Παρά την προειδοποίηση του προέδρου Ομπάμα προς τη Συρία να μη χρησιμοποιήσει το χημικό της οπλοστάσιο και να μην επιτρέψει την κατάληψή του από τους αντάρτες, οι επιλογές της Ουάσιγκτον σε ό, τι αφορά την προοπτική μιας παρέμβασής της παραμένουν περιορισμένες εξαιτίας μιας «απλής εκτίμησης», όπως σημείωσαν αξιωματούχοι στην αμερικανική πρωτεύουσα: μία παρέμβαση θα έκανε τα πράγματα χειρότερα.
Ενδεχόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στη Συρία, τόνισαν, υπάρχει κίνδυνος να παρασύρουν τους προστάτες της Συρίας, ειδικά το Ιράν και τη Ρωσία, σε επίπεδο ανάμειξης πολύ ευρύτερο από το σημερινό. Θα επέτρεπαν στον πρόεδρο της Συρίας, Μπασάρ αλ Ασαντ, να εκμεταλλευτεί το λαϊκό αίσθημα κατά της Δύσης και θα ενεθάρρυναν την Αλ Κάιντα και άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις, που τώρα πολεμούν την κυβέρνηση Ασαντ, να στρέψουν την προσοχή τους σε αυτό που θα θεωρούσαν ως μία ακόμη αμερικανική σταυροφορία στον αραβικό κόσμο.
Ο Σύρος αντιπρόεδρος, Καντρί Τζαμίλ, αναφέρθηκε στο θέμα την Τρίτη απορρίπτοντας την προειδοποίηση του κ. Ομπάμα και διακηρύσσοντας ότι οποιαδήποτε ξένη στρατιωτική ανάμειξη θα οδηγήσει «σε αντιπαράθεση πέρα από τα συριακά σύνορα». Την ίδια ώρα, οι επισημάνσεις του κ. Ομπάμα υπογράμμιζαν ότι μπορεί να υπάρξουν όρια στην απροθυμία των Αμερικανών να παρέμβουν. Θα χρειαζόταν όμως μια απειλή κατά των αμερικανικών συμφερόντων και αξιών, που ο εμφύλιος πόλεμος εντός της Συρίας, από μόνος του, δεν θέτει: θα χρειαζόταν δηλαδή μια εφιαλτική επίθεση με χημικά όπλα ή μια μεταφορά των όπλων αυτών σε ορκισμένους εχθρούς των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, περιλαμβανομένου του Ισραήλ.
«Το λέμε για λόγους αποτροπής, φυσικά, αλλά είναι επίσης μια πραγματικότητα», δήλωσε ένας αξιωματούχος, ο οποίος ζήτησε να διατηρηθεί η ανωνυμία του. «Οι ΗΠΑ δεν θα μπορέσουν να μείνουν απέξω εάν η Συρία αρχίσει να χρησιμοποιεί χημικά όπλα εναντίον του λαού της».
Το συριακό υπουργείο Εξωτερικών δεσμεύτηκε, τον Ιούλιο, να μην καταφύγει στα χημικά παρά μόνο σε περίπτωση ξένης επέμβασης και διακήρυξε ότι «ποτέ, μα ποτέ δεν θα χρησιμοποιηθούν κατά του συριακού λαού ή αμάχων στη διάρκεια της κρίσης, υπό οποιαδήποτε συνθήκη». Ορισμένοι εμπειρογνώμονες και βουλευτές ζήτησαν από την κυβέρνηση να αναλάβει πιο ενεργό ρόλο. Ανάμεσά τους και επιφανή μέλη του Κογκρέσου, όπως ο γερουσιαστής Τζον Μακέιν της Αριζόνας, ο οποίος συνέστησε αυξημένη δράση των μυστικών υπηρεσιών και δημιουργία «ζωνών ασφαλείας» στις ελεγχόμενες από τους αντάρτες περιοχές. Ο κ. Μακέιν συχνά ασκούσε κριτική για την επιφυλακτική, όπως πιστεύει, πολιτική της κυβέρνησης Ομπάμα στη Λιβύη, που οδήγησε πράγματι σε στρατιωτική παρέμβαση του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, η κρίση στη Συρία, παρατηρούν Αμερικανοί αξιωματούχοι, είναι πολύ πιο πολύπλοκη από την περίπτωση της Λιβύης. Ο Μουαμάρ Καντάφι δεν διέθετε ούτε αποτελεσματικό στρατό ούτε διεθνή υποστήριξη και υπήρχαν πολύ μικρότεροι κίνδυνοι μιας εμφύλιας σύρραξης που θα μπορούσε εύκολα να μεταδοθεί στις γειτονικές της Συρίας χώρες, όπως ο Λίβανος, η Ιορδανία, το Ιράκ, η Τουρκία και το Ισραήλ. Ο κ. Ομπάμα δεν δήλωσε ανοιχτά ότι θα απαντήσει με στρατιωτικά μέσα σε περίπτωση χημικής επίθεσης, αλλά είπε ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε «κόκκινο συναγερμό» και θα άλλαζε τους «υπολογισμούς μου».