Εκμηδένιση της λίμπιντο. Ανηδονικοί οργασμοί. Γιατροί και ασθενείς γνωρίζουν εδώ και καιρό πως τα αντικαταθλιπτικά μπορούν να προκαλέσουν σεξουαλικά προβλήματα και περισσότεροι από τους μισούς ανθρώπους που παίρνουν τέτοιου είδους σκευάσματα αναφέρουν ότι έχουν αυτές τις παρενέργειες.
Πλέον, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μιλούν για τα σοβαρά σεξουαλικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ακόμη και χρόνια αφότου διέκοψαν τους εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (ΕΑΕΣ), την πιο κοινή ομάδα αντικαταθλιπτικών.
«Οταν αγγίζω την κλειτορίδα μου είναι σαν να αγγίζω ένα κόκαλο», λέει η Εμιλι Γκρέι, 27 ετών, από το Βανκούβερ, που πήρε το σκεύασμα Celexa από τα 17 έως τα 23 της. «Δεν είναι λογικό να μπορείς να συμφιλιωθείς με κάτι τέτοιο».
Ηδη από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, οι σεξουαλικές παρενέργειες των ΕΑΕΣ ήταν τόσο γνωστές, που οι γιατροί άρχισαν να το συνταγογραφούν σε ασθενείς με πρόωρη εκσπερμάτωση. Ομως η εμφάνιση των παρενεργειών αυτών μετά τη διακοπή του φαρμάκου δεν είχε αναφερθεί ιδιαίτερα στην επιστημονική βιβλιογραφία.
Η Ψυχολογική Εταιρεία
Το 2006, αναφέρθηκε στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες μια σειρά από περιπτώσεις επίμονου μουδιάσματος στα γεννητικά όργανα. Την ίδια χρονιά, μια ενημερωτική επιστολή της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας ανέφερε πως υπάρχουν αρκετά δεδομένα για επίμονες σεξουαλικές παρενέργειες σχετιζόμενες με αντικαταθλιπτικά φάρμακα.
«Μόλις που έχουμε αρχίσει να κατανοούμε το πόσο επίμονη και πολυσύνθετη είναι η επίδραση αυτών των φαρμάκων στη σεξουαλικότητά μας», είχε γράψει στην επιστολή η Οντρεϊ Μπάρικ, που εκείνη την εποχή εργαζόταν ως ψυχολόγος. Σε μία συνέντευξη, η Μπάρικ είπε πως ένιωσε την ηθική υποχρέωση να στρέψει το δημόσιο ενδιαφέρον σε μια κατάσταση που είχε βιώσει και η ίδια.
Αρχισε να παίρνει Prozac το 1993, όταν ήταν 37 ετών και πάλευε με μια δύσκολη δουλειά σε νέα πόλη. Μέσα σε μία ημέρα, από το πρώτο χάπι η κλειτορίδα και ο κόλπος της μούδιασαν εντελώς. «Ηταν σαν να έχουν σκεπαστεί με πλαστική μεμβράνη, είχα την αίσθηση πως έχουν καλυφθεί από κάτι βαρύ», θυμάται. Εκείνη την εποχή πάντως η «θυσία» άξιζε τον κόπο: τα αντικαταθλιπτικά την έκαναν να νιώθει ενεργητική και πιο ορεξάτη. Ομως, δύο χρόνια αργότερα, σταμάτησε να τα παίρνει για να σώσει τη σχέση της. Τα σεξουαλικά συμπτώματα, ωστόσο, επέμειναν και η σχέση τελείωσε. «Δεν σκέφτηκα ποτέ πως επρόκειτο για κάτι που δεν θα λυθεί ποτέ στη ζωή μου», τονίζει σήμερα, στα 67 της.
Τα τελευταία χρόνια, η χρήση αντικαταθλιπτικών έχει κορυφωθεί μεταξύ των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων. Χορηγούνται όχι μόνο σε περιπτώσεις κατάθλιψης αλλά και σε ένα φάσμα από ηπιότερες παθήσεις, όπως οι διατροφικές διαταραχές. Πολλοί επιστήμονες ανησυχούν για τη χρήση αντικαταθλιπτικών από νέους που δεν έχουν ακόμη αρχίσει τη σεξουαλική τους ζωή. Ανθρωποι που ξεκινούν αυτά τα φάρμακα προτού ανακαλύψουν τη σεξουαλικότητά τους ίσως να μη μάθουν ποτέ ποιοι πραγματικά θα ήταν χωρίς αυτά.