Την προσοχή των ρωσικών αρχών –και όλου του κόσμου– τράβηξαν για πρώτη φορά η Μαρία Αλιόχινα και τα μέλη του συγκροτήματος Pussy Riot το 2012, σε διαμαρτυρία που πραγματοποίησαν κατά του Πούτιν στο εσωτερικό του ναού του Σωτήρος στη Μόσχα. Για την πράξη αυτή, η Αλιόχινα καταδικάσθηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση για «χουλιγκανισμό».
Παρ’ όλα αυτά, παρέμεινε αποφασισμένη να πολεμήσει τον αυταρχισμό του καθεστώτος του Πούτιν, αν και φυλακίσθηκε έξι ακόμη φορές από τον Αύγουστο μέχρι σήμερα, κάθε φορά για 15 ημέρες. Τον Απρίλιο, όμως, το Κρεμλίνο αποφάσισε να καταπνίξει κάθε επικριτική φωνή για τον πόλεμο στην Ουκρανία, με τις Αρχές να ανακοινώνουν στην Αλιόχινα ότι αντί της ποινής κατ’ οίκον κράτησης, θα έπρεπε να μεταχθεί σε στρατόπεδο εργασίας για να εκτίσει ποινή 21 ημερών φυλάκισης. Η ώρα ήταν κατάλληλη για να εγκαταλείψει τη Ρωσία.
Η Αλιόχινα μεταμφιέσθηκε σε υπάλληλο εταιρείας διανομών για να βγει από το διαμέρισμά της, που βρισκόταν υπό παρακολούθηση από την αστυνομία, και να καταφύγει σε φιλικό της σπίτι. Φίλη της την οδήγησε στα σύνορα με τη Λευκορωσία, με τη Ρωσίδα ακτιβίστρια να καταλήγει μία εβδομάδα αργότερα στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας, Βίλνιους.
Η 33χρονη πάλευε από το 2012 για την τήρηση του συντάγματος και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η 33χρονη γυναίκα έχει περάσει όλη την ενήλικη ζωή της παλεύοντας για την τήρηση του συντάγματος και των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα της. Μετά την αποφυλάκισή της το 2013, ίδρυσε την ανεξάρτητη ειδησεογραφική πλατφόρμα Mediazona, με έμφαση στην εγκληματικότητα και τη δικαιοσύνη στη Ρωσία. Εγραψε επίσης βιβλίο αναμνήσεων για τις ημέρες της στις Pussy Riot. Η Αλιόχινα είναι αποφασισμένη να επιστρέψει στη Ρωσία, παρότι χρειάστηκε τρεις προσπάθειες για να περάσει τα σύνορα Λευκορωσίας – Λιθουανίας.
Η περιπέτεια
Στην πρώτη της προσπάθεια, οι Αρχές της Λευκορωσίας την κράτησαν για έξι ώρες χωρίς να της επιτρέψουν να περάσει στην Ε.Ε., αν και διέθετε βίζα. Δύο ημέρες αργότερα, η Αλιόχινα είχε μπει σε λίστα καταζητούμενων από τη ρωσική αστυνομία και δεν της ήταν πια δυνατό να χρησιμοποιήσει το διαβατήριό της. Χάρη σε συμμάχους της στην Ισλανδία, όπως ο μουσικός Ράναρ Κιάρτανσον, η Αλιόχινα εξασφάλισε ταξιδιωτικό έγγραφο από χώρα της Ε.Ε., το οποίο της έδωσε τη δυνατότητα να περάσει τα σύνορα προς τη Λιθουανία.
«Η περιπέτειά μου είχε αίσιο τέλος. Θυμίζει κατασκοπικό μυθιστόρημα. Η ευκολία με την οποία εγκατέλειψα, όμως, τη Ρωσία δείχνει την έλλειψη οργάνωσης και την ανικανότητα των ρωσικών διωκτικών υπηρεσιών. Οι υπηρεσίες δεν επικοινωνούν μεταξύ τους και γενικά δεν ξέρουν τι τους γίνεται», λέει η Αλιόχινα, η οποία γελάει όταν θυμάται πόσο ευγενικοί ήταν οι Λευκορώσοι συνοριοφύλακες όταν είδαν το πλαστό διαβατήριό της και νόμισαν ότι ήταν υπήκοος της Ε.Ε.