The Guardian
Δημόσιο συμφέρον
Φυσικά και έχει σημασία. Ενας πρόεδρος δεν είναι απλώς ένας επαγγελματίας. Αποτελεί την κεφαλή του κράτους και για κάποιο διάστημα την έκφραση του λαού του. Η προσωπική ζωή του Ολάντ είναι ιδιωτική, αλλά είναι όντως αδιάφορη για τους Γάλλους; Οι περισσότερες ερωτήσεις κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου του Γάλλου προέδρου προσπαθούσαν να σύρουν την προσωπική του ζωή υπό τον προβολέα του δημοσίου. Αφορούσαν έναν ενθουσιασμό παρόμοιο με αυτό που αισθανόμαστε για την προσωπική ζωή ενός διασήμου. Στη δημοκρατία, το δημόσιο συμφέρον είναι αυτό που ενδιαφέρει την κοινή γνώμη. Ο Ολάντ δεν είπε αυτή τη φορά «ουδέν σχόλιον» για την προσωπική του ζωή. Ζητάει, ωστόσο, από τον λαό του να ζει και να φέρεται διαφορετικά, να συναινέσει σε μια κοινωνική σύμβαση ευθύνης και να εγκαταλείψει δεκαετίες προσωπικής ικανοποίησης, που αποτελεί κληρονομιά του σοσιαλιστικού κινήματος. Πρέπει να ενωθούν για να απελευθερώσουν την εργασία και να δεχθούν μειώσεις στις δαπάνες. Ορισμένοι θα τον υπερασπιστούν, υποστηρίζοντας ότι είναι ζήτημα λιτότητας και νομοθεσίας. Ο λαός, όμως, έχει λιγότερες πιθανότητες να ανταποκριθεί εάν ο άνδρας που τους ζητάει τις θυσίες αποτελεί περίγελο.
Frankfurter Allgemeine
Ευρωζώνη με εμπόδια
Πού θα μπορούσε να σκοντάψει η Ευρωζώνη τους προσεχείς μήνες; Ενα πιθανό εμπόδιο θα συνιστούσε η απόφαση του γερμανικού συνταγματικού δικαστηρίου, τον Φεβρουάριο, για το αμφιλεγόμενο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το ΟΜΤ. Αν το δικαστήριο θέσει αυστηρούς περιορισμούς, θα είναι σαν να προσκαλεί τους κερδοσκόπους. Δεύτερο εμπόδιο θα ήταν η άνοδος των επικριτών του ευρώ στις ευρωεκλογές. Οι αρχιτέκτονες της ευρωδιάσωσης θεωρούν αναγκαία τη στενότερη δημοσιονομική και οικονομική ολοκλήρωση. Αλλά, αν το Ευρωκοινοβούλιο γεμίσει ευρωσκεπτικιστές, θα πέσει άμμος στα γρανάζια της Ευρώπης. Το τρίτο ζήτημα είναι η ανάγκη για «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Το Βερολίνο θέλει με κάθε κόστος να αποφύγει ανοικτό «κούρεμα», το οποίο θα καθιστούσε εμφανές ότι ένα μέρος των πιστώσεων προς την Ελλάδα χάθηκε. Αντί για επίσημο «κούρεμα», μπορεί να επιλεγεί η λύση της νέας μείωσης των επιτοκίων και της παράτασης του χρόνου αποπληρωμής. Αυτό θα βοηθήσει τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να αντιμετωπίσει τις επικρίσεις του ιδρυτή της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, Μπερντ Λούκε, που θεωρεί τις πιστώσεις χαμένες.
Liberation
Διαχωρισμός ρόλων
Οι Γάλλοι εξέλεξαν έναν αρχηγό κράτους στο πρόσωπο του Ολάντ. Ανεξάρτητα από την οικογενειακή κατάσταση του ηγέτη, η (ο) σύντροφός του δεν έχει την παραμικρή κρατική ή πολιτική αρμοδιότητα. Δίνοντας τέλος στα αμαλγάματα του προκατόχου του, ο Φρανσουά Ολάντ είχε –δικαίως– τονίσει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας ότι η εξουσία ανήκει στον πρόεδρο και όχι στα μέλη της οικογένειάς του. Μία τέτοια ακριβώς οικογενειακή υπόθεση έρχεται, όμως, τώρα να διαταράξει τη λειτουργία της προεδρίας, παραβιάζοντας το σύνορο που ο πρόεδρος πίστευε ότι έχει αποσαφηνίσει μεταξύ της δημόσιας και της ιδιωτικής του ζωής. Το ζεύγος Ολάντ-Τριρβελέρ είχε προ πολλού θολώσει τη διάκριση αυτή. Με τη δημόσια τοποθέτησή της κατά της Σεγκολέν Ρουαγιάλ στις βουλευτικές εκλογές ή με τις δηλώσεις της για την απέλαση της Ρομά μαθήτριας, η κ. Τριρβελέρ εξασφάλισε –εν μέρει χάρη στο γραφείο της στο Μέγαρο των Ηλυσίων– δημόσιο ρόλο, ανάλογο μιας Πρώτης Κυρίας. Ο Ολάντ καλείται τώρα να δώσει τέλος στο επεισόδιο αυτό, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι ο καλύτερος τρόπος προστασίας της ιδιωτικής του ζωής είναι ο ξεκάθαρος διαχωρισμός των ρόλων και αρμοδιοτήτων του προεδρικού ζεύγους.
FT
Αλγεινή πρόβλεψη
Πρόκειται για μία εκπληκτική πρόβλεψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εξαιτίας της απουσίας ολοκληρωμένων οικονομικών μεταρρυθμίσεων, η ποιότητα ζωής στην Ευρωζώνη, συγκριτικά με αυτή στις ΗΠΑ, θα είναι το 2023 χειρότερη από αυτή που ήταν κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Πρόκειται για μια αλγεινή πρόβλεψη, και αυτό για δύο λόγους. Αφενός, διότι είναι σαφές ότι καταρρίπτει τους μύθους που ακούγονται τον τελευταίο καιρό για την οικονομική ανάκαμψη και τη σταθερότητα των χρηματοπιστωτικών αγορών, για την οποία οι ηγέτες της Ευρώπης αλληλοσυγχαίρονται. Αφετέρου, η συγκεκριμένη πρόβλεψη θέτει εν αμφιβόλω τη σημασία που έχει η Ευρώπη στον παγκόσμιο χάρτη, ιδιαίτερα, δε, στη στρατιωτική και οικονομική της συμμαχία με τις ΗΠΑ.
Πριν από 50 χρόνια υπήρχε μια ομολογουμένως σαφής διαφορά ανάμεσα στην ποιότητα ζωής σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Η Ευρώπη ήταν ρημαγμένη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ομως, κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, η Γηραιά Ηπειρος άρχισε να προσεγγίζει τις ΗΠΑ και τις δεκαετίες 1980 και 1990 τα επίπεδα κατά κεφαλήν οικονομικής ανάπτυξης ήταν περίπου τα ίδια.