«Τι είναι αυτό, απειλή; Να σεβαστείτε την ελεύθερη, δημοκρατική και κυρίαρχη επιλογή του ιταλικού λαού». Αυτή ήταν η αντίδραση του Ματέο Σαλβίνι στη δήλωση της προέδρου της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ότι οι Βρυξέλλες «έχουν τα εργαλεία» να διαχειριστούν χώρες που παραβιάζουν δημοκρατικούς κανόνες. «Η πρόεδρος της Κομισιόν υπονοεί ότι αν οι Ιταλοί εκλέξουν μια κυβέρνηση που δεν είναι της αρεσκείας των Βρυξελλών, μπορεί να μπλοκάρουν τη χρηματοδότησή της», είπε ο υφυπουργός Δικαιοσύνης της Πολωνίας, Σεμπαστιάν Καλέτα. Είναι προφανές πως η πιθανολογούμενη νίκη των Αδελφών της Ιταλίας, κόμματος της Τζόρτζια Μελόνι, στις αυριανές ιταλικές βουλευτικές εκλογές στήνει σκηνικό αντιπαράθεσης ανάμεσα στην Ε.Ε. και στη Ρώμη.
Υπάρχουν όμως και αυτοί που αδιαφορούν, με το σκεπτικό ότι η Ιταλία αλλάζει πρωθυπουργούς κάθε δύο χρόνια, και θεωρούν την άνοδο της Μελόνι ως απλό σύμπτωμα της τάσης του ιταλικού εκλογικού σώματος να τιμωρεί συστηματικά όσους έχουν ασκήσει εξουσία, εναποθέτοντας ελπίδες σε διαρκώς νέους σωτήρες. Γι’ αυτό εξάλλου ανέδειξε στην πρωθυπουργία τον ουρανοκατέβατο επιχειρηματία Σίλβιο Μπερλουσκόνι τη δεκαετία του 1990, γι’ αυτό ανέδειξε πιο πρόσφατα το νεοεμφανιζόμενο Κίνημα 5 Αστέρων σε πρώτο κόμμα και γι’ αυτό τώρα οι ελπίδες αλλαγής εναποτίθενται στο μόνο κόμμα που δεν συμμετείχε στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Μάριο Ντράγκι.
Η αδιαφορία εκφράζεται και στα ποσοστά συμμετοχής στις κάλπες των ιταλικών εκλογών, που βρίσκονται σε διαρκή πτώση. Και εν μέσω αυτού του ωκεανού αδιαφορίας, οι Αδελφοί της Ιταλίας, το κόμμα που διαδέχθηκε εκείνο που είχε διαδεχθεί τους επιγόνους του Μουσολίνι, έρχονται στην εξουσία.
Υπέρ του Μουσολίνι
Σε ένα διάσημο κλιπ από το 1996, η Τζόρτζια Μελόνι δήλωνε οπαδός του Ιταλού δικτάτορα: «Πιστεύω ότι έκανε πράγματα για την Ιταλία και αυτό είναι το σημαντικότερο», έλεγε. Η σημερινή Μελόνι δεν λέει πια τέτοια. «Είμαι η Τζόρτζια, μάνα, Ιταλίδα και χριστιανή», συστήνεται. Το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα που αναδεικνύει στο πρόγραμμά της, η υπογεννητικότητα, απασχολεί πράγματι μεγάλο μέρος της ιταλικής κοινωνίας. Με τις ισχύουσες τάσεις, η χώρα θα έχει χάσει 1,6 εκατ. κατοίκους έως το 2030 και ο πληθυσμός της θα έχει μειωθεί σε 31 εκατ. κατοίκους το 2100, από 61 εκατ. σήμερα. Αυτό συμβαίνει παρότι αριθμός-ρεκόρ γιατρών στην Ιταλία αρνούνται να πραγματοποιήσουν αμβλώσεις για λόγους συνείδησης, καθώς η επιρροή της Καθολικής Εκκλησίας παραμένει έντονη στο ζήτημα αυτό. «Μας κατηγορούν ότι θέλουμε να απαγορεύσουμε τις αμβλώσεις», σημείωσε η Μελόνι σε πρόσφατη συγκέντρωσή της, «όχι, θέλουμε να βοηθήσουμε τις γυναίκες που κάνουν άμβλωση παρά τη θέλησή τους». Στην πράξη, η πολιτική των περιοχών, στις οποίες κυβερνά το κόμμα της, δεν έχει καμία σχέση με βοήθεια, απλώς δυσχεραίνει την πρόσβαση στις αμβλώσεις.
Ο Γερμανός σχολιαστής Βόλφγκανγκ Μίνχαου θεωρεί ότι θα ήταν λάθος για την Ευρωπαϊκή Ενωση να αντιδράσει υπερβολικά στην άνοδο της Μελόνι. «Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε τη Μελόνι. Είναι λιγότερο παρορμητική από τον Ματέο Σαλβίνι, έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ και παράλληλων νομισμάτων. Δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για τις λεπτομέρειες της δημοσιονομικής πολιτικής και θα αφήσει το υπουργείο Οικονομικών σε κάποιον ενήλικο. Δεν αναμένω δυσάρεστες δημοσιονομικές εκπλήξεις. Αλλά περιμένω ότι θα επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του Ταμείου Ανάκαμψης και εκεί υπάρχει περιθώριο διαμάχης», γράφει.