Ο Χάρι Ριντ, Δημοκρατικός γερουσιαστής της Νεβάδα και επικεφαλής της πλειοψηφίας στη Γερουσία, απέδειξε την αξία του για τον πρόεδρο Ομπάμα στην πρόσφατη αντιπαράθεση για το ομοσπονδιακό χρέος των ΗΠΑ. Παρότι ο κ. Ριντ επέλεξε αρχικά να μείνει εκτός της διένεξης, αφήνοντας την ευθύνη των διαπραγματεύσεων με τον Ρεπουμπλικανό πρόεδρο της Βουλής Τζον Μπέινερ, στον αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν και στον ίδιο τον πρόεδρο Ομπάμα, το ναυάγιο αυτών των συνομιλιών τον υποχρέωσε να αναλάβει πρωτοβουλία.
Το σχέδιο που παρουσίασε ο κ. Ριντ για αύξηση του ορίου του χρέους και περικοπές ύψους 2,7 τρισ. δολαρίων σε διάστημα 10 ετών, αντιμετώπισε την παρελκυστική τακτική του «φιλιμπάστερ», της κατάληψης του βήματος και της διακοπής της συζήτησης, από τους Ρεπουμπλικανούς. Η τελική συμφωνία, που πέτυχε ο Λευκός Οίκος απευθείας με τον κ. Μπέινερ, αντλεί πολλά στοιχεία από τις προτάσεις του σχεδίου Ριντ, προστατεύοντας για παράδειγμα το υγειονομικό και ασφαλιστικό ομοσπονδιακό σύστημα από τις ριζικές περικοπές.
Πολιτικοί αναλυτές θεωρούσαν τον κ. Ριντ πολιτικά νεκρό όταν διεκδίκησε την επανεκλογή του τον Νοέμβριο του 2010. Η λυσσώδης εκστρατεία των Ρεπουμπλικανών εναντίον του και η ανάδειξη της Σάρον Ανγκλ, νέου προβεβλημένου στελέχους των «Πάρτι τσαγιού», έμοιαζαν να καταδικάζουν τις ελπίδες του βετεράνου πολιτικού. Η έντονη πόλωση που έφερε, όμως, η Σάρον Ανγκλ στην πολιτική σκηνή της Νεβάδα, λειτούργησε εναντίον της και επέτρεψε την επανεκλογή του κ. Ριντ διαψεύδοντας τις σφυγμομετρήσεις.
Η πολιτική πορεία του Χάρι Ριντ είναι συναρπαστική. Μεγάλωσε σε πολίχνη της ερήμου στη Νεβάδα από πατέρα ανθρακωρύχο. Η οικογένειά του έζησε σε παράγκα, χωρίς τρεχούμενο νερό, η μητέρα του εργάστηκε ως καθαρίστρια σε οίκο ανοχής της παραδοσιακά ανεκτικής πολιτείας, ενώ ο πατέρας του αυτοκτόνησε όταν ο Χάρι ήταν νέος.
Από τη θέση του προέδρου της πανίσχυρης Επιτροπής Τυχερών Παιγνίων της Νεβάδα, αρμόδιας για τον έλεγχο των καζίνο του Λας Βέγκας και του Τάχοου από το 1977 έως και το 1981, ο Ριντ ήλθε αντιμέτωπος με το οργανωμένο έγκλημα, επιβιώνοντας βομβιστικής ενέργειας κατά του αυτοκινήτου του.
Παρότι ο Ριντ είναι Μορμόνος και ψηφίζει συστηματικά κατά του δικαιώματος στην άμβλωση, αίσθηση προκάλεσε η θετική του ψήφος για το δικαίωμα των διαδηλωτών να καίνε την αμερικανική σημαία. Παρ’ όλα αυτά, υπακούει στις επιταγές των μεγάλων βιομηχανικών συμφερόντων της πολιτείας του, αποκρούοντας με επιτυχία κάθε πρωτοβουλία περιβαλλοντικών οργανώσεων με στόχο τον περιορισμό της εξόρυξης μεταλλευμάτων στη Νεβάδα.