Υποχρέωσή τους θεωρούν οι σύγχρονοι γονείς τη διαρκή ψυχαγωγία και απασχόληση των παιδιών τους προκειμένου να μη νιώσουν πλήξη. Η βαρεμάρα έχει αποκτήσει ιδιότυπο στίγμα στην αμερικανική κοινωνία, όπως εξηγεί η καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα, Εριν Ουέστγκεϊτ.
Αμερικανικό γνωμικό λέει ότι μόνο οι πληκτικοί άνθρωποι πλήττουν. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι η πλήξη είναι φυσιολογικό συναίσθημα. Η έρευνα της δρος Ουέστγκεϊτ εστιάζεται στη φύση της ανίας, στους λόγους που την προκαλούν και στις επιπτώσεις της στην ανθρώπινη συμπεριφορά.
Παρότι η ψυχολόγος προειδοποιεί ότι ο όγκος της έρευνας για την πλήξη σε παιδιά παραμένει ελάχιστος, εκτιμά ότι σε μικρές δόσεις, η ανία μπορεί να αποτελέσει εκπαιδευτική ευκαιρία, να πυροδοτήσει τη δημιουργικότητα και να δώσει κίνητρα στα παιδιά να αναζητήσουν εναλλακτικές μορφές ψυχαγωγίας. «Είναι λάθος να προστατεύουμε τα παιδιά μας από την πλήξη, όσο λάθος είναι να τα προστατεύουμε από τη θλίψη ή τον θυμό», λέει η Ουέστγκεϊτ. «Η ανία είναι σαν φωτεινή ένδειξη στο ταμπλό του αυτοκινήτου, το οποίο σε ενημερώνει ότι αυτό που κάνεις αυτή τη στιγμή δεν σε βοηθάει, συνήθως επειδή είναι πολύ εύκολο ή υπερβολικά δύσκολο ή ανούσιο», καταλήγει η ψυχολόγος.
Ενας τρόπος για να βοηθήσουν οι γονείς τα παιδιά τους –ιδίως αν είναι μικρής ηλικίας– είναι να τα μάθουν να ξεχωρίζουν την πλήξη από τη θλίψη, αξιοποιώντας τη μέθοδο «ονόμασέ το για να το καταπολεμήσεις». Η τεχνική αυτή που επινόησε ο ψυχίατρος Νταν Σίγκελ, επιτρέπει στους ειδικούς να καθοδηγήσουν τα παιδιά προκειμένου αυτά να μάθουν να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους.
Πολλά παιδιά συνηθίζουν να λένε «βαριέμαι» όταν νιώθουν μοναξιά, τονίζει η κοινωνιολόγος και συγγραφέας Κέιτι Χέρλι, που θεωρεί ότι οι γονείς θα πρέπει να συζητούν με τα παιδιά για να διαγνώσουν σωστά την ψυχική τους κατάσταση τη στιγμή εκείνη. Αποτελεσματική είναι και η τακτική της «κανονικοποίησης» του συναισθήματος ανίας. «Τείνουμε να αντιμετωπίζουμε την πλήξη ως σημάδι δυστυχίας ή σαν κραυγή βοήθειας. Είναι σίγουρα άβολο συναίσθημα, αλλά δεν είναι αναγκαία αρνητικό», σημειώνει η δρ Χέρλεϊ.
Παρότι πολλοί γονείς τρέμουν τις επιπτώσεις της ανίας στα παιδιά, λόγω των καταστροφών που μπορούν να προκαλέσουν στο σπίτι όταν πλήττουν, ο ελεύθερος χρόνος αυτός μπορεί να ωθήσει τα παιδιά σε καινοτόμους ενδιαφέρουσες αναζητήσεις.
Με λίγο μεγαλύτερα παιδιά, η δρ Χέρλι συστήνει διαφορετική αντιμετώπιση. «Προτείνετε στα παιδιά να κάνουν μια βόλτα μέσα στο σπίτι και να σας παρουσιάσουν τις ιδέες τους. Μόλις το παιδί μεταπηδήσει από την κατάσταση ανίας στη θετική δραστηριότητα, η δημιουργικότητά του θα εκδηλωθεί, όπως και η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και κάθε γνωσιολογικό του χαρακτηριστικό», λέει η δρ Χέρλι. Η κοινωνιολόγος συστήνει επίσης στους γονείς να αποφεύγουν τις ηλεκτρονικές συσκευές ως μέθοδο καταπολέμησης της ανίας.
