Υπό το βάρος των εσωτερικών διενέξεων και την κατά καιρούς ανελέητη και απείθαρχη συμπεριφορά των μαχητών της, η εξάμηνη εξέγερση εναντίον του συνταγματάρχη Μουαμάρ ελ Καντάφι δείχνει να διολισθαίνει από έναν αγώνα για την ανατροπή ενός δικτάτορα σ’ έναν ανταγωνισμό παρατάξεων και φυλών. Παρά ταύτα, την Παρασκευή, οι δυνάμεις των ανταρτών ανακοίνωσαν ότι κατέλαβαν μία ακόμη πόλη, τη Σουρμάν, επεκτείνοντας τον έλεγχό τους στον στρατηγικής σημασίας παραθαλάσσιο αυτοκινητόδρομο, που συνδέει την Τρίπολη με την υπόλοιπή χώρα. Ταυτόχρονα, έσφιγγε ο κλοιός γύρω από τη λιβυκή πρωτεύουσα, που δέχτηκε σφυροκόπημα των βομβαρδιστικών του ΝΑΤΟ, ενώ μαίνονταν οι μάχες στα δυτικά της. Στην αποκομμένη από τον αυτοκινητόδρομο, που οδηγεί στην Τυνησία Τρίπολη, μετά την κατάληψη της Ζαουίγια, χιλιάδες ξένοι πολίτες περίμεναν τη διεθνή επιχείρηση διάσωσής τους, που προανήγγειλε η Διεθνής Οργάνωση Μετανάστευσης. Στα ανατολικά, προχθές Παρασκευή, οι αντάρτες κατέλαβαν την πόλη Ζλιτάν, αποκόβοντας κάθε διέξοδο προς ανατολάς.
Εσωτερικές έριδες και αντιπαλότητες πρέπει να λήξουν, δεδομένου ότι τον Σεπτέμβριο λήγει η αποστολή του ΝΑΤΟ και θα πρέπει να ανανεωθεί η εντολή διεξαγωγής αεροπορικών επιδρομών. Και αυτή η αεροπορική υποστήριξη συνέβαλε τα μάλα στην επίτευξη όλων των σημαντικών στόχων των ανταρτών.
Ατυχώς, ενώ οι αντάρτες προσπαθούν να εμφανίσουν εαυτούς ότι μάχονται για την εγκαθίδρυση ενός κοσμικού δημοκρατικού καθεστώτος, πολλές πρόσφατες πράξεις αντεκδίκησης σκιάζουν αυτή την εικόνα.
Τις τελευταίες εβδομάδες, μαχητές αντάρτες στα βουνά της δυτικής Λιβύης και γύρω από την παράκτια πόλη της Μισράτα επιτέθηκαν εναντίον αμάχων, επειδή οι φυλές τους υποστήριξαν τον Καντάφι, λεηλατώντας ορεινά χωριά και εκκενώνοντας πόλεις. Στην προσωρινή πρωτεύουσα των ανταρτών, τη Βεγγάζη, αποστάτες μαχητές δολοφόνησαν τον αρχηγό των στρατιωτικών τους επιχειρήσεων, στρατηγό Αμπντούλ Φατάχ Γιουνίς, προφανώς σε μια πράξη αντεκδίκησης για τον πρότερο ρόλο του ως αρχηγού ασφαλείας του Καντάφι.
Σε απάντηση, ο αρχηγός της ισχυρής φυλής του στρατηγού Γιουνίς απείλησε με αντίποινα εναντίον όσων ευθύνονται, πυροδοτώντας μια κρίση στο κυβερνητικό συμβούλιο των ανταρτών, τα μέλη του οποίου απομακρύνθηκαν μαζικά, την περασμένη εβδομάδα. Οι Δυτικοί υποστηρικτές των ανταρτών ανησυχούν από την αυξανόμενη ρήξη μεταξύ των οπαδών μιας ομάδας ανταρτών, που έχουν συνασπιστεί σ’ έναν σχετικά ενωμένο στρατό και στους άλλους, οι οποίοι ουσιαστικά παραμένουν μια ομάδα ενόπλων πολιτών.
Βραχυπρόθεσμα, οι πράξεις αντεκδίκησης μπορεί να εξυπηρετήσουν τον Καντάφι να οχυρώσει την εξουσία του, ενισχύοντας τον φόβο ότι μια νίκη των ανταρτών θα οδηγήσει σε αντίποινα εναντίον των πολλών, που συμμετείχαν στον πολιτικό μηχανισμό του συνταγματάρχη και είχαν την προστασία του.
Η Λιβύη, μια πρώην ιταλική αποικία, όπου κυριαρχούσαν επί μακρόν οι φυλές των Βεδουίνων, είχε ελάχιστη εμπειρία εθνικής ενότητας, πριν από την άνοδο του Καντάφι στην εξουσία, προ 42 ετών. Πολλοί Λίβυοι βασίζονταν περισσότερο στις διασυνδέσεις της φυλής παρά στον νόμο για θέματα δικαιοσύνης και ασφάλειας. Το συγκεντρωτικό κράτος του συνταγματάρχη Καντάφι και η οικονομία του πετρελαίου βάθυναν πολλές διχόνοιες, επιβραβεύοντας ή τιμωρώντας άτομα και φυλές, ανάλογα με την αφοσίωσή τους στην κυβέρνηση.
Σήμερα, πολλοί οπαδοί των ανταρτών θέλουν να πάρουν εκδίκηση από τη φατρία του Καντάφι. Χαμηλόβαθμοι ηγέτες των ανταρτών δηλώνουν ανοιχτά ότι θα απαγορεύσουν στους οπαδούς του Καντάφι να επιστρέψουν στα σπίτια τους, στις περιοχές που ελέγχουν.