Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλή στιγμή για την απρόκλητη στρατιωτική εισβολή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία. Ωστόσο η τρέχουσα στιγμή είναι, στον αντίποδα, εξαιρετικά κακή, επειδή αποσπά την παγκόσμια προσοχή και τους παγκόσμιους πόρους μακριά από την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Κι αυτό, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη χρονική συγκυρία, ενώ η ανθρωπότητα διανύει την τελευταία δεκαετία που έχει στη διάθεσή της για να διαχειριστεί τις ακραίες επιπτώσεις στο κλίμα, που είναι πλέον αναπόφευκτες, και να αποφύγει τις επιπτώσεις εκείνες που θα μπορούσαν να καταστούν μη διαχειρίσιμες, όπως σημειώνει ο Τόμας Φρίντμαν μέσα από τις σελίδες των Τάιμς της Νέας Υόρκης.
Δυστυχώς, ό,τι συμβαίνει μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας δεν μένει μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας καθώς ο κόσμος είναι σήμερα πιο “μικρός” από ποτέ άλλοτε, σημειώνει ο αρθρογράφος των New York Times.
H αστάθεια μπορεί τώρα να ταξιδέψει πολύ μακριά, πολύ γρήγορα, συνεχίζει ο Φρίντμαν, μιλώντας για έναν κόσμο διασυνδεδεμένων ανθρώπων, μερών και αγορών.
Η ρωσική επίθεση στην Ουκρανία είναι ο πρώτος πραγματικά παγκόσμιος πόλεμος. Τα δύο τρίτα των ανθρώπων μπορούν τώρα να τον παρακολουθήσουν στα κινητά τους τηλέφωνα, ενώ σχεδόν όλοι πάνω στον πλανήτη έχουν επηρεαστεί ή πρόκειται να επηρεαστούν από αυτόν τον πόλεμο οικονομικά, γεωπολιτικά και, ίσως το πιο σημαντικό, περιβαλλοντικά.
Η Ρωσία είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς λιπασμάτων στον κόσμο. Είναι επίσης ο μεγαλύτερος εξαγωγέας πετρελαίου. Ενώ πάνω από το 25% των παγκοσμίων σιτηρών εξάγεται από τη Ρωσία και την Ουκρανία, παρέχοντας ψωμί σε δισεκατομμύρια ανθρώπους, καθώς και κριθάρι, ηλιέλαιο και καλαμπόκι.
Εξαιτίας του πολέμου και των κυρώσεων που ακολούθησαν ως συνέπεια αυτού, οι τιμές αυτών των προϊόντων που είναι σε έλλειψη έχουν πια εκτοξευθεί. Παράλληλα ωστόσο, προκειμένου να καλυφθούν οι ελλείψεις, εντείνονται και οι πιέσεις για την αποψίλωση μέχρι πρότινος ανέπαφων δασικών εκτάσεων (στον Αμαζόνιο για παράδειγμα) που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ως πεδία γεωτρήσεων ή εξορύξεων, ως βοσκοτόπια ή ως γη για καλλιέργειες.
Δυστυχώς όμως, όπως υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ο Φρίντμαν, όσο περισσότερα δάση καταστρέφουμε, τόσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από την εκπλήρωση των στόχων που είχαν τεθεί στο Παρίσι για τον περιορισμό της ανόδου της θερμοκρασίας σε 1,5 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα.
«Τα σοκ της προσφοράς που ξεκίνησαν από την Ουκρανία και τη Ρωσία γίνονται σοκ ζήτησης σε ολόκληρο τον κόσμο, αγγίζοντας και τα ανέπαφα δάση τα οποία είναι δυνητικές πηγές προμήθειας γεωργικών προϊόντων, χρυσού, πετρελαίου, φυσικού αερίου και ξύλου», σχολιάζει ο οικονομολόγος Τζον Ράιντ της μη κυβερνητικής οργάνωσης Nia Tero.
«Όπου κι αν κοιτάξω, βλέπω κινεζικές εταιρείες να αναζητούν γη για βιομηχανικής κλίμακας αγροτική παραγωγή», σημειώνει από την άλλη πλευρά, μιλώντας στον Τόμας Φρίντμαν, η Hindou Oumarou Ibrahim από το Τσαντ της υποσαχάριας Αφρικής.
Η Βραζιλία αγόρασε λιπάσματα αξίας 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τη Ρωσία πέρυσι. Ο αντίστοιχος όγκος εισαγωγών έχει ωστόσο περιοριστεί σημαντικά φέτος λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και των κυρώσεων. Έτσι, μόλις ο πόλεμος άρχισε να οδηγεί σε ελλείψεις, ο νυν πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐρ Μπολσονάρο προχώρησε στην ψήφιση νομοθεσίας που επιτρέπει την εξόρυξη καλίου από τα δάση των αυτόχθονων, προκειμένου η Βραζιλία να αρχίσει να παράγει μεγαλύτερες ποσότητες δικών της λιπασμάτων.
Αλλά και πίσω στην ίδια την Ουκρανία, που επίσης φημίζεται για τα δάση της, οι πληγές είναι πια πολύ μεγάλες. Σύμφωνα με έκθεση που είχε δώσει στη δημοσιότητα ο ΟΟΣΑ τον περασμένο Ιούλιο, λόγω της ρωσικής στρατιωτικής δραστηριότητας έχουν καταστραφεί στην Ουκρανία 900 προστατευόμενες δασικές περιοχές και μια συνολική έκταση περίπου 1,2 εκατομμυρίων εκταρίων που αντιστοιχεί στο περίπου 30% του συνόλου των προστατευόμενων δασικών εκτάσεων της Ουκρανίας.
Σημειώνεται πως Ρωσία, Λευκορωσία και Ουκρανία παράγουν συνολικά περίπου το 25% του παγκόσμιου εμπορίου ξυλείας. Ωστόσο, λόγω του πολέμου και των κυρώσεων, τώρα άλλες χώρες που παράγουν ξυλεία σπεύδουν να καλύψουν τις ελλείψεις χαλαρώνοντας όμως τη νομοθεσία για την προστασία του περιβάλλοντος. Το ίδιο το Κίεβο λέγεται πως προχώρησε στην άρση κανονισμού που απαγόρευε την υλοτόμηση σε υπό προστασία δάση κατά τη διάρκεια της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού με σκοπό να συγκεντρώσει χρήματα για τον πόλεμο.
Τον τελευταίο μισό αιώνα, όπως σχολιάζει ο οικονομολόγος Τζον Ράιντ, οι χώρες της υφηλίου «έχουν κάνει μεγάλα άλματα συνεργασίας για την προστασία του περιβάλλοντος», ενώ «η προστατευόμενη γη έχει υπερδιπλασιαστεί παγκοσμίως από το 1990 και έπειτα».
Και τώρα, από το πουθενά, ένας άνθρωπος ξεκινά έναν δολοφονικό πόλεμο στην καρδιά της παραγωγής σιτηρών ολόκληρης της υφηλίου, και ξαφνικά όλη εκείνη η πρόοδος που είχε σημειωθεί κινδυνεύει τώρα να γίνει καπνός… μαζί με τα δάση, καταλήγει στο άρθρο του ο Τόμας Φρίντμαν, σύμφωνα με τον οποίο ο πόλεμος του Πούτιν δεν είναι απλώς ένα έγκλημα κατά της Ουκρανίας και της ανθρωπότητας, αλλά και ένα έγκλημα κατά του πλανήτη γη που όλοι μοιραζόμαστε.
Πηγή: New York Times
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr