Ο Σερχέι και η Τετιάνα Περεμπίνις, παντρεμένοι από το 2001, ζούσαν στα περίχωρα του Κιέβου με τον 18χρονο γιο τους Μικίτα και την 9χρονη κόρη τους Αλίσα. Η Τετιάνα ήταν λογίστρια, ο Σερχέι προγραμματιστής. Στο τέλος Φεβρουαρίου, η Τετιάνα μόλις είχε επιστρέψει από ταξίδι για σκι στη Γεωργία όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία και οι μάχες έφθασαν αμέσως στην περιοχή τους. Ενα βράδυ, ένα βλήμα έπληξε το κτίριό τους και η μητέρα με τα δύο παιδιά μετακόμισαν στο υπόγειο. Ο πατέρας δεν ήταν εκεί, είχε πάει στην ανατολική Ουκρανία, στην περιοχή που ελέγχεται από τους αντάρτες, για να φροντίσει την άρρωστη μητέρα του.
Επειτα από δύο ημέρες στο υπόγειο, η Περεμπίνις αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να πάρει τα παιδιά και να φύγει. Ηθελε να πάει από το Ιρπίν στο Κίεβο και από εκεί να βρει τρόπο να εγκαταλείψει τη χώρα. Αλλά δεν τα κατάφερε. Σκοτώθηκε την Κυριακή, μαζί με τα παιδιά της και έναν εθελοντή από την εκκλησία που τους βοηθούσε, καθώς προσπαθούσαν να διασχίσουν μια βομβαρδισμένη γέφυρα στο Ιρπίν. Οι βαλίτσες τους και η πράσινη τσάντα με την οποία μετέφεραν τον σκύλο τους ήταν σκορπισμένες δίπλα τους, στη φωτογραφία που έκανε τον γύρο του κόσμου. Η οικογένεια έγινε σύμβολο της σφαγής από τα πυρά των Ρώσων εισβολέων σε κατοικημένες περιοχές.
Τα κορμιά τους βρέθηκαν δίπλα στο μνημείο πεσόντων του Β΄ Π.Π.: «Αιωνία η μνήμη όσων έπεσαν για την πατρίδα στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο».
Τις τελευταίες ημέρες στο υπόγειο, η Περεμπίνις, που ήταν επικεφαλής του λογιστηρίου, μοίραζε σε όλους τους υπαλλήλους της εταιρείας της τα έκτακτα ποσά που θα τους βοηθούσαν να εγκαταλείψουν το Κίεβο. «Συγγνώμη που δεν μπορώ να σας βοηθήσω», της είπε ο άνδρας της στο τηλέφωνο. «Μην ανησυχείς, θα τα καταφέρουμε», τον διαβεβαίωσε εκείνη. Την πρώτη φορά που προσπάθησε να φύγει, ένα τεθωρακισμένο πέρασε στον δρόμο μπροστά της. Αποφάσισε να περιμένει. Την επόμενη ημέρα στις 7 το πρωί πήρε τα παιδιά, τον σκύλο και τους γονείς της και έφθασε μέχρι το σημείο όπου ο δρόμος είχε κοπεί. Εν συνεχεία ξεκίνησαν να διασχίσουν την κατεστραμμένη γέφυρα με τα πόδια, ενώ ρωσικές δυνάμεις βομβάρδιζαν την περιοχή. Αλλά ένας όλμος έπεσε λίγα μέτρα μακριά τους. Ηταν καταδικασμένοι. Μεταλλικά θραύσματα εκτοξεύθηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις. Τα κορμιά τους βρέθηκαν δίπλα σε ένα μνημείο πεσόντων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. «Αιωνία η μνήμη όσων έπεσαν για την πατρίδα στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο», έγραφε.
Επέζησαν οι γονείς
Οι γονείς της, που ήταν πιο πίσω, δεν έπαθαν τίποτα. Ο άντρας της δεν μπορούσε να επιστρέψει από το Ντονέτσκ στο Κίεβο και χρειάστηκε να πάει αεροπορικώς, μέσω Καλίνιγκραντ και Πολωνίας. Στα ρωσοπολωνικά σύνορα, οι Ρώσοι τον σταμάτησαν, του έκαναν ερωτήσεις και του πήραν τα δακτυλικά αποτυπώματα. «Τι θέλετε;», τους είπε, «έχασα όλη μου την οικογένεια, δεν έχω τίποτε άλλο να χάσω».
