Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος «πέθανε ήσυχα» προχθές το βράδυ στις οκτώ, με την οικογένειά του στο πλευρό του, αφιέρωσε τη ζωή του στην πολιτική. Ηταν ο βουλευτής με τη μακροβιότερη θητεία και πάνω από μισό αιώνα παρουσίας στην Μπούντεσταγκ. Ηταν εκ των σημαντικότερων Γερμανών πολιτικών στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας, από την επανένωση των δύο Γερμανιών έως την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους. Επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της συντηρητικής παράταξης, πρόεδρός της, υπουργός Εσωτερικών και Οικονομικών, πρόεδρος της γερμανικής βουλής, τα πόστα που ανέλαβε ήταν αναρίθμητα και καίριας σημασίας για τη σύγχρονη ιστορική διαδρομή της χώρας του. Οταν το 2017 αποχώρησε από το υπουργείο Οικονομικών, οι συνεργάτες τού χάρισαν μια φωτογραφία με ένα τεράστιο μαύρο μηδενικό: ο προϊστάμενός τους ήταν ο πρώτος υπουργός Οικονομικών από το 1969 ο οποίος άφησε προϋπολογισμό χωρίς νέα χρέη. Αυτό οφειλόταν μεν στην καλή κατάσταση της γερμανικής οικονομίας, που εξασφάλισε σημαντικά έσοδα από τη φορολογία, αλλά και στον ίδιο τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος επέμενε να επιβάλλει δημοσιονομική πειθαρχία και περικοπές δαπανών στο υπουργικό συμβούλιο.
«Επαρχιώτη των γερμανικών κοπαδιών στον Μέλανα Δρυμό» τον αποκαλούσε ο Λάρι Σάμερς, άλλοτε επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας και πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, αφού δεν έπαιρνε σοβαρά τα λιγοστά εξάμηνα οικονομικών σπουδών που είχε κάνει παράλληλα με τη Νομική. «Οι νομπελίστες πιστεύουν ακράδαντα ότι δεν έχω τίποτα άλλο στο κεφάλι πέρα από ένα μηδενικό», έλεγε καγχάζοντας ο Σόιμπλε, αναφερόμενος στο μαύρο μηδενικό που καθόρισε τη θητεία του στο υπουργείο Οικονομικών.
Τα αγγλικά του στη διάρκεια της κρίσης απέκτησαν καλτ χαρακτήρα. «Στις 28 του μηνός ώρα 24 η κρίση είναι “όβερ”», διακήρυξε για την ελληνική κρίση χρέους, αν και τίποτα τελικά δεν τελείωσε ούτε και η καριέρα του. Από τη λίστα των θώκων που απέσπασε, η μόνη παράλειψη ήταν η καγκελαρία. «Δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο, δεν θέλω να γίνω κάτι ακόμη». Αυτό όμως που ουδέποτε έγινε ήταν διάδοχος του Χέλμουτ Κολ στην καγκελαρία. «Δεν είμαι υπερευαίσθητος, δεν είμαι βολικός, είμαι όμως πιστός», ήταν το σλόγκαν του και το τήρησε καθ’ όλη τη διάρκεια της σχέσης του με την Ανγκελα Μέρκελ, με την οποία δεν σταμάτησαν ποτέ να απευθύνουν τον λόγο ο ένας στον άλλον στον πληθυντικό: εκείνη Ανατολικογερμανίδα, εκείνος αρχιτέκτονας της επανένωσης. Η πιο συγκινητική στιγμή της ζωής του ήταν η πτώση του Τείχους, το συμβάν όμως που τον καθόρισε ήρθε εννέα μέρες αργότερα. Ηταν η απόπειρα δολοφονίας του από έναν ψυχικά άρρωστο, που τον καθήλωσε για πάντα σε αναπηρικό καροτσάκι. Η πιο μελανή σελίδα της καριέρας του ήταν το σκάνδαλο παράνομης χρηματοδότησης του κόμματος, που τον εξώθησε σε παραίτηση κι άνοιξε τον δρόμο στους διαδόχους του, τη Μέρκελ και εσχάτως τον Φρίντριχ Μερτς. Παρασκηνιακός παίκτης στη συντηρητική παράταξη, όμως, ήταν μέχρι τέλους. Την άνοιξη του 2021 εμπόδισε στη διάρκεια νυχτερινής συνεδρίασης τον Βαυαρό Μάρκους Ζέντερ να γίνει υποψήφιος για την καγκελαρία. Οταν λίγο αργότερα το κόμμα του έχασε τις εκλογές, δεν δίστασε να κατευθυνθεί προς τα έδρανα της αντιπολίτευσης. «Εχω προετοιμαστεί γι’ αυτή την εξέλιξη, για μένα δεν αποτελεί πρόβλημα».
«Είχα προειδοποιήσει ήδη πριν από τις τελευταίες εκλογές ότι ο Ολαφ Σολτς είναι ο πλέον επικίνδυνος αντίπαλός μας και θα είναι και στην επόμενη αναμέτρηση», εκμυστηρεύτηκε στην τελευταία του συνέντευξη στο περιοδικό «Σπίγκελ» τον περασμένο μήνα. «Ναι, αισθάνομαι μοναξιά», παραδέχθηκε σε εκείνη τη συνάντηση με τους δημοσιογράφους. Από τη γενιά του δεν έχει απομείνει πλέον κανένας πολιτικός.
Το 2023 δεν ήταν μια καλή χρονιά για την οικογένεια Σόιμπλε. Η σύζυγός του έπεσε με το ποδήλατό της σε μια πόρτα αυτοκινήτου, που άνοιξε ξαφνικά μπροστά της. Τραυματίστηκε σοβαρά, αλλά ο πρώην υπουργός Οικονομικών, ο οποίος ήταν παρών, προσπαθούσε να ηρεμήσει τον οδηγό του οχήματος, όσο οι νοσηλευτές φρόντιζαν τη γυναίκα του. Τρεις μήνες έμεινε στην εντατική, αλλά πήρε εξιτήριο την 1η Νοεμβρίου, εγκαίρως ώστε να γιορτάσουν μαζί με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τα 80ά της γενέθλια.
Πρόσφατα χάλασε το πλυντήριο πιάτων της οικογένειας. Οταν ήρθε ο τεχνικός για την επισκευή στο σπίτι τους, στο Οφενμπουργκ, μόλις τελείωσε, γύρισε και του είπε: «Α, παρεμπιπτόντως, ήθελα να σας ευχαριστήσω». «Για ποιο πράγμα;». «Κύριε Σόιμπλε, με το μαύρο μηδενικό σας φέρατε στη χώρα δέκα καλά χρόνια», απάντησε ο τεχνικός. «Να με προτείνετε για το Νόμπελ Οικονομίας», μουρμούρισε αυτοσαρκαστικά. Σίγουρα όμως του άρεσε αυτό το «ευχαριστώ». Αλλιώς, γιατί να διηγηθεί την ιστορία στην τελευταία του συνέντευξη στο «Σπίγκελ»;
