ΛΟΝΔΙΝΟ. Το ντιζάιν ανέκαθεν αποτελούσε ανδρική υπόθεση. Αλλά το 1780, ο ιδρυτής του Wedgwood, Josiah Wedgwood, ακολούθησε την ασυνήθιστη οδό να ζητήσει σχέδια από γυναίκες. Και τα σχέδια μιας γυναίκας, της Ελίζαμπεθ Τέμπλταουν, πούλησαν τόσο πολύ που αντιγράφηκαν από όλους. Τα θέματά της δεν ήταν ακριβώς το είδος της θηλυκής φαντασίωσης. Οι τίτλοι τους τα λένε όλα: «Οικιακή Απασχόληση», «Μητρική Στοργή» και «Οικογενειακό Σχολείο».
Ο Wedgwood ήθελε η δουλειά της να έχει απήχηση στη γυναικεία αγορά, και εκείνη υπάκουσε με το να δημιουργεί τρυφερές σκηνές -γυναίκες που έκαναν δουλειές στο σπίτι ή αγκάλιαζαν τα παιδιά τους- για να διακοσμήσει κεραμικά αντικείμενα όπως τσαγιέρες και βάζα. Αλλά εκτελούσε τα ντιζάιν της τόσο πετυχημένα ώστε να δημιουργήσει ένα εντυπωσιακό προηγούμενο.
Γεννήθηκε το 1747 ως Ελίζαμπεθ Μπούτον, το μεγαλύτερο παιδί του Σακμπέργκ Μπούτον, γιου βαρώνου και της Μέρι Γκρεβίλ, κόρης λόρδου και εγγονής δούκα. Με προνομιούχα ανατροφή, οι γονείς της Τέμπλταουν ήταν λιγότερο εύποροι και ισχυροί από ό,τι πολλοί συγγενείς τους, που είχαν κληρονομήσει κτήματα και τίτλους. Το 1769 παντρεύτηκε τον Κλοτγουέρδι Απτον που προερχόταν από στρατιωτική και πολιτική οικογένεια.
Στα τέλη του 18ου αιώνα, οι «καλλιτεχνίζουσες» κυρίες όπως η Τέμπλταουν ήταν γοητευμένες από τη Βιομηχανική Επανάσταση. Δεκαετίες μετά, η υψηλή τάξη της Βρετανίας μπορούσε να δει τη βιομηχανοποίηση με περιφρόνηση, αλλά στα τέλη του 1700 ήταν ακόμη σε αρχικό στάδιο και τα πιο προηγμένα εργοστάσια αντιμετωπίζονταν ως συναρπαστικά δυναμικά. Ο πιο δυναμικός από όλους ήταν ο Wedgwood, που έμαθε την τέχνη του σαν μαθητευόμενος κεραμιστής. Γοητευμένος από την επιστήμη, παρήγαγε διαρκώς νέα υλικά και τεχνικές. Συνδύαζε τη γνώση για μάρκετινγκ με το στρατηγικό όραμα να κάνει επενδύσεις – σε κανάλια, για παράδειγμα, για να μεταφέρει τα εύθραυστα φορτία.
Ο Wedgwood ενδιαφερόταν επίσης για την τέχνη. Παρότρυνε προικισμένους καλλιτέχνες να σχεδιάζουν για την εταιρεία και αναλάμβανε φιλόδοξα σχέδια όπως το Green Fog Service που είχε ζητήσει η Μεγάλη Αικατερίνη το 1773. Περιείχε 952 κομμάτια, το καθένα από το οποίο ζωντάνευε έναν βάτραχο και μια σκηνή από τη βρετανική ζωή. Ο Wedgwood προσέγγισε καλλιτέχνες από όλη τη χώρα για να σχεδιάσουν και να ζωγραφίσουν δάση, ποτάμια, κάστρα και κανάλια.
Η Τέμπλταουν και οι φίλοι της ήταν γοητευμένοι από τα επιτεύγματα του Wedgwood. Διακοσμώντας απλή πορσελάνη Wedgwood δημιούργησε ένα στυλάτο θηλυκό επίτευγμα.
Στο βιβλίο της για τον Wedgwood και τον κοινωνικό του περίγυρο, «The Lunar Men», η Τζένι Αγκλοου λέει ότι ορισμένες κοσμικές κυρίες, ανάμεσά τους και η Τέμπλταουν, τον προσέγγισαν για να ρωτήσουν αν θα έβγαζε στην παραγωγή τα σχέδιά τους. Πολλά από τα κομμάτια της Τέμπλταουν ανήκουν τώρα σε συλλογές μουσείων, και τα πιο πετυχημένα σχέδια έβγαιναν στην παραγωγή μέχρι πρότινος.
Ο σύζυγός της πέθανε το 1785, αφήνοντάς την χήρα με τρία παιδιά στα 30 της. Δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ και πέρασε τη μετέπειτα ζωή της στην Ιταλία. Πέθανε το 1823, έχοντας δει τον γιο της Τζον να αποκτά τον τίτλο του υποκόμη και την κόρη της Ελίζαμπεθ να κάνει έναν εντυπωσιακό γάμο με τον Μαρκήσιο του Μπρίστολ.