Καθώς ο πόλεμος στη Γάζα διάγει την έβδομη εβδομάδα του και ενώ οι όμηροι συνεχίζουν να απουσιάζουν από τα σπίτια τους και η Χαμάς συνεχίζει να εκτοξεύει ρουκέτες εναντίον ισραηλινών πόλεων, είναι ώρα να σκεφθούμε το νικητήριο τέλος του πολέμου.
Σε αντίθεση με το κοινώς αποδεκτό στρατηγικό δόγμα που επικράτησε μετά την άνοδο της Χαμάς στην εξουσία στη Γάζα το 2007, αυτή τη φορά το Ισραήλ –και όχι μόνο– είναι αποφασισμένο ο πόλεμος να μην επιτρέψει στη Χαμάς να ανακτήσει την εξουσία και τις στρατιωτικές της ικανότητες.
Πολλές χώρες –οι ΗΠΑ μεταξύ τους– συμφωνούν ότι ο πόλεμος πρέπει να οδηγήσει όχι μόνο σε ανανεωμένη ικανότητα ανάσχεσης, όπως έγινε σε προηγούμενους κύκλους σύρραξης, αλλά με τη Χαμάς εκτός εξουσίας, ηττημένη και αφοπλισμένη και χωρίς μελλοντική ικανότητα απειλής του Ισραήλ. Αν θυμηθούμε την κτηνωδία της Χαμάς εναντίον των ομοεθνών της καθώς ανήλθε στην εξουσία, θα αντιληφθούμε τη φύση της ιδεολογίας της και τον κίνδυνο που αποτελεί για Ισραηλινούς και Παλαιστινίους.
Τα λόγια του προέδρου Μπάιντεν ήταν ξεκάθαρα, ο πόλεμος «θα λήξει όταν η Χαμάς πάψει να έχει την ικανότητα να δολοφονεί, να κακοποιεί και να διαπράττει φρικαλέες πράξεις εναντίον Ισραηλινών». Ο Αμερικανός πρόεδρος μοιράζεται τη γνώμη αυτή με πολλούς. Ανεξάρτητα από τις δημόσιες δηλώσεις τους, οι περισσότερες αραβικές χώρες συμφωνούν με τη θέση αυτή. Η Χαμάς δεν είναι διαχειρίσιμη και παραμένει ανεξέλεγκτη. Η Χαμάς πρέπει να εκριζωθεί και να διαλυθεί. Μόνο τότε θα έχει ολοκληρωθεί η νίκη.
Μετά την 7η Οκτωβρίου, το Ισραήλ δεν έχει άλλη επιλογή από το να δώσει αδιαμφισβήτητο νικητήριο τέλος στον πόλεμο. Η νίκη θα είναι αποφασιστική και θα σφραγίσει την προσωπική και συλλογική συνείδηση στη Γάζα, καθώς και στα άλλα μέτωπα του Ισραήλ. Κάθε αμφίρροπη κατάληξη του πολέμου στη Γάζα θα ενθαρρύνει το Ιράν και τους αντιπροσώπους του να συνεχίσουν τις προκλήσεις τους εναντίον του Ισραήλ, με στόχο να το εμπλέξουν σε πόλεμο φθοράς. Το Ισραήλ δεν πρέπει να ανεχθεί κάτι τέτοιο.
Οπως πολλά άλλα πεδία μάχης στην Ιστορία, ο πόλεμος στη Γάζα δεν φέρνει μόνο αντιμέτωπους το Ισραήλ και τη Χαμάς, αλλά αποτελεί και πόλεμο του Ισραήλ εναντίον των υποστηρικτών της Χαμάς. Η έκβαση του πολέμου θα κρίνει το μέλλον του Ισραήλ και τη μελλοντική σταθερότητα στη Μέση Ανατολή. Θα πρέπει να είναι πια σαφές ότι οι εχθροί του Ισραήλ αποτελούν παγκόσμια απειλή.
Η μεγαλύτερη πρόκληση για το Ισραήλ, μετά τη νίκη στον πόλεμο, θα είναι η επιστροφή των ομήρων και η διεξαγωγή διαρκούς πολέμου, σύμφωνου με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, όχι με κίνητρο την εκδίκηση, αλλά την επιβίωση. Ενας πόλεμος, ο οποίος δεν θα στρέφεται κατά των Παλαιστινίων, αλλά εναντίον της τρομοκρατίας και των υποδομών της. Η αναπόφευκτη νίκη του Ισραήλ θα αποτελέσει έτσι δεύτερη ανεξαρτησία για τη χώρα. Αυτή είναι η μοιραία μας πρόκληση. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Η νίκη του Ισραήλ ίσως αποδειχθεί –εν καιρώ– ευκαιρία για τους Παλαιστινίους και την περιοχή.
Εκπληρώνοντας τον στρατηγικό αυτό στόχο, το Ισραήλ έχει υιοθετήσει προσεκτική τακτική, επιδιώκοντας σε κάθε βήμα διεθνή νομιμοποίηση. Ο κόσμος δεν μπορεί να περιμένει ότι ο πόλεμος θα λήξει χωρίς ξεκάθαρη έκβαση ή με συχνές ανθρωπιστικές παύσεις, που επιτρέπουν στη Χαμάς να διατηρείται στην εξουσία.
Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι η διατήρηση μιας εξασθενημένης Χαμάς στην εξουσία θα οδηγήσει σε νέο πόλεμο. Η Χαμάς δεν είναι μέρος μελλοντικής λύσης. Η Χαμάς είναι εμπόδιο στη ζωή, στη συνύπαρξη και στη μελλοντική ειρήνη, ένας εχθρός Παλαιστινίων και Ισραηλινών. Η άποψη ότι η νίκη του Ισραήλ είναι μια νίκη του κόσμου ενάντια στην τυραννία και στην καταπίεση δεν είναι απλό σύνθημα. Περιμένουμε ο κόσμος να αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο όπως μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Σε αυτό τον δίκαιο πόλεμο, η ηθική επιτάσσει να υποστηρίξουμε το Ισραήλ. Σε αυτό τον πόλεμο, η διεθνής αλληλεγγύη με το Ισραήλ είναι δεδομένη!
Στον πόλεμο αυτό, που μας αιφνιδίασε στις 7 Οκτωβρίου, η ισραηλινή αλληλεγγύη, η δύναμη και η κοινωνική συνοχή εξέπληξαν πολλούς παρατηρητές. Το φρόνιμα του έθνους είναι αυτό που θα μας οδηγήσει στη νίκη. Το φρόνημα αυτό θα μας επιτρέψει να αντιμετωπίσουμε πολλές άλλες εσωτερικές προκλήσεις, οι οποίες δεν αποτελούν για την ώρα άμεση προτεραιότητα.
Το φρόνημα και η ορμή των στρατιωτών, πολλοί από αυτούς έφεδροι, στην πρώτη γραμμή, αλλά και η στήριξη από τους πολίτες, διαμορφώνουν και αυτά τις πολιτικές αποφάσεις. Κανένα έθνος, κανένας λαός, κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να ζει κάτω από τέτοια απειλή, κάτω από τον φόβο της απαγωγής και της δολοφονίας για τον ίδιο και την οικογένειά του.
Στον πόλεμο αυτό, δεν πολεμάμε μόνο για να νικήσουμε, για να εκριζώσουμε την τρομοκρατία και να εξαφανίσουμε τη Χαμάς, αλλά για να επαναφέρουμε το αίσθημα ασφάλειας στο σπίτι του κάθε πολίτη. Οταν ο ηγέτης της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα, παρομοιάζει το Ισραήλ με ιστό αράχνης και άλλοι ονειρεύονται ότι είναι ο Σαλαντίν στη μάχη του Χατίν (1187), θα συνειδητοποιήσουν ότι το φρόνημα του έθνους είναι ισχυρότερο από όσο περίμεναν. Η ισχύς αυτή, απέναντι σε κάθε επιβουλή, είναι το πιο σημαντικό όπλο μας.