Στην πιο δεξιά κυβέρνηση στην Ιταλία, ύστερα από αυτή του Μουσολίνι, θα συμμετάσχει στο πλευρό της Τζόρτζια Μελόνι και του Ματέο Σαλβίνι ο 86χρονος δισεκατομμυριούχος και πρώην πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Πέρασαν ήδη 30 χρόνια από όταν ο Μπερλουσκόνι οδήγησε το μικρό, περιθωριακό κόμμα του στην εξουσία.
Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι εάν ο γηραιός κεντροδεξιός πολιτικός μπορεί να εκπληρώσει τη δέσμευσή του να λειτουργήσει ως παράγοντας φιλοευρωπαϊκής μετριοπάθειας ή εάν έχει χάσει πια τον έλεγχο του «πολιτικού πειράματος» που ο ίδιος έθεσε σε κίνηση τη δεκαετία του 1990 με το λαϊκιστικό κίνημά του.
Παρά τη φαινομενική συμφιλίωση Μελόνι – Μπερλουσκόνι, τα ρήγματα στον επερχόμενο κυβερνητικό συνασπισμό είναι ήδη εμφανή. Την περασμένη εβδομάδα, ο Μπερλουσκόνι άφησε ακάλυπτες μπροστά στις κάμερες –ενδεχομένως σκόπιμα– σημειώσεις του, στις οποίες περιέγραφε τη Μελόνι ως «αυταρχική, αλαζόνα, προσβλητική». Ερωτηθείσα περί αυτού, η εν αναμονή πρωθυπουργός είπε: «Ξέχασε να προσθέσει κάτι: δεν εκβιάζεται».
Τα πρώην σκάνδαλα
Η πιθανή πρωθυπουργία της Μελόνι στην Ιταλία θα εξαρτηθεί από τη στήριξη του δισεκατομμυριούχου πρώην πρωθυπουργού.
Η έννοια και μόνο του Μπερλουσκόνι ως προστάτη της δημοκρατίας προκαλεί ανησυχία. Οι αμέτρητοι επικριτές του θυμούνται πώς καταχράσθηκε την εξουσία προς όφελος των επιχειρήσεών του, τις περιπέτειές του με νέες γυναίκες στα λεγόμενα πάρτι «μπούνγκα – μπούνγκα», την περιφρόνησή του προς τις Ιταλίδες, τον πολιτισμό και την προώθηση των θέσεων αυτών μέσω των ΜΜΕ του.
Για πολλούς, ο Μπερλουσκόνι είναι αυτός που ταπείνωσε την ιταλική δημοκρατία, με την πολιτική και τα σκάνδαλά του να απελευθερώνουν κύμα λαϊκιστικής αντίδρασης. Η παλιά φιλία του με τον Πούτιν, τον οποίο συνεχίζει να υπερασπίζεται, έχει προκαλέσει πονοκέφαλο στη Μελόνι.
«Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο Μπερλουσκόνι δεν είναι φίλος της δημοκρατίας», είχε πει λίγο πριν πεθάνει ο βιογράφος του, Πολ Γκίνσμποργκ. Δεδομένης της σύνθεσης του επερχόμενου κυβερνητικού συνασπισμού, ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν ότι ο πρώην πρωθυπουργός μπορεί να αποδειχθεί ο καλύτερος σύμμαχος για μια φιλοευρωπαϊκή, κεντρώα και δημοκρατική Ιταλία.
Οι αναλυτές αυτοί πιστεύουν ότι ο Μπερλουσκόνι θα εμποδίσει τη Μελόνι να απειλήσει την ενότητα της Ε.Ε., απομακρύνοντάς την από τους φυσικούς της ιδεολογικούς συμμάχους: τον Βίκτορ Ορμπαν και τη Μαρίν Λεπέν. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Μπερλουσκόνι θα μπορούσε ακόμη και να αποτελέσει τον καταλύτη μιας νέας ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς, έστω με τη συμμετοχή ορισμένων «ακραίων συνιστωσών».
