ΓΙΟΧΑΝΕΣΜΠΟΥΡΓΚ. Τον Τζορτζ Μπίζος αποχαιρέτισε χθες η Νότια Αφρική, με τον συνήγορο και φίλο του Νέλσον Μαντέλα να κηδεύεται δημοσία δαπάνη από τον oρθόδοξο ναό Κωνσταντίνου και Ελένης στο Γιοχάνεσμπουργκ.
Ο Μπίζος πέθανε στις 9 Σεπτεμβρίου σε ηλικία 92 ετών, για να μείνει στην Ιστορία της χώρας ως ο συνήγορος και εγκάρδιος φίλος του Μαντέλα, ο οποίος, χάρη στο νομικό ταλέντο του, έπεισε το δικαστήριο να μην καταδικάσει σε θάνατο τον πελάτη του κατά τη δίκη του για εσχάτη προδοσία. Ο γεννημένος στην Πελοπόννησο Γεώργιος Μπίζος εγκατέλειψε την Ελλάδα με τον πατέρα του κατά τη διάρκεια της ναζιστικής Κατοχής, για να καταφύγει αρχικά στην Αίγυπτο και από εκεί στη Νότια Αφρική.
Το φέρετρό του, καλυμμένο με τη σημαία της Νότιας Αφρικής, εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο της νοτιοαφρικανικής μεγαλούπολης, προτού μεταφερθεί από στρατιωτικούς στον ελληνορθόδοξο ναό του Γιοχάνεσμπουργκ. Στην τελετή παρευρέθη ο πρόεδρος της χώρας, Σίριλ Ραμαφόζα. Στις νεκρολογίες τους, οι ομιλητές έκαναν λόγο για τον ήπιο χαρακτήρα του εκλιπόντος, το οξύ νομικό ταλέντο του και τη βαθιά γνώση του νόμου, που τον χαρακτήριζε. Από τις ομιλίες δεν έλειψαν οι αναφορές στον επιστήθιο φίλο του Μπίζος, Νέλσον Μαντέλα, και τον ακούραστο αγώνα τους κατά του ρατσιστικού καθεστώτος του απαρτχάιντ.
Η υπουργός Εξωτερικών της Νότιας Αφρικής, Ναλέντι Πάντορ, περιέγραψε στη νεκρολογία την τελετή ως μια θλιβερή στιγμή, η οποία πρέπει ωστόσο να δώσει αφορμή για απόδοση τιμής και εορτασμό της ζωής ενός μεγάλου άνδρα. «Η ζωή αυτή πρέπει να γιορτάζεται», είπε η κ. Πάντορ.
Στις πιο σκληρές ημέρες του απαρτχάιντ, ο Μπίζος εξασφάλισε ότι η ποινή του Μαντέλα θα ήταν τα ισόβια δεσμά και όχι η θανατική καταδίκη που ζητούσε η εισαγγελία για τον μετέπειτα πρόεδρο της χώρας και σύμβολο του αγώνα για ισότητα. Η «δίκη της Ριβόνια», το 1964, με κατηγορουμένους τον Μαντέλα και άλλα ανώτατα στελέχη του παράνομου, τότε, Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου (ANC), κατέληξε σε καταδίκες ισοβίων δεσμών χάρη στον Μπίζο, ο οποίος κατέρριψε μεθοδικά τις αιτιάσεις των κατηγόρων. Ο ίδιος άσκησε το επάγγελμα για περισσότερες από έξι δεκαετίες. Στη μακρά σταδιοδρομία του υπερασπίσθηκε σειρά ακτιβιστών κατά της κυβέρνησης της λευκής μειονότητας της χώρας, ενώ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εκπόνηση του συντάγματος που υιοθετήθηκε μετά το τέλος του απαρτχάιντ. Συνέχισε να εργάζεται μέχρι και λίγο πριν από τον θάνατό του σε ηλικία 92 ετών, με μια από τις τελευταίες νικητήριες υποθέσεις του να αφορά την απόδοση χρηματικής αποζημίωσης στις οικογένειες 34 ανθρακωρύχων που έπεσαν νεκροί από αστυνομικά πυρά το 2012, κατά τη διάρκεια συνδικαλιστικής διαμαρτυρίας.