Το 2000, κατά τη διάνοιξη μιας πλευρικής σήραγγας για τον εξαερισμό ενός ορυχείου στο Μεξικό, οι εργάτες βρέθηκαν μπροστά σε ένα απόκοσμο θέαμα: Ενα υπόγειο άνοιγμα γεμάτο με πελώριους, γαλακτερούς φυσικούς κρυστάλλους – με τον μεγαλύτερο μήκους 11 μέτρων και διαμέτρου ενός μέτρου.
Πρόκειται για το Σπήλαιο των Κρυστάλλων, μια κοιλότητα σε βάθος περίπου 300 μέτρων που συνδέεται με ένα ορυχείο μολύβδου, ψευδαργύρου και αργύρου στη Νάικα – περίπου 100 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης Τσιουάουα.
In the year 2000, the Cave of Crystals was uncovered beneath Mexico’s Sierra de Naica Mountain.
This remarkable cavern, situated around 300 meters (984 feet) below the surface, houses some of Earth’s most massive crystals ever found.
📹BBC pic.twitter.com/uSsm5Tdnts
— Science girl (@gunsnrosesgirl3) August 17, 2023
Το ορυχείο αυτό είχε πλημμυρίσει πριν από δέκα χρόνια, όταν κατά την εξόρυξη οι εργάτες είχαν φτάσει στον υδροφόρο ορίζοντα. Ωστόσο, το νερό δεν απείλησε ποτέ το Σπήλαιο των Κρυστάλλων, καθώς αυτό βρίσκεται ψηλότερα από το επίπεδο του εδάφους.
Οι κρύσταλλοι προέρχονται από γύψο σεληνίτη, ένα θειικό ορυκτό που σχηματίζεται από άλατα διαλυμένα στα υπόγεια ύδατα. Είναι τόσο μαλακό που μπορεί κανείς να το ξύσει με το νύχι του.
Cave of the Crystals in Naica, Mexico 😳😍 pic.twitter.com/kzNKbOdZrM
— Places of Earth (@places_of_earth) April 12, 2015
Οι εξορυκτικές εργασίες ξεκίνησαν στη Νάικα το 1974 και έκτοτε έχουν ανακαλυφθεί πολλά σπήλαια με ορυκτούς κρυστάλλους –μεταξύ αυτών και το Σπήλαιο των Σπαθιών, με επίσης τεράστιους κρυστάλλους σε σχήμα οβελίσκου–, ωστόσο το Σπήλαιο των Κρυστάλλων, σε σχήμα πεταλοειδές και πάνω σε ασβεστολιθικό βράχο, είναι μακράν το μεγαλύτερο, με μέγεθος υπερδιπλάσιο πισίνας ολυμπιακών διαστάσεων.
«Είναι η Καπέλα Σιστίνα των κρυστάλλων,» έλεγε σε παλιότερη συνέντευξή του στο National Geographic ο Χουάν Μανουέλ Γκαρσία-Ρούις, γεωλόγος στο Εθνικό Συμβούλιο Ερευνας της Ισπανίας (CSIC) και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας, που έχει μελετήσει επί μακρόν το σπήλαιο.
Το σπήλαιο βρίσκεται πάνω σε ένα ρήγμα και μια δεξαμενή μάγματος, θαμμένη 3 έως 5 χλμ. κάτω από τη Νάικα. Πριν από περίπου 26 εκατομμύρια χρόνια, το μάγμα αναδύθηκε από αυτόν τον θάλαμο, ωθώντας νερά πλούσια σε μεταλλικά στοιχεία προς τα πάνω. Το καυτό νερό δημιούργησε ανοίγματα στον ασβεστόλιθο και αποθέσεις που, καθώς ψύχονταν αργά στο πέρασμα των αιώνων, κρυσταλλοποιήθηκαν. Αργότερα, οι θερμοκρασίες στην υπόγεια αυτή κοιλότητα σταθεροποιήθηκαν στους 58 βαθμούς Κελσίου, δημιουργώντας ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη τεράστιων κρυστάλλων από ένα ορυκτό που ονομάζεται ανυδρίτης.
Και μπορεί οι συνθήκες στο σπήλαιο να είναι ιδανικές για τους κρυστάλλους, είναι ωστόσο φονικές για τους ανθρώπους. Μετά την αποστράγγιση του νερού από το σημείο, οι θερμοκρασίες παρέμειναν οι ίδιες, αλλά η υγρασία ξεπέρασε το 90%. Σε αυτό το επίπεδο υγρασίας, η εφίδρωση δεν έχει καμία επίδραση στην ψύξη του σώματος και τη διατήρηση της φυσιολογικής του θερμοκρασίας και άρα οι άνθρωποι χρειάζονται κατάλληλη προστασία ώστε να μπορέσουν να μείνουν στο σπήλαιο για πάνω από 10 λεπτά. Πέραν αυτού, το ίδιο το περπάτημα ανάμεσα στους κρυστάλλους είναι επίσης επικίνδυνο, καθώς οι ορυκτές δομές είναι εξαιρετικά ολισθηρές.
Πηγή: LiveScience