Στον αντίκτυπο που είχε στους Βρετανούς η απώλεια της βασίλισσας Ελισάβετ τις προηγούμενες ημέρες στέκεται σε δημοσίευμά του ο Guardian.
Όπως σημειώνει -αναφερόμενος στις μεγάλες ουρές που σχηματίστηκαν για το τελευταίο αντίο στη βασίλισσα- ο Τζον Κρέις, ο οποίος υπογράφει το δημοσίευμα, αυτές τις ημέρες το Ηνωμένο Βασίλειο είχε την ευκαιρία να ενωθεί και να δείξει τον πιο ήπιο εαυτό του, με τους πολίτες να αποδεικνύουν ότι μπορούν να είναι πολύ καλοί ο ένας με τον άλλο εάν το θελήσουν.
Ο συντάκτης επισημαίνει ότι το δεύτερο δώρο της βασίλισσας Ελισάβετ, ήταν πως έδωσε -προσωρινά τουλάχιστον, για αυτές τις μέρες- στη χώρα το αίσθημα ότι είναι σημαντική. Οι σκέψεις ότι η Βρετανία βρισκόταν σε παρακμή, με φόντο τον πληθωρισμό και την ενεργειακή κρίση, μπήκαν για λίγο στο περιθώριο.
Όπως τονίζει, ηγέτες από όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν στο Αββαείο του Γουέστμινστερ για να αποτίσουν φόρο τιμής στη βασίλισσα, σε μια μεγαλοπρεπή τελετή. «Θα μπορούσαμε να πούμε στον εαυτό μας ότι κανείς άλλος θα έλεγε αντίο με καλύτερο τρόπο στον αρχηγό του κράτους» επισημαίνει, προσθέτοντας ότι «ήμασταν το κέντρο της προσοχής. Ήμασταν υπερδύναμη. Θα μπορούσαμε να είμαστε περήφανοι. Ζώντας μια ψευδαίσθηση, ίσως. Αλλά περήφανοι. Μονο για μια ημέρα».
Περιγράφοντας την τελετή της Δευτέρας, σημειώνει ότι οι καλεσμένοι άρχισαν να φτάνουν στο Αββαείο λίγο μετά τις 8 το πρωί, ενώ πέρα από τους ηγέτες χωρών, τα ανήλικα μέλη της βασιλικής οικογένειας έλαβαν τις θέσεις τους. Έξω από το Αββαείο, ακούγονταν μερικές ζητωκραυγές, ωστόσο επικρατούσε κυρίως μια αίσθηση ησυχίας, καθώς δεν περνούσαν ούτε αεροπλάνα.
Η όλη περίσταση ήταν ταυτοχρόνως απόλυτα βρετανική σε ό,τι αφορά την τελετή, αλλά και βαθιά μη βρετανική. Υπό κανονικές συνθήκες, όπως αναφέρει ο συντάκτης, προσπαθούμε να κρύψουμε τον θάνατο σε ένα μέρος όπου δεν είναι ορατός, όπου μπορούμε να προσποιηθούμε ότι δεν είναι το τίμημα που πληρώνουμε για να ζήσουμε. Ωστόσο, εδώ είχαμε τον θάνατο στο επίκεντρο. Το φέρετρο της βασίλισσας στο κέντρο του Αββαείου. Ήταν κάπως θεραπευτικό, σημειώνει ο συντάκτης.
Επισημαίνει, δε, ότι ο βασιλιάς Κάρολος φαινόταν σκεπτικός, καθώς δεν θρηνούσε απλώς για τον χαμό της μητέρας του, αλλά καλείται να ακολουθήσει το παράδειγμά της. Ποιος ξέρει αν η χώρα θα τον αγαπήσει ποτέ όσο αγάπησε τη βασίλισσα; Ή όντως αν μπορεί να κρατήσει ενωμένη τη μοναρχία. Ο Γουίλιαμ και ο Χάρι συχνά δείχνουν να ενδιαφέρονται περισσότερο για τις προσωπικές τους κόντρες. Χωρίς τη βασίλισσα, όλο αυτό μπορεί να καταρρεύσει.
Η τελευταία πράξη έλαβε χώρα στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, στο Γουίνδσορ. Ο Κάρολος φαινόταν τόσο μόνος, ακόμη και χαμένος. Σαν να περίμενε 73 χρόνια για αυτή τη στιγμή, και τώρα να μην ήξερε αν το ήθελε πραγματικά. Ο πένθιμος ήχος της γκάιντας μίλησε για εκείνον, όπως και για όλους.
Με πληροφορίες από GUARDIAN
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr