FRANKFURTER RUΝDSCΗΑUΜαινόμενη αριστερά
Μιλώντας στη γερμανική Βουλή, ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υπερασπίστηκε το πακέτο βοήθειας προς τις ισπανικές τράπεζες επιτιθέμενος σε όσους κάνουν λόγο για συλλογική ευθύνη. Ομως, η αριστερά απέρριψε κατηγορηματικά το πακέτο, υποστηρίζοντας ότι, αν τα πράγματα πάνε στραβά, η Γερμανία θα πληρώσει τα τετραπλά από όσα ξοδεύει ετησίως για την παιδεία. Αν οι ισπανικές τράπεζες δεν μπορέσουν να δανειστούν ξανά από τις αγορές, τότε η γερμανική κυβέρνηση «θα έχει κάνει πολύ κακή συμφωνία», είπε η αντιπρόεδρος του κόμματος της αριστεράς, Ζάρα Βάγκενκνεχτ. Στη διάρκεια της ομιλίας της Βάγκενκνεχτ, η Αγκελα Μέρκελ αποχώρησε επιδεικτικά από την αίθουσα της Βουλής. «Οποιος θέλει καπιταλισμό πρέπει να τηρεί τους κανόνες», είπε η Βάγκενκνεχτ, προσθέτοντας ότι στην ελεύθερη οικονομία η ανάληψη κινδύνου γίνεται από τους ιδιώτες, όχι από τους φορολογουμένους. Τόνισε επίσης ότι οι Ισπανοί φορολογούμενοι και οι κοινότητες της χώρας λεηλατούνται προκειμένου να εξοικονομηθούν τεράστια ποσά για τη διάσωση των τραπεζών. O κ. Σόιμπλε δήλωσε ότι το πακέτο βοήθειας προς τις ισπανικές τράπεζες έχει εγγυητή το ισπανικό Δημόσιο και ότι τα δάνεια συνοδεύονται από αυστηρούς όρους.
LΕ ΜΟΝDΕ
Το ισπανικό πανηγύρι
Η ισπανική «φιέστα» τελείωσε και η χώρα αναζητεί τους ενόχους. O νέος διοικητής της τράπεζας της Ισπανίας, Λουίς Μαρία Λίντε, κατηγόρησε τους προκατόχους του ότι δεν είδαν ή δεν θέλησαν να δουν τις ανισορροπίες του «ισπανικού θαύματος». Οι ρίζες της σημερινής ισπανικής κρίσης βρίσκονται στις αιτίες της μεγέθυνσης που προηγήθηκε. Καθώς η χώρα στρωνόταν στη δουλειά για να εκπληρώσει τα κριτήρια του Μάαστριχτ, το κόστος δανεισμού της έπεφτε, συγκλίνοντας με αυτό των εταίρων της, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για πολύ διαφορετικές οικονομίες. Ετσι τα δάνεια στην Ισπανία έγιναν φθηνά, τροφοδοτώντας μια «φούσκα» ακινήτων που διήρκεσε σχεδόν δέκα χρόνια. «Αν έγινε πανηγύρι, το αλκοόλ το έφερε η Γαλλία και η Γερμανία», υπογραμμίζει ο πρώην επικεφαλής της ισπανικής διπλωματίας, Χαβίε Σολάνα. H «φούσκα» τροφοδοτήθηκε επίσης από τον «νόμο του εδάφους» που ψήφισε το 1998 η κυβέρνηση Αθνάρ, σύμφωνα με τον οποίο ολόκληρη η ισπανική επικράτεια, πλην των προστατευόμενων περιοχών, είναι «δυνητικά οικοδομήσιμη». «Ημασταν χαρούμενοι, η ανάπτυξη έμοιαζε να συνεχίζεται για πάντα», είπε ο οικονομολόγος Χούλιο Ροντρίγκες. H πτώση των τιμών των ακινήτων από το 2008, όμως, αποκάλυψε το βάθος της υπερχρέωσης.