Ονομάστηκε «Τιτανικός των Ορέων», αλλά σήμερα ο ορεινός, σιδηροδρομικός σταθμός του Κανφράνκ, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων στα σύνορα Γαλλίας – Ισπανίας, αλλάζει και γεμίζει ζωή. Περίπου 51 χρόνια μετά την κατάργηση της διεθνούς σιδηροδρομικής γραμμής που διερχόταν από τα Πυρηναία, ο ιστορικός σταθμός μεταβάλλεται σε υπερπολυτελές, πεντάστερο ξενοδοχείο.
Η ιστορία του σταθμού Κανφράνκ είναι συνώνυμη με τη ματαιοδοξία, την ανικανότητα και τη διαφθορά. Είναι, επίσης, κατάστικτη με ίντριγκες, παράνομες δραστηριότητες αλλά και κακή τύχη που διήρκεσε έναν αιώνα.
Ο Αλφόνσο Φράνκο, συγγραφέας του έργου «Κανφράνκ: η ιστορία ενός σιδηροδρομικού σταθμού-θρύλου», επισημαίνει ότι η απόφαση να κατασκευαστεί ελήφθη επειδή η Ισπανία ήθελε να αποδείξει ότι μπορεί και αυτή να κατασκευάζει έργα αντάξια των ευρωπαϊκών. Oταν, όμως, ολοκληρώθηκε, το 1928, ήδη ήταν παρωχημένος και ανήκε στον 19ο αιώνα.
Ο συγγραφέας, γόνος οικογένειας σιδηροδρομικών, γεννήθηκε στον σταθμό όπου εργαζόταν και ζούσε ο πατέρας του.
Oταν ο σταθμός και η σιδηροδρομική γραμμή εγκαινιάστηκαν, ο βασιλιάς Αλφόνσο ΙΓ΄ της Ισπανίας είχε δηλώσει γεμάτος έπαρση ότι «τα Πυρηναία δεν υφίστανται πλέον». Oμως όχι μόνο εξακολούθησαν να υπάρχουν, αλλά αποτέλεσαν και σημαντικό εμπόδιο για την επιτυχία του ορεινού σταθμού.
Μετά την κατοχή της Γαλλίας από τους ναζί, το καθεστώς Φράνκο τον χρησιμοποίησε ως τόπο ανταλλαγής του μετάλλου βολφραμίου, απαραίτητου για την κατασκευή τεθωρακισμένων, με τον χρυσό των ναζί. Ο σταθμός εξελίχθηκε σε σημείο συνάντησης κατασκόπων από όλα τα κράτη, ενώ από το χωριό διήλθαν εκατοντάδες Εβραίοι που προσπαθούσαν να σωθούν από τους διωγμούς της κυβέρνησης του Βισί. Οι Γερμανοί, άλλωστε, ουδέποτε κατέλαβαν το Κανφράνκ.
Ο συγγραφέας δεν παραδέχεται ότι ο σταθμός είναι ο «Τιτανικός των Ορέων», αλλά ομολογεί πως γνώρισε μεγάλη κακοτυχία. Aνοιξε το 1929, τη χρονιά του οικονομικού κραχ. Δύο χρόνια αργότερα καταστράφηκε από φωτιά. Οι σιδηροδρομικές μεταφορές σταμάτησαν εξαιτίας του ισπανικού εμφυλίου και στη συνέχεια λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και δεν ξανάρχισαν παρά το 1950. Στην πραγματικότητα, όμως, και με ιδανικές συνθήκες η σιδηροδρομική γραμμή δεν ήταν βιώσιμη. Η σύνδεση με τους γαλλικούς σιδηροδρόμους ήταν ανέφικτη λόγω ιδιομορφίας των σιδηροτροχιών. Ο εκτροχιασμός τρένου το 1970 κατέστρεψε μία γέφυρα και ο σταθμός με τα 365 παράθυρα και την πλατφόρμα των 200 μέτρων εγκαταλείφθηκε. Σήμερα λειτουργεί με ελάχιστα τοπικά τρένα.
Το ξενοδοχείο που θα τον αντικαταστήσει, έργο των αρχιτεκτόνων Γιόαχιμ Μαγκραζό και Φερνάντο Γιούζεντ, θα διαθέτει 104 δωμάτια και το κόστος της ανακαίνισης αγγίζει τα 27 εκατομμύρια ευρώ. Η πρόσοψη θα διατηρηθεί, αλλά πίσω της θα οικοδομηθεί νέος σταθμός, προσβάσιμος από τον χώρο του ξενοδοχείου. Το σύμπλεγμα θα διαθέτει καταστήματα, συνεδριακό χώρο, σιδηροδρομικό μουσείο, αλλά και χώρους για τους προσκυνητές που μεταβαίνουν προς το Σαντιάγκο ντε Καμποστέλα. Η ανοικοδόμηση αναμένεται να ολοκληρωθεί του χρόνου, γεμίζοντας ζωή το μικρό χωριό.