Εναν αμύθητο αρχαιολογικό θησαυρό, δύο χιλιάδων ετών, έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στη βόρεια Αίγυπτο. Ομάδα αρχαιολόγων από τον Αγιο Δομίνικο και την Αίγυπτο, που πραγματοποιεί την τελευταία δεκαετία ανασκαφές στον ναό της Ταποσίριδος της Μεγάλης, κοντά στο Αμπουσίρ της Αλεξάνδρειας, ανακάλυψε 16 λαξευτούς τάφους, οι οποίοι ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένοι κατά την ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο. Στο εσωτερικό τους βρέθηκαν κακοδιατηρημένες μούμιες, μία από τις οποίες είχε μία ιδιαιτερότητα: Στη στοματική κοιλότητα είχε μία γλώσσα φτιαγμένη από φύλλο χρυσού. Τέτοια «φυλαχτά» υποτίθεται ότι έδιναν στον νεκρό τη δυνατότητα ομιλίας στη μετά θάνατον ζωή, όταν θα βρισκόταν ενώπιον του θεού Οσίριδος, του κυρίαρχου του Κάτω Κόσμου και κριτή των νεκρών. Οι αιγυπτιολόγοι πιστεύουν ότι η γλώσσα αφαιρείτο κατά τη διαδικασία της ταρίχευσης και αντικαθίστατο με το χρυσό «φυλαχτό» σε κάποια ταφική τελετουργία. Παραμένει, ωστόσο, άγνωστο γιατί αυτά τα κτερίσματα ήταν φτιαγμένα από χρυσάφι ή αν ο νεκρός είχε κάποιο πρόβλημα στην ομιλία όταν βρισκόταν εν ζωή.
Δεν είναι, όμως, η χρυσή γλώσσα το μόνο πολύτιμο εύρημα της ανασκαφής. Στις μερικώς συντηρημένες σαρκοφάγους που βρέθηκαν, οι οποίες είναι κατασκευασμένες από διαστρωματώσεις υφάσματος, κόλλας και γύψου, απεικονίζεται σε επίχρυσες διακοσμήσεις ο θεός Οσιρις, όπως δήλωσε η αρχαιολόγος Καθλίν Μαρτίνεζ του πανεπιστημίου του Σάντο Ντομίνγκο, που συντόνισε την ανασκαφή. Επίσης, σε τμήμα μιας διαφορετικής σαρκοφάγου, που περιέκλειε το κεφάλι δεύτερης μούμιας, υπάρχουν επίχρυσες απεικονίσεις ενός στέμματος, μιας κόμπρας και κεράτων. Το στέρνο της μούμιας φέρει επίχρυση διακόσμηση, που απεικονίζει ένα περιδέραιο από το οποίο κρεμόταν το κεφάλι ενός γερακιού, σύμβολο του θεού Ορου.
Ο επικεφαλής της αιγυπτιακής αρχής αρχαιοτήτων στην Αλεξάνδρεια, Χαλεντ Αμπο Ελ Χαμντ, στην ίδια παρουσίαση προσέθεσε ότι οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως και το νεκρικό προσωπείο μιας γυναίκας, οκτώ χρυσές νιφάδες, που αποτελούσαν τα φύλλα χρυσού στεφανιού και οκτώ μαρμάρινες μάσκες που χρονολογούνται από την ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο.
Στην περιοχή βρέθηκαν, επίσης, τμήματα αγαλμάτων που βοήθησαν στη χρονολόγηση του ναού, που πρέπει να οικοδομήθηκε από τον Πτολεμαίο Δ΄ τον Φιλοπάτορα, βασιλιά μεταξύ 221 και 204 π.Χ. Μάλιστα, οι αιγυπτιολόγοι αποδίδουν στις αλόγιστες σπάταλες του την έναρξη της παρακμής της πτολεμαϊκής περιόδου. Τα αγάλματα, εκτιμούν οι ειδικοί, αναπαριστούν ανθρώπους που τάφηκαν εκεί και είναι τόσο καλά διατηρημένα, ώστε διακρίνονται τα χαρακτηριστικά των κομμώσεων όπως και οι περίτεχνες διακοσμήσεις της κεφαλής. Ομως, όλα τα πρόσωπα είναι σκυθρωπά, χωρίς χαμόγελο. Σε δύο από τις μούμιες οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν και τμήματα παπύρου, τα οποία τώρα προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν.
Πριν από λίγα χρόνια στον ίδιο ναό ανακαλύφθηκαν αρκετά νομίσματα που φέρουν το όνομα και το πρόσωπο της Βασίλισσας Κλεοπάτρας, της τελευταίας της δυναστείας των Πτολεμαίων, η οποία βασίλεψε μεταξύ του 51 και 30 π.Χ.