ΚΑΛΚΟΥΤΑ. Με τα μάτια και τα χείλια βαμμένα έντονα, το τσιγάρο να κρέμεται από το χέρι, κάθονται παρέες – παρέες μπροστά στους ανοικτούς υπονόμους, κουβεντιάζοντας στα τηλέφωνά τους. Αλλοτε φλερτάρουν με τους άνδρες που τις πλησιάζουν και τελικά τις ακολουθούν στα σκοτεινά κατώφλια των οίκων ανοχής.
Αυτές οι γυναίκες του αγοραίου έρωτα στις φτωχογειτονιές της Καλκούτας αποτελούν έναν πολύ σημαντικό «σταθμό» στην πορεία μετάδοσης του ιού του έιτζ. Ωστόσο, οι χιλιάδες ειδικοί που συγκεντρώθηκαν στην Ουάσιγκτον αναζητώντας τρόπους καταπολέμησης της μάστιγας δεν θα μπορέσουν να ακούσουν την άποψή τους.
Δεν τους επέτρεψαν
Οι ταξιδωτικοί περιορισμοί που επιβλήθηκαν από τις ΗΠΑ, η μη χορήγηση βίζας στις ιερόδουλες, δεν επέτρεψαν σε αυτές τις γυναίκες να συμβάλουν στη μάχη συμμετέχοντας στο Διεθνές Συνέδριο για την Καταπολέμηση του Ειτζ (IAC). Δεν έμειναν, όμως, με τα χέρια σταυρωμένα αλλά διοργάνωσαν τη δική τους παγκόσμια συνάντηση. Ιερόδουλες από όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται αυτές τις ημέρες στην Καλκούτα προκειμένου να λάβουν μέρος στο Φεστιβάλ Ελευθερίας των Εργατριών του Ερωτα. Ολες μαζί θα απαιτήσουν την κατάργηση των διακρίσεων που αντιμετωπίζουν εξαιτίας του επαγγέλματός τους.
Αλλωστε, οι ιερόδουλες θα έπρεπε να αποτελούν πολύτιμο σύμβουλο στη χάραξη της στρατηγικής που θα απαλλάξει τον κόσμο από τη μάστιγα του έιτζ, όπως υποστηρίζει το ινδικό συνδικάτο εκδιδόμενων γυναικών (με 65 χιλιάδες μέλη). Εάν καταφέρει κανείς να ελέγξει τη μετάδοση του ιού μεταξύ των ιερόδουλων, τότε δεν θα αντιμετωπίσει ποτέ επιδημία.
Στο συνέδριο της Καλκούτας συγκεντρώθηκαν περισσότερες από χίλιες ιερόδουλες από την Ινδία και άλλα 42 κράτη, μεταξύ των οποίων η Κένυα, η Ουγκάντα, το Μεξικό, η Κίνα και η Ινδονησία, και συζήτησαν για διάφορα ζητήματα, από την πρόσβαση στα αντιρετροϊκά φάρμακα, το ασφαλές σέξ μέχρι τα κενά των στρατηγικών που ακολουθούνται στην καταπολέμηση της νόσου.
«Ανθρώπινα δικαιώματα»
Βασικός στόχος της συνάντησης της Καλκούτας, ωστόσο, ήταν η πρόθεση των γυναικών να δείξουν ότι είναι διαρκή θύματα διακρίσεων εξαιτίας του επαγγέλματος που κάνουν. «Επέλεξα τη δουλειά που κάνω, αλλά και πάλι δεν έχω δικαιώματα. Η κοινωνία με κρίνει και με απορρίπτει. Η αστυνομία με συνέλαβε, οι πελάτες με χτύπησαν επειδή τους ζήτησα να χρησιμοποιήσουν προφυλακτικό. Οι εκδιδόμενες γυναίκες δεν μπορούν να διαμαρτυρυθούν, να μετακινηθούν ελεύθερα ή να εργαστούν» λέει μία μεσόκοπη γυναίκα από την Καλκούτα, ενώ ένας νεαρός που εκδίδεται στο Ναϊρόμπι προσθέτει: «Τα δικαιώματα των ιερόδουλων είναι ανθρώπινα δικαιώματα και αυτό οι ΗΠΑ αλλά και ο κόσμος όλος πρέπει να το καταλάβει. Τι συζητούν στην Ουάσιγκτον για εμάς χωρίς εμάς; Είμαστε μέρος της λύσης».