Οταν η Κάμαλα Χάρις έφτασε στην Ουάσιγκτον το 2017 για να υπηρετήσει ως γερουσιαστής από την Καλιφόρνια, είχε όλες τις προοπτικές ώστε να γίνει το μελλοντικό «πρόσωπο» του κόμματος. Ανάμεσα σε λευκούς Αμερικανούς άνδρες, ήταν μια μαύρη γυναίκα πρώτης γενιάς με καταγωγή από τη νότια Ασία. Ομως, έπειτα από μια απογοητευτική καμπάνια το 2020, άρχισε σταδιακά να χάνει τη δημόσια αίγλη της.
Αν και το δίδυμο Μπάιντεν – Χάρις διαφημίστηκε στην αρχή σαν μια υπερπροσφορά «2 σε 1», οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως ο ενθουσιασμός για τον συνδυασμό των δυο τους εξέπνευσε με τον καιρό. Αν και το Δημοκρατικό Κόμμα θα έπρεπε να μπαίνει με σημαντικό προβάδισμα στο 2024, φαίνεται πως τελικά ο Μπάιντεν κερδίζει «στο νήμα» τον Ντόναλντ Τραμπ στον αγώνα για την προτίμηση των Αμερικανών. Συνεντεύξεις με δεκάδες άτομα στο περιβάλλον της αντιπροέδρου δείχνουν πως κανείς δεν ξέρει πού ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η ίδια έχει ένα πρόβλημα δημόσιας αντίληψης, το φορτίο μιας σειράς από αποτυχημένες εκλογές και ένα δεδομένο τείχος ρατσισμού και σεξισμού μπροστά της. Πρόσφατη δημοσκόπηση του NBC έδειξε πως το 49% των ψηφοφόρων έχει αρνητική άποψη για τη Χάρις – το χειρότερο ποσοστό για αντιπρόεδρο από το 1989.
Από τη μεριά τους, οι Ρεπουμπλικανοί έχουν αδράξει την ευκαιρία να της ασκήσουν κριτική, αποκαλώντας την «τσάρο των συνόρων» και υπονοώντας πως είναι υπεύθυνη για την παράνομη εισαγωγή στη χώρα του φονικού ναρκωτικού φαιντανύλη. Ο βουλευτής Ρόνι Τζάκσον, οικείος του Ντόναλντ Τραμπ και τέως γιατρός του Λευκού Οίκου, έχει προτείνει δύο φορές να καθαιρεθεί από τη θέση της. Αυτόν τον μήνα, η κυβέρνηση Μπάιντεν ενέκρινε την κατασκευή τείχους μήκους σχεδόν τριάντα χιλιομέτρων κατά μήκος των νότιων συνόρων, υπογραμμίζοντας την αποτυχία της να περιορίσει τις διελεύσεις μεταναστών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το θέμα είναι βέβαιο ότι θα βρεθεί στο επίκεντρο των επερχόμενων εκλογών.
Οταν μιλάει δημοσίως, η Χάρις δίνει την εντύπωση πως φτιάχνει τον λόγο της εκείνη τη στιγμή. Πως ψάχνει επιτόπου να βρει τα σωστά λόγια και τις σωστές εκφράσεις. Ομως ο Τζαμάλ Σίμονς, τέως επικοινωνιακός σύμβουλός της, μου είπε ότι αυτό οφείλεται στην καριέρα της ως δικηγόρου. «Της είναι πιο εύκολο να μιλάει για τα πιστεύω της παρά να απαντά σε ερωτήσεις του Τύπου», εξήγησε. Η καρικατούρα που έχει δημιουργήσει το Ιντερνετ γι’ αυτήν δεν ανταποκρίνεται στη γνώμη που έχουν οι σύμβουλοι του Μπάιντεν, οι οποίοι λένε πως η Κάμαλα αντιπροσωπεύει με τον καλύτερο τρόπο την προσπάθεια του κόμματος να απευθυνθεί στα λιγότερο προνομιούχα άτομα.
Ωστόσο, η μειωμένη στήριξη που λαμβάνει από τις μαύρες κοινότητες δείχνει πως πλέον οι μαύροι Αμερικανοί δεν είναι ένα μονολιθικό σύμπαν το οποίο σκέφτεται με ενιαίο τρόπο. Οταν τη ρώτησα, στη συνέντευξή μας στο Σικάγο, αν οι υποσχέσεις απέναντι στις μειονότητες κρατήθηκαν, μου απάντησε με μια σειρά από πολιτικές που θεσπίστηκαν και θα μπορούσαν θεωρητικά να βοηθήσουν. Οι απαντήσεις της αντικατοπτρίζουν το γενικότερο πρόβλημα των Δημοκρατικών. Οι πολιτικές μπορεί να είναι ωφέλιμες, αλλά δεν γοητεύουν τους ψηφοφόρους που χρειάζονται. «Ολα αυτά όμως δεν μεταφράζονται σε περισσότερες μαύρες ψήφους», της είπα, «τι σας αποσυνδέει;».
Φάνηκε να διαφωνεί με το σενάριο. «Γιατί δεν με ρωτάτε ξανά μετά το 2024;», μου απάντησε.