ΑΜΒΟΥΡΓΟ. Πανευρωπαϊκό ρεκόρ εξαγωγής πλαστικών σκουπιδιών σημείωσε και πάλι η Γερμανία, στέλνοντας στο εξωτερικό ένα εκατομμύριο τόνους πλαστικού το 2020. Μετά την απαγόρευση που επέβαλε η Κίνα στην εισαγωγή 24 ειδών πλαστικού το 2018, το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στη Μαλαισία, η οποία όμως εντείνει τους ελέγχους και επιστρέφει στην Ευρώπη όλο και περισσότερα παράνομα φορτία.
«Δεν θα γίνουμε η χωματερή του πλανήτη», δήλωσε η απερχόμενη υπουργός Περιβάλλοντος της Μαλαισίας, Γέο Μπιν Γιν, παρουσιάζοντας νέους κανονισμούς που αυστηροποιούν τους ελέγχους στα λιμάνια και κλείνουν εργοστάσια ανακύκλωσης που δεν τηρούν τις προδιαγραφές και καίνε αντί να ανακυκλώνουν τα πλαστικά σκουπίδια. Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, περίπου το ένα τρίτο των πλαστικών απορριμμάτων του πλανήτη προέρχεται από πλούσιες χώρες, στις οποίες κατοικεί μόνο το 16% του παγκόσμιου πληθυσμού. «Πρέπει να κάνουμε κάτι άμεσα, αλλιώς τα απορρίμματα στις θάλασσες θα διπλασιαστούν μέσα στην επόμενη δεκαπενταετία», σημείωσε ο επικεφαλής πολιτικής της οργάνωσης WWF στη Γερμανία, Αλοϊς Βέντερ. Η χώρα περιλαμβάνεται στις περίπου 70 σε όλο τον κόσμο που έχουν ξεκινήσει διαδικασίες για τη σύναψη διεθνούς συνθήκης για τον περιορισμό της πλαστικής ρύπανσης.
Την ίδια στιγμή, γερμανικές συσκευασίες προϊόντων με το σηματάκι της ανακύκλωσης εμφανίζονται σε χωματερές της Νοτιοανατολικής Ασίας – ανακύκλωση μόνο κατ’ όνομα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Greenpeace, μόλις 9% των πλαστικών συσκευασιών παγκοσμίως ανακυκλώνεται, ένα μέρος αποτεφρώνεται και η μερίδα του λέοντος απορρίπτεται σε νόμιμες ή παράνομες χωματερές, ποτάμια και θάλασσες. «Εντοπίσαμε μεγάλες ποσότητες σκουπιδιών από πλούσιες χώρες όπως η Γερμανία, οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Νέα Ζηλανδία», είπε εκπρόσωπος της οργάνωσης στη Μαλαισία. «Δεν νομίζω ότι οι Γερμανοί καταναλωτές ξέρουν πού καταλήγουν τα σκουπίδια τους», είπε.
Κάθε αναπτυσσόμενη χώρα προσπαθεί με τον δικό της τρόπο να αποκρούσει τις ποσότητες σκουπιδιών που καταφθάνουν στα λιμάνια της. Πέρυσι, η Μαλαισία έκλεισε 200 εργοστάσια ψευτο-ανακύκλωσης, ενώ έστειλε πίσω στην Ευρώπη 30 φορτία με απορρίμματα που είχαν εισαχθεί λαθραία. Ενα από τα μέτρα που προτείνονται είναι να υπάρχει πολύ πιο αυστηρός διαχωρισμός και σήμανση των πλαστικών απορριμμάτων προς εξαγωγή, ώστε οι χώρες να είναι σε θέση να αποκλείουν τις εισαγωγές των ανεπιθύμητων υλικών.
Από την άλλη πλευρά, για όσο καιρό η παρασκευή νέων συσκευασιών κοστίζει λιγότερο από τη χρήση ανακυκλωμένου πλαστικού, το κίνητρο για την παραγωγή όλο και μεγαλύτερου όγκου απορριμμάτων παραμένει.