ΠΑΡΙΣΙ. Πόσο επικίνδυνο είναι ο ακροδεξιός Ερικ Ζεμούρ να «σέρνει από τη μύτη» τους υποψηφίους για το χρίσμα του συντηρητικού γαλλικού κόμματος Les Republicains; Κάποια στελέχη του κόμματος καλωσορίζουν την εκστρατεία του Ζεμούρ ως διασπαστική για την ακροδεξιά ψήφο, αλλά μήπως, ακολουθώντας τον Ζεμούρ, το κόμμα χάνει την ευκαιρία να τοποθετηθεί σε άλλα ζητήματα, πέραν της γαλλικής ταυτότητας και της μετανάστευσης, που αποτελούν προνομιακά πεδία του Ζεμούρ; «Στην προεκλογική εκσστρατεία, όλα τα θέματα με τα οποία ασχολείται ο Ερίκ Ζεμούρ καταλαμβάνουν πολύ προβεβλημένη θέση –ίσως δυσανάλογα– σε σχέση με αυτό που αντιπροσωπεύουν, όσο σημαντικά και αν είναι», είπε ο βουλευτής του κόμματος και πρώην υπουργός Ερίκ Βερθ.
Στην τηλεοπτική αναμέτρηση για το χρίσμα του κόμματος, την Κυριακή, αναμετρήθηκε ο περιφερειάρχης της Ο-ντε-Φρανς, Ξαβιέ Μπερτράν, η περιφερειάρχης της Ιλ-ντε-Φρανς, Βαλερί Πεκρές, ο πρώην επίτροπος Μισέλ Μπαρνιέ, ο δήμαρχος της Γκαρέν-Κολόμπ, Φιλίπ Ζουβέν, και ο βουλευτής της Αλπ Μαριτίμ, Ερίκ Τσιοτί. Παρά το γεγονός ότι το πρώτο σκέλος της συζήτησης είχε ως θέμα την πανδημία, οι ερωτήσεις για ζητήματα ασφαλείας και μετανάστευσης ήταν πολυπληθείς. Οπως αναφέρει η εφημερίδα «Μοντ», η Πεκρές μίλησε για «ζώνες που θα ανακαταληφθούν από τη Δημοκρατία» και «ενισχυμένες κυρώσεις» σε κάποια προάστια. Ο Τσιοτί για την «ασφάλεια ό,τι κι αν κοστίσει», ακόμη και με «στρατιωτική φύλαξη κτιρίων κατοικίας», ενώ ο Ζουβέν έκανε λόγο για την «ανωτερότητα» του γαλλικού πολιτισμού. Ο Τσιοτί δεν διστάζει να υποστηρίξει ότι σε περίπτωση που περάσει στον δεύτερο γύρο ο Ζεμούρ, θα επιλέξει αυτόν, αντί του Εμανουέλ Μακρόν.
Ενώ απέναντι στη Μαρίν Λεπέν η γαλλική Δεξιά τηρεί ευκρινώς τις αποστάσεις της, με την περίπτωση του Ζεμούρ το τοπίο είναι πιο θολό. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό γίνεται προκειμένου να προσελκύσουν τις ψήφους των υποστηρικτών του Ζεμούρ στον δεύτερο γύρο –αν υποτεθεί ότι ο Ζεμούρ διασπά την ακροδεξιά ψήφο– αφήνοντας εκτός νυμφώνος και τους δύο ακροδεξιούς υποψηφίους στον β΄ γύρο. Αλλοι πιστεύουν ότι η δημοσιογραφική ιδιότητα του Ζεμούρ, που ήταν επί χρόνια σχολιαστής στην εφημερίδα «Φιγκαρό», τον έχει καταστήσει οικείο πρόσωπο στους πολιτικούς της γαλλικής συντηρητικής παράταξης, που διστάζουν να εξαπολύσουν βέλη εναντίον του.