Τίποτα δεν θα ήταν διαφορετικό σήμερα αν δεν είχαν γίνει εκλογές στη Ρωσία. Ο πολιτικός του αντίπαλος είχε εξοντωθεί σε παγερή φυλακή στο Γκουλάγκ πριν αρχίσουν. Xιλιάδες τριαντάφυλλα στο κοιμητήριο Μπορίσοφκσκογιε της Μόσχας και η περί τη μεσημβρία σκόπιμη κοσμοσυρροή διαμαρτυρίας στα εκλογικά τμήματα δεν αρκούσαν για να κλονίσουν το αποτέλεσμα. Εκείνος ήταν νεκρός. Εκείνος όμως παραμένει στον θρόνο του στο Κρεμλίνο. Η εκλογική επιτροπή ασχολήθηκε με τον αποκλεισμό των ενοχλητικών υποψηφίων -διερωτώμαι πώς βρίσκονται ακόμη εν ζωή- και την επιλογή τριών που ήσαν αποδεκτοί. Αυτές είναι οι ρωσικές εκλογές του 2024. Αυτό είναι και το πρότυπο εκλογικής επιτυχίας που θα ήθελε να δει το Κρεμλίνο στην Ευρώπη αλλά και πέραν του Ατλαντικού με την αθέμιτη παρέμβασή του στην εκλογική διαδικασία.
Δεν ξεχνάμε. Εδώ και εικοσιπέντε μήνες ζούμε καθημερινά την καταστροφή της Ουκρανίας, την απάνθρωπη μεταχείριση αμάχων, παιδιών και την φρίκη του πολέμου. Εμείς στην Ελλάδα δεν ξεχνάμε ούτε την θυσία (πολιορκία Λένινγκραντ) και αυτοθυσία (Στάλινγκραντ) του ρωσικού λαού απέναντι στην βαρβαρότητα του ναζιστή γερμανού κατακτητή. Σήμερα όμως καθήκον μας είναι να μην ξεχάσουμε τις Ουκρανικές πόλεις, προπύργια θυσίας και αντίστασης στον ρώσο εισβολέα (Μαριούπολη, Μπούτσα). Στενοχωριούνται οι πολιτικοί θαυμαστές του στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων στην Ελλάδα, οι οποίοι εύκολα μάλλον αφομοιώνουν την προπαγάνδα του Κρεμλίνου. Όταν μας ομιλούν για ειρήνη εννοούν την υποταγή και άνευ όρων συνθηκολόγηση της Ουκρανίας και την εδαφική επιβράβευση του κατακτητή.
Υιοθετούν επίσης τους ισχυρισμούς περί «αδικιών της ιστορίας» και ταπεινωτικών για το Κρεμλίνο συμφωνιών της δεκαετίας του ’90 για να δικαιολογήσουν την αναθεωρητική και επεκτατική «ανάνηψη» της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Ας θυμηθούμε ότι και ο Αδόλφος στις είκοσι τελευταίες σελίδες του «Αγώνα» ανακεφαλαίωνε πώς και γιατί η Γερμανία έπρεπε να «διορθώσει» την ταπείνωση της Συνθήκης των Βερσαλλιών κλπ. Να γιατί η δική σας «ειρήνη» σήμερα τόσο πολύ μας θυμίζει τη δήθεν ειρήνη της Συμφωνίας του Μονάχου (1938). Ντροπιάστηκε η Ευρώπη και επιτάχυνε αντί να αποτρέψει τον πόλεμο.
Πολιτικές παρατάξεις και φερέφωνα είτε φανερά είτε επιτήδεια στηρίζουν την απειλητική πολιτική του Κρεμλίνου. Ας το σημειώσουμε στον δρόμο προς τις Ευρωεκλογές. Παρά τις ατέλειές της, στη δική μας Ευρώπη δεν μπορούμε να ανεχθούμε να επικρατήσουν η ωμή βία της ρωσικής στρατιωτικής εισβολής και η ποδοπάτηση του διεθνούς δικαίου. Θεμελιώδεις δηλαδή αρχές της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής και διαδικασίας συνεργασίας και ασφάλειας. Αποτυπώνονται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών που πήραν το πράσινο φως και από τον Στάλιν στη Γιάλτα. Κατά τρόπο δε ολοκληρωμένο στην Τελική Πράξη του Ελσίνκι(1975) και στην Χάρτα του Παρισιού για μία Νέα Ευρώπη (1990).
Δεν κλείνουμε τα μάτια μας σήμερα στην παραβίαση της ακεραιότητας των διεθνών συνόρων και της εθνικής κυριαρχίας στην Ευρώπη. Ειδικά για την Ελλάδα δεν υπήρχε και δεν θα μπορούσε να υπάρξει άλλη επιλογή. Είναι πάνω από όλα ζήτημα εθνικού συμφέροντος, αξιοπιστίας και αυτοπροστασίας μας. Γνωρίζουμε ότι και στην δική μας γειτονιά, η στρατιωτική εισβολή, η κατοχή, η απειλή πολέμου και η αμφισβήτηση της εδαφικής ολοκλήρωσης και των συνόρων είναι πραγματική.
Αν οι κατ’ευφημισμό «ειρηνιστές» προκρίνουν σήμερα μία νέα «Συμφωνία του Μονάχου» για την Ουκρανία, ας είμαστε βέβαιοι ότι θα ακολουθήσουν και άλλες. Αν η Ρωσία του Πούτιν κερδίσει τον πόλεμο και κατακτήσει εδάφη στην Ουκρανία κανείς μας δεν θα είναι ασφαλής. Αν ειρήνη στην Ουκρανία σήμερα σημαίνει περιορισμό της κυριαρχίας της και της εδαφικής της ολοκλήρωσης, τότε το χειρότερο σενάριο για όσους απειλούνται θα μετατραπεί ως αναπόφευκτη επιλογή. Ας το έχουν υπόψη τους οι ρωσόφιλοι ποικίλων αποχρώσεων κατά δήλωση υπερπατριώτες.
Συγχαρητήρια στον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Μπορεί να ανακηρύξει ως νικητή των εκλογών τον κ. Βλαδίμηρο Πούτιν.
*Ο κ. Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς είναι πρέσβης επί τιμή