Για τέταρτη φορά μέσα στο πρώτο τέταρτο αυτού του αιώνα, οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2024 φαίνεται ότι θα κριθούν όχι μόνον από τους ψηφοφόρους, αλλά και από τους δικαστές. Το κακό ποδαρικό έγινε το 2000, όταν ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος κέρδισε τον Αλ Γκορ με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ύστερα από το πολύκροτο θρίλερ με τα «ψηφοδέλτια-πεταλούδα» της Φλόριντα. Στις εκλογές του 2016, το επικριτικό για τη Χίλαρι Κλίντον πόρισμα του FBI, στην τελική ευθεία της αναμέτρησης, αναφορικά με την αποθήκευση κρατικών εγγράφων σε ιδιωτικό σέρβερ, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην οριακή επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ. Oσο για τη μάχη του 2020, σημαδεύτηκε από την προσπάθεια του 45ου προέδρου να αμφισβητήσει την ήττα του από τον Τζο Μπάιντεν με καταγγελίες περί νοθείας.
Oλα αυτά, όμως, μπορεί να αποδειχθούν τρικυμία σε ένα ποτήρι νερό μπροστά σε αυτά που προοιωνίζονται οι εκλογές του 2024. Για πρώτη φορά στα 247 χρόνια των ΗΠΑ, ένας από τους ισχυρότερους διεκδικητές της εξουσίας, ο Ντόναλντ Τραμπ, θα κάνει καμπάνια ενώ θα διώκεται από το αμερικανικό κράτος με ένα κατηγορητήριο που θα μπορούσε να τον στείλει στη φυλακή για το υπόλοιπο της ζωής του. Οι κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν την περασμένη Τρίτη σε ομοσπονδιακό δικαστήριο του Μαϊάμι βάσει του νόμου περί κατασκοπείας, του 1917, στηρίζονται στα διαβαθμισμένα έγγραφα που πήρε μαζί του, στο Μαρ-α-Λάγκο της Φλόριντα, όταν έφυγε από τον Λευκό Οίκο. Αν και τα εν λόγω ντοκουμέντα δεν έχουν δοθεί ακόμη στη δημοσιότητα, ρεπορτάζ αναφέρουν ότι περιλαμβάνουν στοιχεία για το αμερικανικό πυρηνικό οπλοστάσιο, πολεμικά σχέδια του Πενταγώνου και άκρως απόρρητες πληροφορίες για το Ιράν και την Κίνα.
Η αντίδραση του υπόδικου υποψηφίου ήταν καθ’ όλα συμβατή με την προϊστορία του. Εμφανίστηκε ως το θύμα που εννοεί να γίνει ο εκδικητής, ο στόχος του «βαθέος κράτους» που είναι αποφασισμένος, αν νικήσει, να «τιμωρήσει» τους διώκτες του, διορίζοντας εισαγγελέα για να ερευνήσει τον «διεφθαρμένο» Μπάιντεν. Το 2024, διεκήρυξε ο Τραμπ με φρασεολογία που παραπέμπει σε Αρμαγεδδώνα, θα είναι η χρονιά της «Τελικής Μάχης» για τη σωτηρία της αμερικανικής Δημοκρατίας.
Για τους γνώστες της αμερικανικής Ιστορίας, ο όρος «Τελική Μάχη» παραπέμπει στη νικηφόρο εκστρατεία του Τζορτζ Ουάσιγκτον εναντίον των βρετανικών στρατευμάτων υπό τον λόρδο Κορνουάλις, το φθινόπωρο του 1781, στο Γιόρκταουν της Βιρτζίνια, που επισφράγισε την αμερικανική ανεξαρτησία. Είναι πιθανό, όμως, η πηγή έμπνευσης του Ντόναλντ Τραμπ να ήταν πολύ διαφορετική. «Τελική Μάχη» είναι ο τίτλος των αγώνων αμερικανικής «πάλης» που οργανώνονται κάθε χρόνο εδώ και 22 χρόνια. Καμιά σχέση με το αρχαιοελληνικής προέλευσης ολυμπιακό αγώνισμα, που θεωρείται πολύ βαρετό για τα γούστα των Αμερικανών: πρόκειται γι’ αυτό που ξέρουμε στην Ελλάδα ως κατς, πολύ θέαμα και καθόλου αθλητισμός. Ο Τραμπ υπήρξε σπόνσορας αυτού του είδους «πάλης» και το 2007 πρωταγωνίστησε στη «μάχη των δισεκατομμυριούχων» με τον επιχειρηματία Βινς Μακμάχον. Καθένας από τους δύο πόνταρε σε διαφορετικό μονομάχο και το στοίχημα προέβλεπε ότι ο νικητής θα ξύριζε τον ηττημένο με την ψιλή πάνω στο ριγκ. Φυσικά κέρδισε ο Τραμπ και ο Μακμάχον έχασε τα μαλλιά του, προφανώς έναντι καλού αντιτίμου. Ολοι γνωρίζουν, βέβαια, ότι οι αγώνες κατς είναι πάντα στημένοι, κάτι που δεν θα ισχύσει για την «Τελική Μάχη» που έχει μπροστά του ο 45ος πρόεδρος.
Το κεντρικό αφήγημα του τέως προέδρου είναι ότι ο αδύναμος Μπάιντεν, με τη βοήθεια «μαρξιστών» δικαστών και των αρχιερέων της παγκοσμιοποίησης, θέλει το κακό της Αμερικής.
«Δεν καταδιώκουν εμένα, καταδιώκουν εσάς (τον αμερικανικό λαό) και εγώ είμαι εκείνος που στέκεται στον δρόμο τους», είναι το λάιτ-μοτίφ του επιχειρηματία-σόουμαν που έγινε πολιτικός ηγέτης αντιγράφοντας το εγχειρίδιο οδηγιών του πρωτομάστορα σε αυτού του είδους τον δεξιό λαϊκισμό και μακαρίτη, πλέον, Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Ποιοι είναι αυτοί που τους καταδιώκουν; Ενας αδύναμος Μπάιντεν, όμηρος της «ριζοσπαστικής Αριστεράς», με τη βοήθεια «μαρξιστών» δικαστών και των αρχιερέων της παγκοσμιοποίησης, όλοι αυτοί που θέλουν το κακό της Αμερικής. Οσο παρανοϊκό κι αν ακούγεται, το αφήγημα φαίνεται ότι βρίσκει ακροατήριο, αν κρίνουμε από τους οπαδούς του που μαζεύτηκαν στο Μαϊάμι με πανό που ανακάτευαν Μπάιντεν, Σόρος και σφυροδρέπανα, με συνθήματα όπως «οι ΗΠΑ δεν θα γίνουν Κούβα, Νικαράγουα ή Βενεζουέλα» και υπογραφή «Anticommunistas».
Από μία άποψη, ο Τραμπ δεν αντιμετωπίζει σήμερα παρά τη Νέμεσι που ο ίδιος προκάλεσε. Το 2016, ήταν εκείνος που καυτηρίαζε την Κλίντον για τη (συγκριτικά, πολύ ελαφρύτερη) περίπτωση των emails και του ιδιωτικού σέρβερ, εμφανίζοντάς την ως επικίνδυνη για την εθνική ασφάλεια. Και σήμερα, δεν θα αντιμετώπιζε τις βαριές κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν αν είχε συνεργαστεί με το FBI όταν έγινε γνωστό ότι είχε στην κατοχή του διαβαθμισμένα έγγραφα, όπως έκανε η Κλίντον ή και ο ίδιος ο Μπάιντεν, όταν εντοπίστηκαν παρόμοια έγγραφα στο γκαράζ του. Τι τον εμπόδισε να το κάνει; Τίποτα άλλο από το τεράστιο ego του και την απερίγραπτη ματαιοδοξία του, από την πεποίθησή του ότι ως πρόεδρος που του έκλεψαν τη νίκη έχει κάθε δικαίωμα να κρατάει αυτά τα έγγραφα και να τα επιδεικνύει για να εντυπωσιάζει τους μεγαλόσχημους επισκέπτες του στο Μαρ-α-Λάγκο.
Οι δημοσκοπήσεις
Για την ώρα, οι δικαστικές του περιπέτειες (προϋπήρξε η έναρξη της δικαστικής δίωξής του για την υπόθεση της πορνοστάρ, ενώ εκκρεμούν οι κατηγορίες για απόπειρα ανατροπής των εκλογικών αποτελεσμάτων στην Τζόρτζια και για τα έκτροπα της 6ης Ιανουαρίου 2021 στο Καπιτώλιο) δεν φαίνεται να του κοστίζουν πολιτικά. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι περίπου 80% των Ρεπουμπλικανών θεωρούν τις διώξεις του πολιτικά υποκινούμενες και του δίνουν άνετο προβάδισμα έναντι του βασικού αντιπάλου του για το χρίσμα, του Ρον ντε Σάντις, με 43% έναντι 22%. Οι περισσότεροι από τους κορυφαίους παράγοντες των Ρεπουμπλικανών έσπευσαν, εκόντες-άκοντες, να καταδικάσουν τη δίωξή του, ενώ οι αντίπαλοί του θα δυσκολευτούν να θέσουν άλλα θέματα στην ημερήσια διάταξη όσο διαρκεί η περιπέτειά του – και είναι πολύ πιθανό ότι καμία δίκη του δεν θα έχει ολοκληρωθεί πριν από τις εκλογές.
Ωστόσο, ο δρόμος μέχρι να αρχίσουν οι προκριματικές εκλογές για το χρίσμα, τον προσεχή Φεβρουάριο, είναι μακρύς και απρόβλεπτος. Αλλά ακόμη κι αν πάρει το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών, η μάχη με τον Μπάιντεν θα δοθεί στο ευρύτερο εκλογικό σώμα, που δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα κλείσει τη μύτη και θα ψηφίσει έναν υποψήφιο που βαρύνεται με τόσα και τέτοια, κάποτε εξευτελιστικά, σκάνδαλα. Το βέβαιο είναι ότι η Αμερική βαδίζει προς εκλογές εκρηκτικής πόλωσης, όπου μόλις ένας στους τρεις πολίτες έχει θετική γνώμη για τους δύο πρωταγωνιστές της αναμέτρησης. Το μόνο ισχυρό ατού του Τραμπ είναι ο Μπάιντεν και του Μπάιντεν ο Τραμπ και το μόνο σημείο σύμπτωσής τους είναι ότι και οι δύο πασχίζουν να κάνουν τις εκλογές του 2024 ένα δημοψήφισμα εναντίον του αντιπάλου τους. Δύσκολοι καιροί για την αμερικανική Δημοκρατία.
