι οι μουσικοί γνώριζαν εκ των προτέρων πότε θα πεθάνουν και σε απόψεις αστρολόγων: «Ο Κρόνος, που είναι γνωστός και ως ο Μεγάλος Θεριστής, επιστρέφει στον αστρολογικό μας χάρτη όταν είμαστε μεταξύ 27 – 30 ετών. Ενας καλά τοποθετημένος Κρόνος στον χάρτη σημαίνει επιτυχία, αλλά για εκείνους που δεν είναι σε θέση να τη διαχειριστούν φέρνει ανείπωτο πόνο».
Ψυχολογική ερμηνεία
Οι ψυχολόγοι έχουν μια λιγότερο «φαντασμαγορική» αντίληψη για την «κατάρα των 27άρηδων αστέρων της ροκ». Η δρ Στέφανι Σάρκις ισχυρίζεται ότι πρόκειται για απόρροια του φαινομένου της «αιτιώδους απόδοσης», της συνήθειας, δηλαδή ενός ατόμου ή της κοινωνίας να αποδίδει ένα αποτέλεσμα σε συγκεκριμένα αίτια. «Οταν ένας νέος και διάσημος άνθρωπος πεθαίνει πρόωρα, όλοι μας έχουμε την τάση να αναζητούμε τους λόγους για τους οποίους χάθηκε ή, στην προκειμένη περίπτωση, τους λόγους για τους οποίους έχουν αποβιώσει τόσοι πολλοί στην ίδια ηλικία», γράφει η Σάρκις στο Psychology Today. «Οταν δεν μπορούμε να βρούμε μια πειστική απάντηση κατασκευάζουμε μία. Επιδιώκουμε έτσι την τάξη και την προβλεψιμότητα στις ζωές μας», εξηγεί. Εκλογικεύοντας την κατάρα, οι ψυχολόγοι υπενθυμίζουν ότι πολλοί μουσικοί απεβίωσαν από διαφορετικά αίτια σε διαφορετικές ηλικίες – ο Ιάν Κέρτις των Joy Division αυτοκτόνησε σε ηλικία 23 ετών και ο Φρέντι Μέρκιουρι των The Queen έπεσε θύμα του έιτζ σε ηλικία 45 ετών. Σημειώνουν, επίσης ότι τα διασημότερα μέλη της «λέσχης των 27άρηδων» είχαν βεβαρημένο ιστορικό καταχρήσεων και πως οι διάσημοι μουσικοί έχουν την τάση για «μη συνηθισμένες» δραστηριότητες. Πολλοί απ’ αυτούς, για παράδειγμα, ταξιδεύουν με μικρά αεροσκάφη και στο παρελθόν αρκετοί έχουν σκοτωθεί σε αεροπορικά δυστυχήματα.
Οσον αφορά τα αμεσότερα αίτια της «κατρακύλας» των αστέρων της ροκ στη θανατηφόρα παρακμή, οι ψυχολόγοι την αποδίδουν στην αδυναμία διαχείρισης της εμπορικής τους επιτυχίας. Ο Κομπέιν είχε κατ’ επανάληψη προειδοποιήσει ότι αντιλαμβάνεται τον τίτλο της «φωνής μιας γενιάς» ως προσωπικό σταυρό του μαρτυρίου. Στην περίπτωση της Γουάινχαουζ, το κοινό βλέποντας στο πρόσωπο μιας νεαρής τραγουδίστριας ένα αυθεντικό ταλέντο έδειξε μεγαλύτερη του επιτρεπτού ανοχή, ενώ τα μίντια την μετέτρεψαν σε «εμπορικό προϊόν», βάρος που αποδείχθηκε ασήκωτο για την ψυχοσύνθεσή της.