Σε μια κομβική χρονική περίοδο για τη Ρωσία λόγω των πολλών ανοιχτών θεμάτων εντός των συνόρων της, αλλά και λόγω των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή που την επηρεάζουν άμεσα, η εβδομάδα που πέρασε σημαδεύτηκε από την κορύφωση των συζητήσεων για το ενδεχόμενο ο Βλαντιμίρ Πούτιν να ζητήσει την παραίτηση το πρωθυπουργού Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Το θέμα παρέμεινε στην κορυφή της ρωσικής επικαιρότητας λόγω της πρώτης δημόσιας τοποθέτησης από τον Μεντβέντεφ, ο οποίος εμφανίστηκε ενήμερος αλλά και ψύχραιμος μπροστά σε αυτή την προοπτική, δηλώνοντας εμμέσως πως «δεν ζούμε στην ΕΣΣΔ για να φοβάμαι πως μια πιθανή έξοδός μου από το τιμόνι της κυβέρνησης θα σημάνει και το τέλος του πολιτικού μου βίου».
Στην ίδια συνέντευξη και για πολλοστή φορά ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ επανέλαβε πως η σχέση του με τον Πούτιν παραμένει πολύ καλή. Ο τελευταίος καταλογίζει στον πρωθυπουργό μια σειρά από ευθύνες. Συγκεκριμένα, για τις καθυστερήσεις σε προσωπικές προεκλογικές δεσμεύσεις, όπως η οικονομία (αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις) και η πάταξη της διαφθοράς, οι οποίες ναι μεν προωθούνται, αλλά όχι με τους ρυθμούς που θα ήθελε ο Πούτιν. Παράμετρος αυτού είναι και οι επιλογές του Μεντβέντεφ για το υπουργικό συμβούλιο. Εκτός του σνομπισμού με τον οποίο οι πιο πολλοί υπουργοί αντιμετωπίζουν τη ρωσική κοινωνία, οι περισσότεροι, αν και με δυτικό προφίλ, νομίζουν πως είναι υπουργοί στην… Ισλανδία· ή, το χειρότερο, καθημερινά ξεσπούν μικρά ή μεγάλα σκάνδαλα γύρω από τα πεπραγμένα τους.
Και στο επικοινωνιακό σκέλος, ο εκνευρισμός από το περιβάλλον του Πούτιν για τον Μεντβέντεφ είναι διάχυτος. Τη στιγμή που ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος και όλη η ομάδα του, ακόμα και ο κυβερνήτης της Μόσχας, αποφεύγουν πλην εξαίρετων περιπτώσεων τις συνεντεύξεις αλλά και τις δημόσιες παρουσίες τους, ο Ρώσος πρωθυπουργός κινείται στο άλλο άκρο, με εμφανή την τάση του για αυτοπροβολή, έστω κι αν το τελευταίο διάστημα «έριξε τους τόνους».
«Ισχυρή μνήμη»
Πλην των προφανών λόγων για τη δυσαρέσκεια Πούτιν απέναντι στον πρωθυπουργό Μεντβέντεφ, υπάρχει και ακόμα ένας λόγος, ο οποίος πηγάζει από ένα γνώρισμα του Ρώσου προέδρου, το οποίο άλλοι το λένε «εκδίκηση» και κάποιοι άλλοι «ισχυρή μνήμη». Μέχρι σήμερα ο Πούτιν δεν έχει ξεχάσει πως όταν οι ρόλοι τους ήταν αντίθετοι, πρωθυπουργός αυτός και πρόεδρος ο Μεντβέντεφ, ο τελευταίος τον είχε επιπλήξει δημόσια για τις ενστάσεις του σχετικά με τη στάση της Ρωσίας στο ζήτημα της Λιβύης, αλλά και στο ζήτημα του εμπάργκο όπλων προς το Ιράν. Δύο αποφάσεις που επέφεραν μεγάλα πλήγματα, γεωπολιτικά και οικονομικά, στη Ρωσία. Επιπρόσθετα, οι συχνές δηλώσεις με τις οποίες ο Μεντβέντεφ λαμβάνει αντίθετη θέση για σειρά ζητημάτων, όπως η μεταχείριση της υπόθεσης Χονταρκόφσκι και του συγκροτήματος Pussy Riot, αλλά και η ήπια στάση που τηρεί απέναντι στην αντιπολίτευση, είναι κάτι που ενοχλεί σφόδρα τον Ρώσο πρόεδρο.
Αν τελικά ο Πούτιν λάβει την απόφαση να «παραιτήσει» την κυβέρνηση Μεντβέντεφ, οι λόγοι δεν θα πηγάζουν μόνο από τον εκνευρισμό του για τους παραπάνω λόγους, αλλά κυρίως από τον φόβο για μια σειρά δυσμενών εξελίξεων με τις οποίες είναι πιθανόν να βρεθεί αντιμέτωπη η Ρωσία. Οσο δεν προχωρούν οι μεταρρυθμίσεις τις οποίες αναμένει το μεγαλύτερο τμήμα της ρωσικής κοινωνίας το οποίο διαβιώνει με πολλές δυσκολίες, ο Πούτιν φοβάται πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να κληθεί να αντιμετωπίσει απρόβλεπτες καταστάσεις…