Στον βυθό γύρω από το ναυάγιο του «Τιτανικού» σε βάθος 3,8 χλμ. στον Ατλαντικό Ωκεανό μπορεί κανείς να δει σφραγισμένα μπουκάλια σαμπάνιας, σκόρπια παπούτσια και άλλα προσωπικά αντικείμενα των επιβατών από το καταραμένο πλοίο, που προσέκρουσε σε παγόβουνο και βυθίστηκε τον Απρίλιο του 1912. Εχοντας καταβάλει 250.000 δολάρια ο καθένας για μια θέση στο βαθυσκάφος «Titan», που καταδύθηκε στο σημείο την περασμένη Κυριακή, οι πέντε επιβάτες θα πρέπει να αισθάνονταν περίπου τόσο ασφαλείς όσο και εκείνοι της πρώτης θέσης στο θρυλικό υπερωκεάνιο. Ωστόσο, από τα 10 βαθυσκάφη που «κυκλοφορούν» διεθνώς και έχουν τη δυνατότητα να κατέβουν στα βάθη του «Τιτανικού», μόνο το «Titan» δεν είχε περάσει από κάποια αναγνωρισμένη διαδικασία πιστοποίησης. Το 2018 αρκετοί εμπειρογνώμονες έστειλαν στον ιδρυτή της ιδιοκτήτριας εταιρείας Ocean Gate επιστολή στην οποία προειδοποιούσαν για καταστροφικές συνέπειες αν δεν ολοκληρωθεί ο έλεγχος ασφαλείας. Η σύστασή τους δεν έγινε αποδεκτή.
Εκτός από τα ερωτήματα για την ασφάλεια της ίδιας της αποστολής του «Titan», ένα ακόμη ηθικό ζήτημα που ανακύπτει σήμερα είναι το κόστος και οι κίνδυνοι των επιχειρήσεων διάσωσης. Πάντως, η τραγική ιστορία του βαθυσκάφους δεν πρόκειται να κάμψει τη ζήτηση για τέτοιου είδους περιπετειώδη τουρισμό, στον οποίο η διάσωση είναι είτε απίθανη είτε αδύνατη. Αν και ορισμένοι μπορεί μετά το συμβάν να έχουν δεύτερες σκέψεις για μια καταβύθιση στα άδυτα του ωκεανού ή την εκτόξευση στο Διάστημα, σίγουρα θα πάρουν τη σκυτάλη άλλοι. Δεν αποτελεί σύμπτωση ότι ο Χάμις Χάρντινγκ, ο Βρετανός επιχειρηματίας και πιλότος που ήταν μεταξύ των επιβατών του «Titan», ήταν επίσης από τους πρώτους που επιβιβάστηκαν στο διαστημικό τουριστικό λεωφορείο του Τζεφ Μπέζος. Η Virgin Galactic του Ρίτσαρντ Μπράνσον ανακοίνωσε πρόσφατα ότι οι πρώτες διαστημικές τουριστικές της πτήσεις θα κοστίζουν μισό εκατομμύριο δολάρια.
Δεκαεπτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους φέτος στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν το Εβερεστ και πολλοί περισσότεροι χρειάστηκαν κάποια επιχείρηση διάσωσης. Οι επικριτές του ακραίου αυτού τουρισμού θεωρούν ότι το βασικό πρόβλημα είναι η έλλειψη κρατικής εποπτείας, παρά το μακρύ ιστορικό ατυχημάτων και θανάτων. Για όσους επιλέγουν αυτές τις ριψοκίνδυνες δραστηριότητες, με έναν μόνο οδηγό ή κάποια ταξιδιωτική εταιρεία, η συμφωνία είναι συχνά ότι το κάνουν έχοντας υπόψη τους το ρίσκο.
Tο βασικό πρόβλημα, σύμφωνα με επικριτές του ακραίου τουρισμού, είναι η έλλειψη κρατικής εποπτείας, παρά το μακρύ ιστορικό ατυχημάτων.
«Για τελευταία φορά»
Αν και ο διαστημικός τουρισμός είναι πολύ πιθανό να αποδειχθεί μη βιώσιμος, λόγω του υψηλού κόστους, θεωρείται βέβαιο ότι θα αναπτυχθεί ένας άλλος τομέας, αυτός των επισκέψεων «για τελευταία φορά». Ετσι, π.χ., οι τουρίστες θα μπορούν να δουν «για τελευταία φορά» σημεία του πλανήτη που είτε θα χαθούν κάτω από το νερό είτε θα λιώσουν εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.
Τι είναι αυτό που προκάλεσε τόσο αυξημένο ενδιαφέρον για την ενδόρρηξη του «Titan»; Ο συνδυασμός της ύβρεως εκ μέρους των πέντε επιβατών, της αίσθησης δηλαδή ότι οι μεγιστάνες είναι άτρωτοι και αψηφούν τον θάνατο από τη μία και η έστω συγκεκαλυμμένη χαιρεκακία των θεατών από την άλλη για την έμμεση απάντηση της θάλασσας, που αποδείχθηκε η Νέμεσή τους. Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν για την αναντιστοιχία με το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης για το ναυάγιο της Πύλου, όπου εκατοντάδες άνθρωποι πνίγηκαν. Το είπε και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα: «Συγκρίνετε την προσοχή που έλαβε αυτό το γεγονός σε σχέση με τους 700 ανθρώπους που πνίγηκαν. Επτακόσιοι άνθρωποι πνίγηκαν, αυτό είναι απαράδεκτο, δεν μπορεί να συμβαίνει».