Την απάντηση του Ισραήλ συζητούσε η ηγεσία της χώρας την Τρίτη στον απόηχο των πρωτοφανών πυραυλικών επιθέσεων του Ιράν αυτό το Σαββατοκύριακο, ζυγίζοντας σειρά εναλλακτικών λύσεων με στόχο να αποθαρρυνθεί η Τεχεράνη, να κατευνασθούν οι Αμερικανοί σύμμαχοι και να αποφευχθεί εκτεταμένη πολεμική σύρραξη. Η επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ άλλαξε τους κανόνες του σκιώδους πολέμου μεταξύ των δύο αντιπάλων. «Δεν είναι δυνατόν να μείνουμε αδιάφοροι απέναντι σε τέτοιου είδους επίθεση», είπε ο υποναύαρχος Ντάνιελ Χαγκάρι, εκπρόσωπος των ενόπλων δυνάμεων.
Την ώρα που το ισραηλινό πολεμικό συμβούλιο εξέταζε τη στρατιωτική του απάντηση, άλλες χώρες πίεζαν με στόχο την αποκλιμάκωση. Η επίθεση της Κυριακής αποτελούσε, σύμφωνα με το Ιράν, αντίποινα σε ισραηλινό βομβαρδισμό νωρίτερα αυτόν τον μήνα, που σκότωσε Ιρανούς αξιωματικούς στη Συρία. Ο ισραηλινός βομβαρδισμός στη Δαμασκό κατέστρεψε κτίριο, τμήμα του συγκροτήματος της ιρανικής πρεσβείας στη συριακή πρωτεύουσα. Οι διπλωματικές εγκαταστάσεις συνήθως δεν στοχοποιούνται, αλλά το Ισραήλ υποστήριξε ότι το κτίσμα χρησιμοποιείτο ως ιρανική στρατιωτική βάση.
Το Ιράν είχε αφήσει τότε να εννοηθεί ότι η ισραηλινή επίθεση παραβίαζε τους κανόνες του σκιώδους πολέμου και αναγκάσθηκε, σύμφωνα με αναλυτές, να απαντήσει δυναμικά προκειμένου να διατηρήσει την αξιοπιστία του στα μάτια των αντιπροσώπων και των σκληροπυρηνικών οπαδών του.
Το Ισραήλ, από τη μεριά του, δεν επιθυμεί το Ιράν να έχει την εντύπωση ότι μπορεί να επιτίθεται εναντίον ισραηλινού εδάφους κάθε φορά που το Ισραήλ πλήττει στόχο ιρανικού ενδιαφέροντος σε τρίτη χώρα. Το Ισραήλ δεν διαθέτει την πολυτέλεια γενικευμένης σύρραξης με το Ιράν όσο πολεμάει ακόμη στη Γάζα και αντιμετωπίζει αψιμαχίες στα σύνορά του με αντιπροσώπους του Ιράν, όπως η Χεζμπολάχ του Λιβάνου.
Τα μέλη του μικρού, αλλά πολυδιασπασμένου πολεμικού συμβουλίου του Ισραήλ μελετούν σενάρια για την αποστολή σαφούς μηνύματος στην Τεχεράνη ότι τέτοιες επιθέσεις δεν θα μένουν αναπάντητες, το οποίο όμως δεν θα είναι τόσο σημαντικό που να οδηγήσει σε ευρεία διένεξη.
Το πολεμικό συμβούλιο εξετάζει τα παρακάτω σενάρια: την επίθεση εναντίον ιρανικού στόχου, όπως μια βάση των Φρουρών της Επανάστασης, σε χώρα όπως η Συρία. Μειονέκτημα θεωρήθηκε η ασυμμετρία μεταξύ της ιρανικής επίθεσης εναντίον του Ισραήλ και αντιποίνων που δεν θα πλήττουν το ιρανικό έδαφος.
Αλλη επιλογή θα ήταν ένα χτύπημα εναντίον συμβολικού στόχου εντός του Ιράν, αν και κάτι τέτοιο θα απαιτούσε συντονισμό με την Ουάσιγκτον, η οποία έχει εκδηλώσει τη διαφωνία της με τέτοια επίθεση. Το Ισραήλ θα μπορούσε να εξαπολύσει κυβερνοεπίθεση εναντίον των ιρανικών υποδομών. Αυτό, όμως, θα αποκάλυπτε την ισχύ των ισραηλινών ηλεκτρονικών μέσων. Οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες θα μπορούσαν να επιταχύνουν και να ενισχύσουν τις επιχειρήσεις τους στο εσωτερικό του Ιράν, όπως οι δολοφονίες που διεξάγει η Μοσάντ.
Το Ισραήλ, όμως, αρνείται συστηματικά την ευθύνη τέτοιων ενεργειών, οι οποίες δεν είναι ανάλογες με τη δημόσια φύση της ιρανικής επίθεσης του Σαββατοκύριακου. Οι Ισραηλινοί θα μπορούσαν επίσης να μην κάνουν τίποτα, επιδιώκοντας τη σύσφιγξη της άτυπης διεθνούς και περιφερειακής συμμαχίας που βοήθησε στην κατάρριψη των ιρανικών πυραύλων, προκειμένου να μεταμορφωθεί σε κάτι μόνιμο και ουσιαστικό. Το Τελ Αβίβ θα μπορούσε πάλι να επιλέξει την οδό της διπλωματίας, ζητώντας το μποϊκοτάζ του Ιράν από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Τουλάχιστον δύο μέλη του πενταμελούς πολεμικού συμβουλίου υποστήριξαν τη στιγμή των επιθέσεων ότι το Ισραήλ έπρεπε να απαντήσει αμέσως, κάτι που θα προσέφερε, σύμφωνα με αυτούς, επιπλέον νομιμοποίηση στο πλήγμα αντιποίνων. Υστερα από τρεις ημέρες συσκέψεων, όμως, το συμβούλιο δεν κατέληξε σε στρατηγική. Κύριοι οπαδοί των άμεσων αντιποίνων ήταν ο Μπένι Γκαντζ και ο Γκάντι Αϊζενκοτ, και οι δύο απόστρατοι στρατηγοί και σημερινοί κεντρώοι. Οι συζητήσεις στο εσωτερικό του οργάνου είναι μυστικές και αντικατοπτρίζουν παλιές έχθρες και αμοιβαία καχυποψία.