Για «το τέλος μιας εποχής» μιλάει το BBC, επιχειρώντας να αναλύσει το φαινόμενο Μπερλουσκόνι στην ιταλική πολιτική ζωή.
Οπως τονίζει το βρετανικό μέσο ενημέρωσης, είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να φανταστεί την Ιταλία χωρίς τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, μολονότι η χώρα βρίσκεται σε μια αγωνιώδη αναζήτηση ταυτότητας στη μετα-μπερλουσκονική εποχή.
Επί 50 χρόνια, η σκιά του Καβαλιέρε έπεφτε βαριά πάνω από το κοινοβούλιο, τα μέσα ενημέρωσης, το ποδόσφαιρο, αλλά και τον απλό Ιταλό πολίτη.
Σε ένα βίντεο, η πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, επαίνεσε το «θάρρος και την αποφασιστικότητά του», αποκαλώντας τον έναν από τους ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στην ιστορία της χώρας. «Μαζί του, η Ιταλία έμαθε ότι δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψει στον εαυτό της να περιοριστεί και δεν πρέπει ποτέ να τα παρατήσει», είπε.
Στο απόγειο της δύναμής του, φορώντας πολύχρωμες μπαντάνες, ταξίδευε με γιοτ στη Μεσόγειο – ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι θα μπορούσε είναι πειρατής των θαλασσών, λέει το BBC, για να υπογραμμίσει ότι ο άλλοτε πρωθυπουργός είχε τεράστιο αντίκτυπο στην ιταλική κοινωνία και πολιτική – μάλιστα αποτέλεσε βασικό κομμάτι εξαιρετικά περίπλοκων αστικών και ποινικών ερευνών.
Στα πρώτα του βήματα, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι απολάμβανε την προσοχή του κοινού ως τραγουδιστής κρουαζιερόπλοιων. Αυτή η εμπειρία, το να είναι στο επίκεντρο, δηλαδή, καθόρισε και την υπόλοιπη ζωή του.
Ως μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης, εμπνευσμένος από τον όγκο και τη δύναμη των αμερικανικών δικτύων, μεταμόρφωσε την ιταλική τηλεόραση. Γυναίκες με αδαμιαία περιβολή ήταν το σήμα κατατεθέν των προγραμμάτων στα κανάλια του, αλλά και στην ιδιωτική του ζωή.
Ολο αυτό διαμόρφωσε μια νέα κουλτούρα για τους Ιταλούς, οι οποίοι ξαφνικά βρέθηκαν μπροστά από την οθόνη να παρακολουθούν ηδυπαθή μοντέλα και ανέκδοτα που αδιαφορούσαν για την έννοια της πολιτικής ορθότητας.
Για δεκαετίες, η ιταλική τηλεόραση -με επικεφαλής τον δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα RAI- ήταν αυστηρή και σοβαρή. Ο Μπερλουσκόνι εισήγαγε την εμπορική τηλεόραση. Ακόμη και σήμερα, αναπόφευκτα θα συναντήσετε ημίγυμνες νεαρές γυναίκες στην ιταλική τηλεόραση. Μια κληρονομία του Σίλβιο.
Η «εισβολή» του Μπερλουσκόνι στην πολιτική δεν είχε για γνώμονα κάποιον ιδεολογικό ζήλο, αλλά την επιθυμία του να προστατεύσει τα αυξανόμενα επιχειρηματικά συμφέροντά του. Εκλεγμένος πρωθυπουργός τέσσερις φορές, έγινε η βασική επιλογή από ένα ευρύ φάσμα ψηφοφόρων.
Ο πρώην διασκεδαστής ήταν μια πολύχρωμη φιγούρα, σε πλήρη αντίθεση με τους πιο εγκρατείς πολιτικούς με στυλ διανοούμενου που είχαν χαράξει την πορεία της Ιταλίας.
Ο Καβαλιέρε δίχασε τους Ιταλούς, τόσο για τις πολιτικές του -συμπεριλαμβανομένης της αμφιλεγόμενης απόφασής του να συμμετάσχει στην εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ- όσο και και για τη συνολική προσέγγισή του στη ζωή. Πολλές ιταλικές εφημερίδες θεωρούν ότι αυτός επινόησε τον λαϊκισμό στην Ιταλία. Αρκετοί δεξιοί πολιτικοί από τη δεκαετία του 2010 έχουν συγκριθεί μαζί του – συμπεριλαμβανομένου του Ντόναλντ Τραμπ.
Η παρουσία του Μπερλουσκόνι ήταν καταλυτική ώστε να επιστρέψει η ακροδεξιά στην κυρίαρχη πολιτική σκηνή. Εκανε συμμαχίες με τη Λέγκα του Βορρά και με τη μεταφασιστική Alleanza Nazionale, από την οποία προήλθε το κόμμα της σημερινής πρωθυπουργού, Μελόνι. Η ίδια έγινε για πρώτη φορά γνωστή στην πολιτική ως υφυπουργός στην τελευταία κυβέρνησή του.
Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ο Μπερλουσκόνι ήθελε να εντυπωσιάσει. Μετέτρεψε τη βίλα του στο Αρκόρε σε ένα παλάτι με πίνακες της Αναγέννησης, ενώ η βίλα του στη Σαρδηνία έμοιαζε με θεματικό πάρκο – διέθετε ακόμα και ψεύτικο ηφαίστειο.
Ερευνες εις βάρος του Μπερλουσκόνι αποκάλυψαν πως τις βίλες του επισκέπτονταν νεαρά μοντέλα, τα οποία έφευγαν με δώρα και με φακέλους γεμάτους μετρητά. Στο τέλος, όμως, δεν ήταν τα πάρτι «bunga bunga» που τον ανέτρεψαν, αλλά η αδυναμία του να αντεπεξέλθει, καθώς το χρέος της Ιταλίας το 2001 έφτασε σε μη βιώσιμα επίπεδα.
Η πολιτική πτώση του ήρθε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, όταν οι Ιταλοί τον θεώρησαν υπεύθυνο για την αναιμική ανάπτυξη της χώρας. Αμέτρητες ποινικές έρευνες για δωροδοκία και διαφθορά -και οι συνέπειες από τα διαβόητα σεξουαλικά πάρτι- αποδείχθηκαν επίσης ένας διαρκής περισπασμός.
Ποια είναι η πολιτική κληρονομιά του Μπερλουσκόνι; Εκανε ελάχιστες πολιτικές μεταρρυθμίσεις. Εδειχνε να ενδιαφέρεται περισσότερο για τη διαχείριση της εικόνας του, παρά για τη διαχείριση μιας χώρας, αλλά όλο αυτό κατάφερε να υπνωτίσει το έθνος.
BBC
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr
