Προειδοποίηση για τον κίνδυνο μιας νέας γενικευμένης επίθεσης των Ρώσων στην Ουκρανία την άνοιξη απευθύνει προς τη Δύση το κύριο άρθρο της εβδομαδιαίας έκδοσης του περιοδικού Economist, τονίζοντας ότι τη φορά αυτή, στην τρίτη άνοιξη από τη ρωσική εισβολή προ 25 μηνών, η χώρα ίσως βρεθεί χωρίς επαρκή αμυντικά μέσα.
Οπως επισημαίνεται, αφού στεγνώσει η λάσπη που διαδέχεται το χιόνι κάθε άνοιξη, υπάρχουν φόβοι ότι η Ρωσία θα πραγματοποιήσει μια νέα μεγάλη επίθεση, όπως έκανε πέρυσι, ενώ η ικανότητα της Ουκρανίας να τη συγκρατήσει αυτή τη φορά φαίνεται πολύ λιγότερο σίγουρη από ό,τι τότε.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χρειάζεται επειγόντως να κινητοποιήσει περισσότερα στρατεύματα και να δημιουργήσει πιο ισχυρή πρώτη γραμμή άμυνας.
Οι Ουκρανοί κατηγορούν λογικά τους πολιτικούς του κόσμου για τα δεινά τους. Απασχολημένοι με τη Μέση Ανατολή, τις επερχόμενες εκλογές και τα δικά τους οικονομικά ζητήματα, οι δυτικοί σύμμαχοι της Ουκρανίας έχουν και αλλού την προσοχή τους.
Ιδιαιτέρως η απόφαση των Ρεπουμπλικανών στο Κογκρέσο, που υποστηρίζουν τον Ντόναλντ Τραμπ, να μπλοκάρουν το στρατιωτικό πακέτο 61 δισεκατομμυρίων δολαρίων της κυβέρνησης Μπάιντεν για την Ουκρανία έχει άμεσο αποτέλεσμα στην πρώτη γραμμή και πάνω από τις πόλεις της Ουκρανίας.
Οι στρατιώτες της Ουκρανίας αναγκάζονται να μεριμνήσουν για τις οβίδες τους, ενώ η Ρωσία τους ξεπερνάει σε ορισμένες κατηγορίες πολεμοφοδίων κατά πέντε προς ένα.
Περισσότερα από 150 μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πύραυλοι εκτοξεύτηκαν εναντίον της Ουκρανίας μέσα σε μόλις μια νύχτα την περασμένη εβδομάδα, και η χώρα εξαντλεί σιγά σιγά τα αντιαεροπορικά της όπλα — ειδικά αυτά που μπορούν να απομακρύνουν τους πιο θανατηφόρους εισβολείς.
Ευρωπαϊκή αποτυχία
Το αδιέξοδο της Αμερικής κινδυνεύει να αφήσει τη Ρωσία να διαπεράσει τις ανεπαρκείς αμυντικές γραμμές της Ουκρανίας. Αλλά και οι Ευρωπαίοι δεν τα πάνε πολύ καλύτερα, τονίζει ο Economist, παρά τις αμφιλεγόμενες δηλώσεις του προέδρου της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν – ο οποίος επιμένει ότι η Ρωσία πρέπει να νικηθεί, αλλά στέλνει ελάχιστα υλικά για να συμβεί αυτό – ή τον «αθώο», κατά το βρετανικό περιοδικό, καγκελάριο της Γερμανίας, Ολαφ Σολτς, που αρνείται την προμήθεια ισχυρών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς Taurus.
Η Ευρώπη δεν πέτυχε τον στόχο της να δώσει βλήματα στην Ουκρανία μέχρι αυτόν τον μήνα, αν και οι Τσέχοι σαρώνουν τον κόσμο για να καλύψουν το έλλειμμα.
Τα χρήματα είναι επίσης ένα πρόβλημα: Η Ευρώπη πρέπει να βοηθήσει και σε αυτό. Αλλά η Πολωνία και η Γαλλία, μεταξύ άλλων, προσπαθούν να εμποδίσουν τις ζωτικής σημασίας εξαγωγές γεωργικών προϊόντων της Ουκρανίας, προκειμένου να προστατεύσουν τους δικούς τους αγρότες.
Ουκρανικά σφάλματα
Ωστόσο, η Ουκρανία δεν πρέπει να κατηγορήσει μόνο τους συμμάχους της. Εκανε και η ίδια λάθη. Το ένα ήταν η αποτυχία της στο ανθρώπινο δυναμικό. Η Ρωσία προετοιμάζεται για ένα ακόμη κύμα επιστράτευσης, με το βλέμμα στην επόμενη μεγάλη προώθησή της επί ουκρανικό εδάφους.
Η τρομοκρατική επίθεση σε αίθουσα συναυλιών της Μόσχας στις 22 Μαρτίου μπορεί πραγματικά να το κάνει πιο εύκολο για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος τη χρησιμοποιεί για να ισχυριστεί ότι η Ρωσία πρέπει να είναι ισχυρή απέναντι σε αιμοδιψείς εχθρούς.
Ομως, στην Ουκρανία, οι απόπειρες νέων στρατολογήσεων εξακολουθούν να είναι κολλημένες στα πλέγματα της δημοκρατικής διαδικασίας.
Περισσότερες από 1.000 τροπολογίες φέρεται να έχουν κατατεθεί σε νομοσχέδιο στη Βουλή που θα έδινε στην κυβέρνηση περισσότερα περιθώρια για να αυξήσει τον στρατό που χρειάζεται.
Χωρίς χρήματα και φοβούμενος τη δημοτικότητά του, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι δυσκολεύεται πολύ να κάνει αυτό που πρέπει.
Ο Economist επισημαίνει ακόμη ότι η Ουκρανία έχει καθυστερήσει πολύ να ενισχύσει τις δικές της αμυντικές θέσεις.
Κατά κάποιο τρόπο αυτό είναι κατανοητό, προσθέτει: Η κυβέρνηση στο Κίεβο εξακολουθεί να ονειρεύεται μια νέα αντεπίθεση και φοβάται ότι η σημερινή γραμμή του μετώπου μπορεί να παγιωθεί και να γίνει κάτι σαν σύνορο, πράγμα που αφαιρεί το ένα πέμπτο της χώρας και της στερεί το μεγαλύτερο μέρος της πρόσβασής της στη θάλασσα.
Το μικρότερο κακό
Η ιδέα ότι αυτή η γραμμή μπορεί να γίνει η βάση για μια μελλοντική ειρηνευτική διαπραγμάτευση είναι ακριβώς αυτό που ήθελε να αποφύγει ο κ. Ζελένσκι. Οι κίνδυνοι όμως είναι πλέον τόσο μεγάλοι που είναι η λιγότερο κακή επιλογή.
Η ουκρανική αμυντική πρωτοβουλία έπρεπε να είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα. «Προσευχηθείτε να μην είναι πολύ αργά», καταλήγει το κύριο άρθρο του Economist.
Πηγή: The Economist