ΓΛΑΣΚΩΒΗ. Απογοήτευση και αλληλοκατηγορίες σφράγισαν το τέλος της συνόδου COP26 για το κλίμα, στη Γλασκώβη, αν και υπάρχουν τρία σημεία που αφήνουν κάποια περιθώρια αισιοδοξίας. Οπως συνόψισε η έμπειρη στην κλιματική διπλωματία Κριστίνα Φιγκέρες, «αν ένα λεωφορείο έτρεχε για να πατήσει ένα παιδί, κανείς δεν θα έκανε απλώς ένα βήμα για να απομακρύνει το παιδί. Θα έτρεχε με δυνάμεις που δεν ήξερε ότι διέθετε. Στην κλιματική κρίση δεν βάλαμε ακόμη όλες μας τις δυνάμεις».
Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι το κοινό ανακοινωθέν της συνόδου δεν ζητεί τη «σταδιακή εγκατάλειψη του άνθρακα», αλλά τη «σταδιακή μείωση της καύσης άνθρακα, εάν δεν υπάρχουν μηχανισμοί δέσμευσης των ρύπων». Επίσης, τα σχέδια για τη χρηματοδότηση της ενεργειακής μετάβασης των πιο αδύναμων χωρών δέχθηκαν σοβαρό πλήγμα, αφού ο προτεινόμενος χρηματοδοτικός μηχανισμός μετατράπηκε στο τελικό ανακοινωθέν σε «φόρουμ διαλόγου». Ακόμη, οι διατυπώσεις περί κατάργησης των επιδοτήσεων ορυκτών καυσίμων παρέμειναν μεν, αλλά αποδυναμώθηκαν.
Aπό τα αισιόδοξα σημεία, ότι οι χώρες θα παρουσιάζουν πιο αυστηρές δεσμεύσεις κάθε χρόνο, αντί κάθε πενταετία.
«Οι αλλαγές της τελευταίας στιγμής αντανακλούν την τρέχουσα εικόνα των αγορών ενέργειας, όπου οι χώρες στοχεύουν κατά προτεραιότητα στην ασφάλεια του εφοδιασμού αντί των περιβαλλοντικών στόχων», εκτίμησε ο Πράκας Σάρμα, της εταιρείας συμβούλων Γουντ Μακένζι.
Το πρώτο αισιόδοξο σημείο της απόφασης είναι ότι οι χώρες καλούνται να παρουσιάζουν πιο αυστηρές δεσμεύσεις κάθε χρόνο, αντί κάθε πενταετία. Επίσης, θεωρείται πλέον δεδομένο ότι ο στόχος της ανθρωπότητας είναι να περιορίσει την άνοδο της θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό Κελσίου. Τέλος, αναγνωρίζεται η σημασία των δασών για την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής και ενισχύονται οι μηχανισμοί προστασίας τους.