Τρεις από τις τέσσερις κυριότερες ρεπουμπλικανικές οργανώσεις αντιφρονούντων στη Βόρεια Ιρλανδία σχεδιάζουν να συγχωνευθούν και να επαναδιεκδικήσουν τη σημαία του IRA, προκειμένου να αποσταθεροποιήσουν το νέο καθεστώς εξουσίας. Στον Πραγματικό IRA εντάχθηκε η Ρεπουμπλικανική Δράση Εναντίον των Ναρκωτικών, η οποία έχει αναλάβει μια βίαιη εκστρατεία στο Ντέρι, και ένας συνασπισμός ανεξάρτητων ένοπλων ρεπουμπλικανικών οργανώσεων – αφήνοντας έξω μόνο τον Συνεχιζόμενο ΙRΑ.
Σε προκήρυξή της στον Guardian, η νέα οργάνωση ισχυρίζεται ότι έχει σχηματίσει «μια ενοποιημένη δομή, υπό μία ηγεσία» και ότι «θα υπόκειται στο Σύνταγμα του Ιρλανδικού Ρεπουμπλικανικού Στρατού (ΙRΑ)».
Είναι η πρώτη φορά από τη συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής το 1998 που ενώνονται οι δυνάμεις των αντιφρονούντων Ρεπουμπλικανών. Η νέα παραστρατιωτική δύναμη περιλαμβάνει πολλές εκατοντάδες ένοπλους αντιφρονούντες, ανάμεσά τους και πρώην μέλη του διαλυμένου σήμερα Προσωρινού IRA, που εκτελούσαν και εξανάγκαζαν σε εξορία άνδρες του Ντέρι κατηγορώντας τους για εμπόριο ναρκωτικών, όπως δήλωσαν ρεπουμπλικανικές πηγές στον Guardian. Περιλαμβάνει επίσης «μη συντηρητικούς Ρεπουμπλικανούς», όπως αναφέρονται στην προκήρυξη, ή μικρότερες ανεξάρτητες οργανώσεις από το Μπέλφαστ και αγροτικές περιοχές της Βόρειας Ιρλανδίας.
Πηγή προσκείμενη στους αντιφρονούντες είπε ότι η Δράση Εναντίον των Ναρκωτικών και ο Πραγματικός IRA θα πάψουν να υφίστανται κι ότι η νέα οργάνωση σχεδιάζει να εντείνει τις τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον των δυνάμεων ασφαλείας και άλλων στόχων, που έχουν σχέση με τη βρετανική παρουσία. Τέτοιοι στόχοι μπορεί να είναι αστυνομικά τμήματα, περιφερειακά γραφεία της Ulster Bank και της UK Culture 2013 στο Ντέρι – που οι αντιφρονούντες μεταφράζουν ως «εξομάλυνση της βρετανικής εξουσίας».
Στην προκήρυξή της, η νέα οργάνωση αναφέρει: «Τα τελευταία χρόνια, η εγκαθίδρυση μιας ελεύθερης και ανεξάρτητης Ιρλανδίας υποχώρησε λόγω της αποτυχίας της ηγεσίας των Ιρλανδών εθνικιστών και της διάσπασης στις τάξεις των Ρεπουμπλικανών». Η σχετική αναφορά έχει να κάνει με τη διάσπαση μεταξύ των σκληροπυρηνικών Ρεπουμπλικανών, οι οποίοι ήταν αντίθετοι με την ειρηνευτική διαδικασία, και του Σιν Φέιν, που ακολούθησε πολιτική στρατηγική.
Αναφέρεται επίσης ότι «η αναγκαιότητα του ένοπλου αγώνα για την επιδίωξη της ιρλανδικής ελευθερίας», εναντίον αυτού που αποκαλεί «δυνάμεις του βρετανικού στέμματος», μπορεί να αποφευχθεί μόνο με την απομάκρυνση της βρετανικής στρατιωτικής παρουσίας στη Βόρεια Ιρλανδία. Και απαιτεί «ένα υπό διεθνή έλεγχο χρονοδιάγραμμα, που θα προβλέπει τη λεπτομερή κατάργηση της βρετανικής πολιτικής παρέμβασης στη χώρα μας».